Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam książkę w 3 dni (a konkretniej wieczory). Szybko i przyjemnie się czyta te kryminały Joy Fielding. O ile w "Strefie szaleństwa" jak i w "Zabójczym pięknie" morderca był demaskowany na końcu, to w "Martwej naturze" niewiele za połową wiemy już kto zabił i nie możemy się ekscytować własnymi domysłami. W napięciu utrzymuje natomiast fakt, że żaden z bohaterów nie zdaje sobie sprawy kto jest sprawcą całego zła oprócz jednego świadka, który z kolei nie ma możliwości opowiedzenia o tym komukolwiek. Książka całkiem fajna i niewymagająca ;)

Przeczytałam książkę w 3 dni (a konkretniej wieczory). Szybko i przyjemnie się czyta te kryminały Joy Fielding. O ile w "Strefie szaleństwa" jak i w "Zabójczym pięknie" morderca był demaskowany na końcu, to w "Martwej naturze" niewiele za połową wiemy już kto zabił i nie możemy się ekscytować własnymi domysłami. W napięciu utrzymuje natomiast fakt, że żaden z bohaterów nie...

Sięgnęłam o książkę, bo Paszport Polityki zobowiązuje. Ponadto, rozgłos medialny wokół autora i jego dzieła podsycił ciekawość jeszcze bardziej. Nie sposób było przejść obojętnie.
Książka mnie wciągnęła i pierwsze sto stron przeczytałam jednym tchem. Dalej było już tylko gorzej. Męcząca forma, z nadużywanie przechodzenia w strumień świadomości. Zaraz potem długie, nudnawe opisy, które wytrącały czytelnika z dopiero co pojawiającego się zainteresowania. Powiedzmy, że fabuła mogła ciekawić do 250 strony (książka ma ponad 500 str.). Im dalej się brnie, tym mniej się dzieje z głównym bohaterem, natomiast ostatni epizod wyjazdu do Budapesztu już zupełnie pozbawiony jest jakichkolwiek emocji. Zakończenie tragiczne, dosłownie i w przenośni. To co stało się na końcu pokazuje jak groteskowe było życie Konstantego. Nie jako Polaka, nie jako Niemca, tylko jako człowieka. I choć książka ogólnie trochę zmęczyła i znudziła, to trzeba przyznać, że ujęcie Warszawy jest porywające. Myślę, że dla każdego mieszkańca Warszawy to taka perełka kiedy może sobie wyobrazić, że na rogu Puławskiej i Madalińskiego w Domu Wedla mieszkał Konstanty, na ul. Dobrej, w starej, zbutwiałej kamienicy mieszkała Salome, a na Podwalu stary Peszkowski. Towarzystwo zbierało się w Adrii na Moniuszki i u Loursa na Krakowskim Przedmieściu. Czytając, można przenieść się razem z bohaterami w dokładnie te miejsca, które doskonale znamy. Widzieć ich oczami tamtą zgwałconą i obnażoną Warszawę, a jednocześnie wiedzieć, jak ten sam krajobraz wygląda dziś, przemierzając ulice miasta w codziennej drodze do pracy.

Sięgnęłam o książkę, bo Paszport Polityki zobowiązuje. Ponadto, rozgłos medialny wokół autora i jego dzieła podsycił ciekawość jeszcze bardziej. Nie sposób było przejść obojętnie.
Książka mnie wciągnęła i pierwsze sto stron przeczytałam jednym tchem. Dalej było już tylko gorzej. Męcząca forma, z nadużywanie przechodzenia w strumień świadomości. Zaraz potem długie, nudnawe...

Szczerze? Czekam, aż zrobią serial z całej tej serii :)))) To będzie HIT!

Szczerze? Czekam, aż zrobią serial z całej tej serii :)))) To będzie HIT!