Aspidistrę cechuje jedna całkiem interesująca właściwość: jest w stanie przetrwać nawet w najpodlejszych, najbardziej nieznośnych warunkach. Roślina ta jest symboliczną reprezentacją jałowej egzystencji Gordona Comstocka - głównego bohatera powieści. Zupełnie jak tytułowa aspidistra Gordon zdaje się trwać, dogorywać, bezcelowo wegetować.

Nasz bohater jest poetą nonkonformistą, który wytacza ciężkie działo przeciwko pieniądzom. Przeciwstawia się bezsensownemu wyścigowi szczurów i wiecznej walce o stołek, gardzi kapitalistyczną zgnilizną oraz nadętą arystokratyczną ułudą. Głęboko w duchu marzy, by zostać poetą, jednocześnie karmiąc w sercu naiwne przekonanie, że w przyszłości będzie w stanie z tego wyżyć. Rzeczywistość szybko weryfikuje mrzonki i ideały Gordona, wystawiając je na bardzo ciężką próbę. Nie mija wiele czasu, nim pieniądze stają się centralnym punktem jego egzystencji. Za wszelkie niepowodzenia i trudności w życiu Gordon obarcza swoją pustą kieszeń. Dosyć słusznie, choć nie bez ewidentnej przesady, wyznaje jak biedowanie wpływa na jego moc twórczą czy relacje z kobietami. Orwell w mistrzowski sposób prezentuje rozmaite huśtawki emocjonalne swojego protagonisty (oraz, jak przypuszczam, w jakiejś części także swojego alter-ego), który, w zależności od stanu portfela, w krańcowo krytyczny bądź bezkrytyczny sposób podchodzi również do oceny swojej własnej twórczości.

"Wiwat aspidistra!" to nie tylko ciekawa i głęboka powieść, ale także swego rodzaju dokument autobiograficzny (proponuje zapoznać się z esejami "I ślepy by dostrzegł"). W moich spostrzeżeniach na temat pierwszej książki "Na dnie w Paryżu i Londynie" mogliście zauważyć, jak zastanawiam się, dlaczego Orwell, wiodąc życie śmierdzącego trampa, po prostu nie pożyczył pieniędzy od swojej ciotki. Być może "Wiwat aspidistra!" jest odpowiedzią na te pytanie? Kto wie, czyż niewykluczone jest, że ideały Gordona Comstocka wybrzmiewały także w duszy samego pisarza?

Aspidistrę cechuje jedna całkiem interesująca właściwość: jest w stanie przetrwać nawet w najpodlejszych, najbardziej nieznośnych warunkach. Roślina ta jest symboliczną reprezentacją jałowej egzystencji Gordona Comstocka - głównego bohatera powieści. Zupełnie jak tytułowa aspidistra Gordon zdaje się trwać, dogorywać, bezcelowo wegetować.

Nasz bohater jest poetą...