Ostatni, niestety tom cyklu o X-Wingach i niestety, zdaniem wielu, nienajlepszy. Aaaron Allston, czy to z lenistwa, czy to z powodu goniących go terminów (bo w znudzenie się bohaterami i światem nie uwierzę)stworzył powieść krótką, na jeden wieczór co najwyżej. Jakby tego było mało, zręcznie wymiksował się z prowadzenia wielu skomplikowanych nieraz wątków, jak to było w przypadku np trylogii o Eskadrze Widm, stawiając w absolutnym centrum jednego bohatera, Wedge`a, przedstawiając całą akcję na Adumarze z wyłącznie jego perspektywy. Samo przeniesienie akcji na nieodkrytą jeszcze przez Republikę planetę i do tego odcięcie komunikacji ze stolicą pozwoliło autorowi uciec przed obowiązkiem zaznaczenia obecności bohaterów pobocznych, w których obfituje świat Gwiezdnych Wojen, a bez których rozgrywka polityczna, gdyby odbywała się na jakiejkowlwiek innej planecie byłaby niemożliwa. To, że Han Solo i Leia, a także inne kluczowe postacie z filmów pojawiają się tylko wspomniane, raz góra dwa, jest charakterystyczne dla tej serii, i to panu Allstonowi wybaczamy natomiast fakt, że z treści książki o pilotach X-Wingów wyrzucił większość owych właśnie pilotów... cóż powiedzmy po prostu, że ciężko pisać książkę bez niemal tytułowych bohaterów. Mamy więc odległą planetę, mocno zawężone grono bohaterów, do kilku osób zaledwie, co przy większości Gwiezdnowojennych powieści jest niemal świętokradztwem, skróconą niemożliwie wręcz intrygę i cztery SŁOWNIE cztery X-Wingi. Za co więc tak wysoka ocena? Autor potrafi postawić na właściwego konia - owych czterech pilotów to starannie wyselekcjonowana śmietanka bohaterów. Mamy więc ulubionego przed wszystkich Wedga, także znanych z filmów: zawsze wesołego Wesa, ponurego Hobbiego i poważnego Tycho, mamy też Iellę, oczekiwane przed wszystkich rozwiązanie wątku miłosnego i kilkoro nie mniej ciekawych postaci drugoplanowych. I nagle jakimś cudem wszystkie te zarzuty wspomniane na początku stają się atutami książki - Autor skupia się na kilku bohaterach - świetnie, wreszcie ktoś porządnie opisał i przybliżył nam psychikę Wedga, mamy starą dobrą czwórkę pilotów - cudownie, ich charaktery świetnie się uzupełniają i chociaż jest ich tak mało absolutnie nikogo nam nie brakuje. Akcja dzieje się daleko poza centrum - super, bohaterowie mogą wykazać się swoimi unikalnymi zdolnościami. X-Wingów jest tylko cztery? Ale za to jak błyszczą w tłumie powolnych bladeów. A w dodatku ten humor - Allston zawsze potrafi nas rozbawić, trzeba się naprawdę bardzo starać żeby nie wybuchnąć śmiechem po przeczytaniu radosnych komentarzu Wesa. Ale najważniejsze, że to się po prostu dobrze czyta, nawet nie zauważyłam kiedy dotarłam do końca. Mimo, że książce pozornie wiele brakuje, a jednak - jak zwykle Aaron Allston potrafił sprawić, że jest doskonała.

Ostatni, niestety tom cyklu o X-Wingach i niestety, zdaniem wielu, nienajlepszy. Aaaron Allston, czy to z lenistwa, czy to z powodu goniących go terminów (bo w znudzenie się bohaterami i światem nie uwierzę)stworzył powieść krótką, na jeden wieczór co najwyżej. Jakby tego było mało, zręcznie wymiksował się z prowadzenia wielu skomplikowanych nieraz wątków, jak to było w...