Duchem Hamsun, psychologizmem Dostojewski, literacką brutalnością i fenomenalnymi obserwacjami społecznymi Orwell. Tak w skrócie, operując myślowymi kalkami na użytek opinii, określiłbym niniejszą pozycję - od razu zaznaczając, że figura retoryczna z mojej strony jest komplementem dla wszystkich trzech prozaików. Powieść niesłusznie przysłonięta przez kanoniczne pozycje pisarza, tj. "Rok 1984" i "Folwark zwierzęcy", polecam zatem tym goręcej.

Duchem Hamsun, psychologizmem Dostojewski, literacką brutalnością i fenomenalnymi obserwacjami społecznymi Orwell. Tak w skrócie, operując myślowymi kalkami na użytek opinii, określiłbym niniejszą pozycję - od razu zaznaczając, że figura retoryczna z mojej strony jest komplementem dla wszystkich trzech prozaików. Powieść niesłusznie przysłonięta przez kanoniczne pozycje...

"Dobro i zło nie znaczą już nic, poza niepowodzeniem i sukcesem". Nikt tak pięknie nie pisze o życiu jednostki, uczuciach i ideałach jak Orwell. Świetna książka dla myślącego i dojrzałego czytelnika, który "coś" w życiu widział i przeżył. Szkoda, że nie dożył obecnych czasów, ciekawe jak by je opisał, chociaż ciągle zapewne każdy z nas to na swój sposób aspidistra.

"Dobro i zło nie znaczą już nic, poza niepowodzeniem i sukcesem". Nikt tak pięknie nie pisze o życiu jednostki, uczuciach i ideałach jak Orwell. Świetna książka dla myślącego i dojrzałego czytelnika, który "coś" w życiu widział i przeżył. Szkoda, że nie dożył obecnych czasów, ciekawe jak by je opisał, chociaż ciągle zapewne każdy z nas to na swój sposób...

Bieżę podzielić się nagłą myślą, bo szybko może odejść. Mianowicie: sprzątanie jest mocno przereklamowane! Samo moje wiarołomne, albo, nie wstydzę się tego nazwać po imieniu, ekstraordynaryjne spostrzeżenie nie ma jednak większych konsekwencji, ponieważ środowisko, w którym aktualnie przebywam (wiadomo co ma mam na myśli, no nie?) nigdy nie dopuści do realizacji mojej innowacyjnej, wolnomularskiej wręcz idei.
Myśl, że o tym właśnie jest Wiwat aspidistra. O granicach antysystemowości, których żadną miarą przekroczyć się nie da, choćby ze względu na szantaż emocjonalny otoczenia. O tym, że ucieczka nie jest wolnością, o tym, że okoliczności mają nad nami sporą przewagę.
Świetna jest ta powieść, oczyszczająca. Bohater wiarygodny, krnąbrny w czytaniu, bardzo przypomina hamsunowskiego bohatera niezapomnianego Głodu.
Dla tej książki zainaugurowałem półkę ulubione.

Bieżę podzielić się nagłą myślą, bo szybko może odejść. Mianowicie: sprzątanie jest mocno przereklamowane! Samo moje wiarołomne, albo, nie wstydzę się tego nazwać po imieniu, ekstraordynaryjne spostrzeżenie nie ma jednak większych konsekwencji, ponieważ środowisko, w którym aktualnie przebywam (wiadomo co ma mam na myśli, no nie?) nigdy nie dopuści do realizacji mojej...

W szkołach poznajemy tylko najgłośniejsze powieści George’a Orwella, a więc Folwark Zwierzęcy i Rok 1984. Tymczasem jego twórczość jest znacznie szersza i obejmuje powieści dużo bardziej realistyczne, w teksty częściowo autobiograficzne. Takich wątków można się doszukiwać chociażby w Wiwat aspidistra!

To powieść o niedojrzałości. Mamy rok 1936 i Gordon Comstock zbliża się do trzydziestki. Wciąż żyje w świecie ideałów i jest święcie przekonany, że zdoła pozostać im wierny. Wychowywał się w ubogiej rodzinie i dzięki wyrzeczeniom bliskich ukończył dobrą uczelnię. Miał odnieść sukces zawodowy, tymczasem poświęcił się literaturze, z której nie można wyżyć. Jedyny opublikowany przez niego tomik poezji sprzedał się w nakładzie lewie przekraczającym sto egzemplarzy, a wierszy nie chce publikować niemal żadne czasopismo.

Najgorsze jest jednak to, że Comstock wypowiedział wojnę pieniądzom. Mierził go status, jaki mają w społeczeństwie, cały ten odczłowieczający materializm i niesprawiedliwy kapitalizm. Nie był jednak komunistą, po prostu unikał większych pieniędzy. Zamiast przyjąć dobrą pracę w reklamie, zdecydował się na niskopłatną posadę w jednym z domów książki. Zarabiał tak mało, że niemalże głodował, nosił stare ciuchy i mieszkał w klitce.

Orwell w Wiwat aspidistra! świetnie pokazuje, jaka to pułapka. Z jednej strony Comstock celowo mało zarabia, z drugiej strony wciąż irytuje się, że nie ma pieniędzy choćby na papierosy, a dziewczyna nie widzi z nim wspólnej przyszłości. Jego idealizm okazuje się utopią, dziecięcą zabawą, którą zadręczał przyjaciół i bliskich. Bzdurne myślenie? Owszem, ale tak dobrze opisane, że czyta się tę historię z olbrzymią przyjemnością. Gdzieś w tle pojawiają się bowiem rozprawka o stanie ówczesnej literatury, o trudach tworzenia, wreszcie obraz życia w okresie międzywojennym. Fajna rzecz!

PS. Tytułowa aspidistra to roślina doniczkowa, wyjątkowo odporna na trudne warunki. A takie panowały w domach oświetlanych szkodliwymi lampkami gazowymi.

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

W szkołach poznajemy tylko najgłośniejsze powieści George’a Orwella, a więc Folwark Zwierzęcy i Rok 1984. Tymczasem jego twórczość jest znacznie szersza i obejmuje powieści dużo bardziej realistyczne, w teksty częściowo autobiograficzne. Takich wątków można się doszukiwać chociażby w Wiwat aspidistra!

To powieść o niedojrzałości. Mamy rok 1936 i Gordon Comstock zbliża się...

Bez wątpienia Orwell to jeden z największych pisarzy wszech czasów. Sięgnąłem po mniej znany z jego tytułów i szybko się wciągnąłem i nie mogłem oderwać od czytania. Można tę powieść potraktować jako brytyjską odpowiedź na twórczość Dostojewskiego, wyczułem tu podobnego ducha. Ciekawa postać głównego bohatera, który buntował się przeciwko kapitalizmowi, "dobrej pracy" i przede wszystkim pieniądzom. Jednak jego pomysłem na siebie nie był marksizm czy komunizm, po prostu osuwał się coraz bardziej w nędzy, nie dawał sobie pomóc, miał obsesję na punkcie swojej biedoty, a zarazem pasowała mu sytuacja. Miał dobrego przyjaciela, który twardo go wspierał, a także kobietę, która nie dawała mu się odtrącić i nie zostawiła go na pastwę losu. W powieści ciekawy był też wątek książek, bo bohater pracował w wypożyczalniach, niemal 100 lat temu Orwell zwracał już uwagę na zaśmiecanie rynku czytelniczego przez szmiry, a także na wpływ reklamy na pogrążanie się ludzkości w bezdennej głupocie. Wyśmienicie mi się to czytało, to ten rodzaj powieści, gdzie kibicuje się bohaterowi, by doznał ostatecznego upadku i stoczył się do rynsztoka.

Bez wątpienia Orwell to jeden z największych pisarzy wszech czasów. Sięgnąłem po mniej znany z jego tytułów i szybko się wciągnąłem i nie mogłem oderwać od czytania. Można tę powieść potraktować jako brytyjską odpowiedź na twórczość Dostojewskiego, wyczułem tu podobnego ducha. Ciekawa postać głównego bohatera, który buntował się przeciwko kapitalizmowi, "dobrej...

Byłoby 10/10 gdyby nie zakończenie, tak jakby trochę urwane, bo wydawca naciskał.

Byłoby 10/10 gdyby nie zakończenie, tak jakby trochę urwane, bo wydawca naciskał.

Tego autora chyba nie muszę przedstawiać nikomu oraz jego powieści pokroju fantastyczno-naukowych, które prezentowały przyszłość alternatywną oraz wizję państwa sprawującego totalną kontrolę nad ludźmi. Jego twórczość w czasach PRLu była objęta zakazem publikacji, a książki jego zazwyczaj towarzyszyły tym którzy przebywali na emigracji. Bądźmy szczerzy jego twórczość się kocha albo nienawidzi, prawdopodobnie nic nie ma pośrodku przy tak skrajnym światopoglądzie.
Tym razem bohaterem książki jest Gordon Comstock, chyba najbardziej szalony bohater własnych czasów, który gardzi dobre materialnym czyli pieniędzmi, które w tamtym momencie były kultem oraz Bogiem dla pozostałych żyjących z nim ludźmi. Niesamowitego pecha miał mężczyzna żyjąc w czasach pędu za mamoną przy swoim światopoglądzie, po części jego pogarda i walka z materializmem jest dość zabawna oraz pokraczna, aczkolwiek sama idea jest nade wszystko piękna. Choć jego idealizm jest czystym schematem utopi to trzeba mu przyznać, iż to szlachetna postawa godna do naśladowania. Ta pozycja to klasyk sam w sobie i ze względu na różnorodność podglądów będziemy ją naprawdę skrajnie odbierac, a nasze opinie będą średnicowe. Jednakże cieszy mnie fakt, że są wydawnictwa które wracają do tej twórczości. I zadajmy sobie pytanie ostateczne: Grodon jest bohaterem wygranym czy przegranym?

Miłego dnia! 💛

Tego autora chyba nie muszę przedstawiać nikomu oraz jego powieści pokroju fantastyczno-naukowych, które prezentowały przyszłość alternatywną oraz wizję państwa sprawującego totalną kontrolę nad ludźmi. Jego twórczość w czasach PRLu była objęta zakazem publikacji, a książki jego zazwyczaj towarzyszyły tym którzy przebywali na emigracji. Bądźmy szczerzy jego twórczość się...

Książka powieść, jak dla mnie osoby która wielokroć czuła się uboga jak bohater tej książki pozwoliła się utożsamić z wieloma jego problemami. Szybko, przyjemnie i lekko się ją czyta.
Pokazuje ona również dla mnie że konsumpcjonizm to rzecz w która wpada całe społeczeństwo i trzeba wiele aby się wyrwać z jego szponów.

Książka powieść, jak dla mnie osoby która wielokroć czuła się uboga jak bohater tej książki pozwoliła się utożsamić z wieloma jego problemami. Szybko, przyjemnie i lekko się ją czyta.
Pokazuje ona również dla mnie że konsumpcjonizm to rzecz w która wpada całe społeczeństwo i trzeba wiele aby się wyrwać z jego szponów.

Pomimo tego, jak bardzo był denerwujący główny bohater, było to wspaniałe spotkanie z twórczością Orwella.

Opowieść o szacunku do samego siebie, wolności jednostki, poszanowaniu wartości wyznawanych przez innych oraz o wartościach rodzinnych.

Polecam

Pomimo tego, jak bardzo był denerwujący główny bohater, było to wspaniałe spotkanie z twórczością Orwella.

Opowieść o szacunku do samego siebie, wolności jednostki, poszanowaniu wartości wyznawanych przez innych oraz o wartościach rodzinnych.

Polecam

Systemowo rozkraczony bohater Orwella, Gordon Comstock, spadkobierca nijakości rodzinnej, a zarazem postać, która ma potencjał przerwać łańcuch familijnej bylejakości, ku rozpaczy jej członkom, wydaje prywatną krucjatę współczesnemu bogowi, czyli pieniądzom. W związku z tym, deklasuje siebie społecznie, unicestwiając się-w imię idei-w degrengoladzie świadomego ubóstwa. To prowadzi do wielu zabawnych perypetii, w końcu łatwo dzisiaj ulec pokusie romantycznie brzmiących hasełek i szlachetnych ideologii. Pieniądz to zło, pieniądz prowadzi do nierówności, odczłowiecza i co by tam jeszcze nawymyślać, bez niego jednak nie da się spokojnie funkcjonować. Gordon rezygnuje z możliwości lepszej pracy i wyższego dochodu, nie pozwalając, by pieniądze rządziły jego życiem, ale pragnienie posiadania waluty i tak odezwie się niemiłosiernie. Jego systemowy dualizm nieustannie neguje kapitalizm a styl życia nie promuje niczego alternatywnego.

Gdzie w tej całej pokraczności odnaleźć pierwiastek racjonalności ?

Cichym bohaterem powieści Orwella, jest tytułowa Aspidistra. Niepozorna roślina, ciężka do uśmiercenia, odporna na susze, różnice temperatur, zaniedbanie. Aspidistra jest rośliną wieloletnią, integralną częścią każdego londyńskiego domu i symbolizuje formę normalności, przynależności do społeczeństwa. Nienawiść Gordona do Aspidistry, która w jego oczach reprezentuje system, którego częścią nie chce być, doskonale obrazuje ironię Orwella.

Obsesyjna walka z pieniędzmi w powieści, zapowiada walkę z inspirowanym przez komunistów kapitalistycznym systemem. Ześlizgiwanie się Gordona w brud, nędzę, ubóstwo, pożera go od środka a epicentrum degrengolady następuje w momencie, kiedy dochodzi on do wniosku, że nawet jego sztuka nie jest już warta zachodu i przestaje praktykować to co kochał, czyli pisanie wierszy. Aż do momentu, gdy wpada w sieci systemu a bóg pieniędzy ostatecznie triumfuje. W obliczu materializmu, kwestią czasu jest ustąpienie największych nawet ideałów. Natomiast popadanie w skrajności systemowych ideologii, prowadzi do zapaści i katastrofy. Zaburzenie eko-systemu może doprowadzić do śmierci nawet tak odpornej rośliny jaką jest Aspidistra. Tak więc ? NIECH ŻYJE ASPIDISTRA ! Polecam.

Systemowo rozkraczony bohater Orwella, Gordon Comstock, spadkobierca nijakości rodzinnej, a zarazem postać, która ma potencjał przerwać łańcuch familijnej bylejakości, ku rozpaczy jej członkom, wydaje prywatną krucjatę współczesnemu bogowi, czyli pieniądzom. W związku z tym, deklasuje siebie społecznie, unicestwiając się-w imię idei-w degrengoladzie świadomego ubóstwa. To...