Wiele lat leżał "Zielony mózg" na półeczce i czekał aż postanowię go w końcu przeczytać. Czy żałuję? Nie. Czy książka jest dobra? No, też nie...

Legendarny autor "Diuny" uraczył nas prostym sci-fi w świecie, w którym jedyna słuszna wojna to ta rozpętana przeciwko owadom kształtów wszelakich. Ludzie prowadzą eksterminację totalną i raz wygrywają, raz przegrywają. Ważne że walczą i pozbywają się wszelkiego pełzającego (czy też latającego) paskudztwa dość skutecznie. Ale nie wszystko idzie gładko, jak by się wydawać mogło na pierwszy rzut oka, bo owadzie zastępy mają tajną broń - mutacje i superintelekt - tytułowy Zielony Mózg!

I choć brzmi to wszystko absurdalnie, to do jakiejś połowy się sprawdza na tyle dobrze, że z ogromnym zaciekawieniem czyta się każdą kolejną stronę. Niestety, potem następuje (SPOILER!) długi i monotonny spływ pewną tratwą po pewnej rzece z pewnych rozbitkami na pokładzie i wszystko siada. Nie interesują nas poczynania bohaterów, bo dzięki dość mocno rozbudowanej narracji wewnętrznej wiemy, kto ma jakie cele i przemyślenia, więc nawet zwroty fabularne się nie pojawiają. Czytamy tylko po to, żeby doczytać, bo skoro już się zaczęło, to i skończyć by wypadało.

"Zielony mózg" rozczarowuje, ale jest na tyle krótki i ma na tyle ciekawy świat, że czyta się szybciutko. Jednak fanom dobrej literatury fantastyczno-naukowej będę odradzał kontakt z tą książką, bo jednak nie powala, kończy się nijako (całość jest jakby wycinkiem ze środka trochę większej całości) i nie wnosi wiele do gatunku... No, ale jeśli ktoś lubi czytać szity, jak ja, to zapraszam do lektury!

Wiele lat leżał "Zielony mózg" na półeczce i czekał aż postanowię go w końcu przeczytać. Czy żałuję? Nie. Czy książka jest dobra? No, też nie...

Legendarny autor "Diuny" uraczył nas prostym sci-fi w świecie, w którym jedyna słuszna wojna to ta rozpętana przeciwko owadom kształtów wszelakich. Ludzie prowadzą eksterminację totalną i raz wygrywają, raz przegrywają. Ważne że...