Zapisy rozmów z pisarkami, które autorzy uznały za godne uwagi. Co rozmowa to inny klimat, wiadomo – inny człowiek. Zatem niektóre konwersacje naprawdę godne uwagi, ale zdarzają się i takie silące się na intelektualizm, feminizm i nowoczesność zahaczającą o przyszłość fantazy. Jako przerywnik między lekturami – polecam.

Zapisy rozmów z pisarkami, które autorzy uznały za godne uwagi. Co rozmowa to inny klimat, wiadomo – inny człowiek. Zatem niektóre konwersacje naprawdę godne uwagi, ale zdarzają się i takie silące się na intelektualizm, feminizm i nowoczesność zahaczającą o przyszłość fantazy. Jako przerywnik między lekturami – polecam.

Bardzo dobra książka, pytania dociekliwe, autorki poruszają dużo feministycznych kwestii. Widać też, że rozmawiają z kobietami, których literatura jest dla nich fascynująca. Wyciągnęłam z tej lektury BARDZO dużo inspiracji, czytałam z ołówkiem w ręku i teraz cała książka jest pokreślona, na marginesie liczne komentarze. Dobrze wiedzieć, że jest tak dużo mądrych i świetnie piszących kobiet, szczególnie cenny jest dla mnie wywiad z Ewą Kuryluk, której pisarstwo do tej pory jakoś omijałam i teraz muszę jak najszybciej nadrobić zaległości:)

Bardzo dobra książka, pytania dociekliwe, autorki poruszają dużo feministycznych kwestii. Widać też, że rozmawiają z kobietami, których literatura jest dla nich fascynująca. Wyciągnęłam z tej lektury BARDZO dużo inspiracji, czytałam z ołówkiem w ręku i teraz cała książka jest pokreślona, na marginesie liczne komentarze. Dobrze wiedzieć, że jest tak dużo mądrych i świetnie...

inteligentne rozmowy interesujących kobiet.
tylko szkoda, że wszystko to tak przesączone jest do szpiku feminizmem i pewnego rodzaju propagandą, mówiącą: "kobieto! musisz walczyć o swoje prawo do pracowania w kopalni, a nie zrobisz tego będąc w domu i gotując obiad." (nawet jeśli gotować uwielbiasz, i nikt, ani nic do tej relaksującej czynności cię nie zmusza).
ach, no i pierwszy wywiad powinien być ostatnim, by arcy-pro-feministyczne podejście pani Kazimiery nie zraziło czytelnika do kobiet walczących o swoje prawa, a nazwanie (co prawda pod wpływem emocji i jako obronę (?),zemstę (?) za złe słowa na jej własny temat) pana Jacka Podsiadło "starym freakiem, któremu myszy obgryzły i obsikały zbutwiałe dready" jest naprawdę poniżej wszelkiego poziomu. (szczególnie, że to mój ukochany pan Jacek P.!). ja rozumiem, ale trochę kultury. pewnie gdyby pan Jacek P. był kobietą pani Kazimiera użyłaby delikatniejszych, bądź nie wypowiedziała żadnych słów na jego temat.

ale, pomijając te wszystkie złości, które wyzwala we mnie pierwszy wywiad, to tak naprawdę warto sięgnąć po ten zbiór, choćby po to, by przybliżyć sobie postaci zaproszonych autorek, lub zanotować masę nazwisk, książek i filmów do sprawdzenia.

inteligentne rozmowy interesujących kobiet.
tylko szkoda, że wszystko to tak przesączone jest do szpiku feminizmem i pewnego rodzaju propagandą, mówiącą: "kobieto! musisz walczyć o swoje prawo do pracowania w kopalni, a nie zrobisz tego będąc w domu i gotując obiad." (nawet jeśli gotować uwielbiasz, i nikt, ani nic do tej relaksującej czynności cię nie zmusza).
ach, no i...

Obecnie mamy literaturę, literaturę kobiecą i literaturę dziecięcą – piszą Anna Dziewit-Meller i Agnieszka Drotkiewicz we wstępie do Rozmów z pisarkami. Zatem „literatura” – ta poważna i poruszająca uniwersalne problemy – to literatura, która ma w sobie spory pierwiastek męski. Literatura kobieca obarczona jest nieszczęsnym przymiotnikiem „kobieca” , co od razu skazuje ją na getto, czyli zaszufladkowanie i etykietkę książki ze szminką, z torebką albo w spódnicy.

Rozmowy z pisarkami to przede wszystkim próba rozprawienia się z tym uciążliwym stereotypem. Kilkanaście rozmów z wybitnymi ale nie zawsze doskonale znanymi obietami/pisarkami/działaczkami jest zarówno próbą przełamania granic jak i głośnym mówieniem o sobie, o swoich doświadczeniach i przeżyciach. Kazimiera Szczuka opowiada o tym dlaczego naśladujemy styl Britney Spears, a nie naśladujemy stylu Marii Janion. Ewa Kuryluk tłumaczy, że mówienie o bólu i własnym cierpieniu jest o niebo łatwiejsze w obcym języku. Dorota Masłowska wspomina o kulcie blogowania i obsesji autokreacji. Wszystkie pojedyncze zdania wypowiedziane przez każdą z nich nakreślają pewną sylwetkę współczesnej kobiety kultury, która nierzadko musi zmierzyć się z piętnem męskiej dominacji.

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się, że będzie aż tak często nawiązywać do feminizmu. Może to nawet złe słowo : nawiązywać. W wywiadach aż kipi od aluzji do Simone de Beauvoir, twórczości Elfriede Jelinek, ale także do Houellebecqa i innych współczesnych pisarzy. Pod tym względem rozmowy są niewątpliwie kopalnią wiedzy na tematy literackie. Jednak często ukazywana jest tylko jedna strona medalu. Czasem miałam wrażenie, że wywiady są zbyt powierzchowne: z jednej strony próbujemy odczepić etykietki ale zaraz przyklejamy kolejne, bo ważny temat został potraktowany w zbyt błahy sposób. Wierzchołek góry lodowej. Ponadto oczekiwałam trochę więcej światopoglądowej różnorodności, a nie odśpiewywania hymnu na rzecz feminizmu. Większość z rozmów została przeprowadzona w taki sposób, żeby z góry było jasne co jest cacy a co jest be. W końcu (może małe ale razi w oczy) – rozmowa z Dorotą Masłowską. Mimo, że jest świetna i niesamowicie inspirująca, jak dla mnie została dosłownie urwana w połowie. Żadnej puenty, zakończenia, choćby głupiego: dziękujemy.

Podsumowując: oczekiwałam od tej książki naprawdę wiele. Po pierwsze z powodu autorek, po drugie z racji tematu i formy. Oczywiście sporo dowiedziałam się o wielu ważnych osobach, wynotowałam tytuły książek, które mnie zaciekawiły i zaplanowałam obejrzenie kilku filmów. Trudno wyczerpać taki temat. Ale można było powiedzieć więcej. Lepiej.

Książka dla lubiących wywiady i odważne kobiety. Dla tych, którzy mimo wszystko są odporni na feministyczny ogień buchający z każdej strony.

Obecnie mamy literaturę, literaturę kobiecą i literaturę dziecięcą – piszą Anna Dziewit-Meller i Agnieszka Drotkiewicz we wstępie do Rozmów z pisarkami. Zatem „literatura” – ta poważna i poruszająca uniwersalne problemy – to literatura, która ma w sobie spory pierwiastek męski. Literatura kobieca obarczona jest nieszczęsnym przymiotnikiem „kobieca” , co od razu skazuje ją...

Bardzo dobre wywiady!

Bardzo dobre wywiady!

Sporo cytatów do zapisania i refleksji oraz Michał Witkowski jako Michalina Witkowska - bomba.

Sporo cytatów do zapisania i refleksji oraz Michał Witkowski jako Michalina Witkowska - bomba.