W książce Anny Bojarskiej nic nie jest przewidywalne, bohaterowie długo ukrywają swoją tożsamość (nawet przed sobą nawzajem),są naprawdę wyjątkowi. Sama historia, gdyby ją streścić, jest banalna - ona i on, cudzoziemcy w Paryżu, w tle piękne widoki i krajobrazy, obydwoje poranieni, specyficzni i potrzebujący miłości.

Jednak Anna Bojarska opowiedziała to w taki sposób, że od książki trudno się oderwać. Przede wszystkim dlatego, że - zwłaszcza na początku - trzeba się mocno skupić, by zrozumieć, kto jest kim i o co w tym wszystkim chodzi. Dużo w tej powieści dialogów, akcja jest dynamiczna, nie zdarzają się trudne do przebrnięcia dłużyzny.

Wielki plus należy się też za erotykę, która (co ważne!) nie dominuje nad fabułą. Ostatnio jak grzyby po deszczu pojawiają się powieści zbudowane na schemacie akcja-seks-akcja-seks-akcja-jeszcze więcej seksu, przy czym seks opisany jest niczym wykopki na polu - w kółko to samo, bez polotu i wyobraźni. U Anny Bojarskiej o seksie czyta się z apetytem, bo jest sensualny i namiętny, pozbawiony rzemieślniczych, siermiężnych opisów kto, komu i gdzie.

Podobało mi się również zakończenie, takie słodko-gorzkie, momentami bardzo zabawne, ale na pewno nie ckliwe i mdłe. Trudno osiągnąć w literaturze taki efekt.

Czytałam z wypiekami, z zainteresowaniem i z prawdziwą przyjemnością. Jeśli literatura dla kobiet - to tylko taka.

W książce Anny Bojarskiej nic nie jest przewidywalne, bohaterowie długo ukrywają swoją tożsamość (nawet przed sobą nawzajem),są naprawdę wyjątkowi. Sama historia, gdyby ją streścić, jest banalna - ona i on, cudzoziemcy w Paryżu, w tle piękne widoki i krajobrazy, obydwoje poranieni, specyficzni i potrzebujący miłości.

Jednak Anna Bojarska opowiedziała to w taki sposób, że...

Poza wszystkimi już dodanymi opiniami jest tu coś jeszcze. Cicho przemycona nadzieja. I tym mnie książka najbardziej ujęła.
Przyznajmy bowiem szczerze, że pomimo obojętnej pozy w te ciche, własne szczęśliwe zakończenia wierzą nawet najwięksi sceptycy.

Poza wszystkimi już dodanymi opiniami jest tu coś jeszcze. Cicho przemycona nadzieja. I tym mnie książka najbardziej ujęła.
Przyznajmy bowiem szczerze, że pomimo obojętnej pozy w te ciche, własne szczęśliwe zakończenia wierzą nawet najwięksi sceptycy.

Powieść w stu procentach godna polecenia. Nie tylko znakomicie napisana, ale także mądra. Bohaterowie są realistyczni - zwłaszcza główna postać kobieca, Natalia, ze swoimi wadami i słabościami. Każda z nas może się z nią utożsamiać. Świetnie oddana atmosfera Paryża, romantycznego, magicznego, pełnego świateł i tajemniczego uroku.

Powieść w stu procentach godna polecenia. Nie tylko znakomicie napisana, ale także mądra. Bohaterowie są realistyczni - zwłaszcza główna postać kobieca, Natalia, ze swoimi wadami i słabościami. Każda z nas może się z nią utożsamiać. Świetnie oddana atmosfera Paryża, romantycznego, magicznego, pełnego świateł i tajemniczego uroku.

Piękna, prawdziwa, nie łatwa, dojrzała... Mimo, że czytana dawno to została w głowie. Dojrzała, trafiła do serca. Gęsta, bolesna ale prawdziwie piękna.

Piękna, prawdziwa, nie łatwa, dojrzała... Mimo, że czytana dawno to została w głowie. Dojrzała, trafiła do serca. Gęsta, bolesna ale prawdziwie piękna.

Anna Bojarska. Szczerze, nigdy nie zetknęłam się z jej twórczością, ale teraz bardzo tego żałuje. Dlaczego? Bo ta książka wprost mnie oczarowała, pochłonęła że była skończona w ciągu dwóch i pół godziny. Kim jest autorka? Mieszka głownie w Paryżu, czasami w Warszawie. Jest autorką powieści, scenariuszy telewizyjnych, sztuk teatralnych. Jej siostrą jest Maria Bojarska.


Jak zwykle mało można się dowiedzieć o autorce z opisu znajdującego się z tyłu książki. Może niektórzy nie lubią zwracać na o uwagi, ale ja tak. Uwielbiam czytać biografie, autobiografie. Poznaję się przez to bliżej autora i jego książkę. Niestety, o Annie Bojarskiej, w Intrenecie znajduje się mało informacji.
Jak sama autorka skomentowała swoją powieść ? „To powieść o miłości. Tylko i po prostu o miłości”

Zgadzam się z nią w 100 procentach. Jednak nie jest to miłość denna, słodka, przereklamowana, gdzie główna bohaterka jest biedna, samotna, ale o spotkaniu faceta wszystko układa się dobrze, do czasu, aż na horyzoncie pojawi się jakaś wredna jędza. Ale po chwilowych komplikacjach wszyscy żyją długo i szczęśliwie.

Bohaterką powieści jest Alma, Ritzy, Ksenia, Nathalie. On? Drakula, Deniss, Pierre. Oboje spotkali się w Paryżu. Ona Rosjanka, Słowiańska. Rozwódka, po przejściach. Kiedyś była blondynką. On kiedyś był Ruminem, jak sam o sobie mówi. Aktualnie jest francuzem. Lekarz. Rozwodnik. Oboje tak do siebie podobni, a zarazem inni. Co ich połączy? Początkowo tylko seks. Dopiero później spotka ich prawdziwa miłość, romantyczna, niespotykana. Kto by tak nie chciał? Oboje zagubienia w otaczającym ich świecie. Potrzebowali siebie i to nie tylko dla seksu, przelotnej namiętności, wakacji , czy prezentów. Bohaterowie musieli się odnaleźć, bo to pomogło im w odkryciu tego czego naprawdę chcą, odkrycia samych siebie.

Mi osobiście bardzo spodobał się styl pisania pani Bojarskiej. Dialogi, dużo dialogów. Zdania zazwyczaj się krótkie. Czytywana jest poezja. Autorka idealnie pokazała uczucia obojga bohaterów. Ta powieść dociera do głębi, porusza i na długo pozostaje w pamięci.

Przeczytałam ją podczas jednego wieczoru i to jak bywa z wieloma innymi powieściami nie zasnęłam dopóki nie skończyłam. I długo pozostałam oczarowana twórczością Bojarskiej. Czułam wszystko to co główni bohaterowie. Bo Bóg pali cygara, a ludzie tylko zwykłe, szare papierosy. Które w dodatku musze sobie jeszcze sami zwinąć.
Komu ją polecam? Na pewno osobom zagubionym, zranionym przez los, nieszczęśliwie zakochanym. Jednakże musze zaznaczyć do tej książki trzeba dorosnąć. Osoba niedojrzała emocjonalnie nie pojmie tej książki, dla niego będzie ona tylko bełkotem. Sama coś takiego przeżyłam z twórczością wielu artystów, na przykład pana Coelho.

Anna Bojarska. Szczerze, nigdy nie zetknęłam się z jej twórczością, ale teraz bardzo tego żałuje. Dlaczego? Bo ta książka wprost mnie oczarowała, pochłonęła że była skończona w ciągu dwóch i pół godziny. Kim jest autorka? Mieszka głownie w Paryżu, czasami w Warszawie. Jest autorką powieści, scenariuszy telewizyjnych, sztuk teatralnych. Jej siostrą jest Maria...

ukochana...

ukochana...

Bardzo nerwowa.Bardzo prawdziwa.W sumie bardzo smutna opowieść.

Bardzo nerwowa.Bardzo prawdziwa.W sumie bardzo smutna opowieść.

uwielbiam - gorzka, dzisiejsza, prawdziwa, chaotyczna, intertekstualna, wciagająca.

uwielbiam - gorzka, dzisiejsza, prawdziwa, chaotyczna, intertekstualna, wciagająca.

Idealna książka do kieliszka wina albo szklaneczki whisky. Tak żeby usiąść z papierosem i zanurzyć się w Paryski świat.

Autorka genialnie bawi się interpunkcją i słowem.

Idealna książka do kieliszka wina albo szklaneczki whisky. Tak żeby usiąść z papierosem i zanurzyć się w Paryski świat.



Autorka genialnie bawi się interpunkcją i słowem.

Początek na siłę intrygujący, a potem... potem jest tylko gorzej. Chaotycznie, seksistowsko i chwilami nudno. Mocno rozbawił mnie za to opis masturbacji w jacuzzi (chociaż obawiam się, że nie miało być śmiesznie).

Początek na siłę intrygujący, a potem... potem jest tylko gorzej. Chaotycznie, seksistowsko i chwilami nudno. Mocno rozbawił mnie za to opis masturbacji w jacuzzi (chociaż obawiam się, że nie miało być śmiesznie).