Początkowo Orwell opisuje swoje życie, gdy jako młody mężczyzna postanowił porzucić standardowe życie i spróbować czegoś nowego – tułaczki, bycia trampem, włóczęgą. Szczególnie interesujący jest właśnie opis pobytu w schronisku dla bezdomnych i wzajemnych relacji z innymi wagabundami.

Najbardziej zaszokował mnie jednak opis życia słynnego artysty Salvadora Dali. Orwell pisał powołując się na biografię malarza, że Dali w młodości przejawiał ohydne skłonności; perwersje seksualne (nekrofilia, masturbacja przed lustrem), agresję (kopnął z całej siły swoją 3 - letnią siostrę), wyrachowanie (rozkochał w sobie pewną dziewczyną, aby bez powodu po kilku latach znajomości zerwać z nią).

Kontrowersje może wzbudzać artykuł George Orwella o Adolfie Hitlerze. Wprawdzie brytyjski pisarz zauważa toporność umysłu, prymitywizm Hitlera, ale z drugiej strony dość swobodnie porównuje go do ... cierpiącego Chrystusa (sic!).

Zaskoczenie moje wzbudziło też, gdy Orwell, wprawdzie częściowo, ale jednak popiera atak Lwa Tołstoja na twórczość Szekspira, zarzucający jej brak filozoficznego przesłania, chaotyczność, niską wartość. Zaskoczenie z tego względu, gdyż całka trójka należy do grona moich ulubionych pisarzy i trochę niesmacznie czytać ich wzajemne małostkowe połajanki...

Sporo o polityce w zbiorze Orwella, w tym wyśmienity artykuł o wiernopoddańczej postawie inteligencji brytyjskiej wobec ZSRR na tle powstania warszawskiego, gdzie trzeźwo autor „Folwarku zwierzęcego” zauważa, iż nie może być prawdziwego sojuszu na zasadzie STALIN MA ZAWSZE RACJE. Drugim polskim wątkiem jest tekst w obronie 16 przywódców polskiego państwa podziemnego bezczelnie, podstępnie skazanych w Moskwie. Orwell jawi się także jako wizjoner polityczny – słusznie diagnozował powstanie socjalistycznej zjednoczonej Europy, co obecnie po części się sprawdziło jako Unia Europejska. Ponadto pisarz opisuje procesy polityczne, które później rozwinął w genialnym „Roku 1984”.

Na koniec praktyczna porada dla nas wszystkich. George Orwell postulował, aby nie słodzić herbaty, gdyż to psuje jej smak. Podobno, gdy dwa tygodnie wytrzyma się bez słodzenia, to później prawdopodobnie już nigdy się nie wrzuci cukru do herbaty... Ciekaw jestem czy ta teoria sprawdzi się też w moim przypadku. Jak na razie od 2 dni się trzymam bez słodzenia :)

Początkowo Orwell opisuje swoje życie, gdy jako młody mężczyzna postanowił porzucić standardowe życie i spróbować czegoś nowego – tułaczki, bycia trampem, włóczęgą. Szczególnie interesujący jest właśnie opis pobytu w schronisku dla bezdomnych i wzajemnych relacji z innymi wagabundami.

Najbardziej zaszokował mnie jednak opis życia słynnego artysty Salvadora Dali. Orwell...