Herbert daleko od swojej formy, w pulpowym wydaniu, dość z resztą słabym. No i tłumaczenie: "it's a long shot" nie znaczy "to długi strzał". :D

Herbert daleko od swojej formy, w pulpowym wydaniu, dość z resztą słabym. No i tłumaczenie: "it's a long shot" nie znaczy "to długi strzał". :D

Bardzo przeciętna proza dla jeżdżących kolejką. Strasznie męczy wątkiem miłosnym, Widać zalążki psyche Bene Geserit przy rozgrywkach psychologicznych głównego bohatera i Chińczyka (strach zabija duszę itp. Ogólnie za dużo chaosu i braku spójności. Akacja jak w filmie erotycznym. Może koncept fajny, nie czyta się tego źle ale nie ma efektu łał chcę więcej.

Bardzo przeciętna proza dla jeżdżących kolejką. Strasznie męczy wątkiem miłosnym, Widać zalążki psyche Bene Geserit przy rozgrywkach psychologicznych głównego bohatera i Chińczyka (strach zabija duszę itp. Ogólnie za dużo chaosu i braku spójności. Akacja jak w filmie erotycznym. Może koncept fajny, nie czyta się tego źle ale nie ma efektu łał chcę więcej.

Świetny pomysł, przeciętne wykonanie. Trochę podobne w założeniach do "Ławicy" Franka Schatzinga (znanej u nas pod tytułem "Gniew oceanu"),trochę podobne w zakończeniu do "Głębi" Jamesa Camerona. Realizacja słabuje, powieść sprawia wrażenie zbyt obszernego opowiadania, niemniej to jest zawsze Frank Herbert, poziom wyżej niż reszta dziadersów z tzw. złotej ery sf.

Świetny pomysł, przeciętne wykonanie. Trochę podobne w założeniach do "Ławicy" Franka Schatzinga (znanej u nas pod tytułem "Gniew oceanu"),trochę podobne w zakończeniu do "Głębi" Jamesa Camerona. Realizacja słabuje, powieść sprawia wrażenie zbyt obszernego opowiadania, niemniej to jest zawsze Frank Herbert, poziom wyżej niż reszta dziadersów z tzw. złotej ery...

Początek tragiczny, potem się rozkręca, przedstawiona jest bardzo ciekawa wizja, aż się prosi o kontynuację.

Początek tragiczny, potem się rozkręca, przedstawiona jest bardzo ciekawa wizja, aż się prosi o kontynuację.

Tyle pytań a tak mało odpowiedzi! Jest to stosunkowo krótka powieść, która nie rozwija interesujących kwestii i pozostawia czytelnika z niedosytem. Herbert tak jak w Diunie porusza kwestie równowagi w przyrodzie, ekosystemu, które są bardzo bliskie jego sercu. Tutaj koniec jest dosyć przewidywalny ale nie umniejsza to książce w żadnym razie, inny być nie powinien. Można się tylko modlić, że faktycznie kiedyś taka istota nas uratuje przed nami samymi, ponieważ faktycznie wszystko idzie w złą stronę i jak się nie opamiętamy to czeka nas jałowa ziemia.

Tyle pytań a tak mało odpowiedzi! Jest to stosunkowo krótka powieść, która nie rozwija interesujących kwestii i pozostawia czytelnika z niedosytem. Herbert tak jak w Diunie porusza kwestie równowagi w przyrodzie, ekosystemu, które są bardzo bliskie jego sercu. Tutaj koniec jest dosyć przewidywalny ale nie umniejsza to książce w żadnym razie, inny być nie powinien. Można się...

bez szału, poza tym dużo niedomówień i wk..... znaczy się denerwujący Chińczyk

bez szału, poza tym dużo niedomówień i wk..... znaczy się denerwujący Chińczyk

Ciężko oceniać książkę z perspektywy dziesięcioleci, które minęły od jej wydania (1966); Przypuszczam, że na ów czas była co najmniej nowatorska.

Na plus:
+świat przedstawiony (ale u Herberta to zawsze mocna strona)
+koncepcja połączeniaq tematyki ekologicznej z pytaniami o sens człowieczeństwa, religię.
+super słowotwórstwo (choć to może także zaleta tłumaczy)
+niezła akcja
+przyzwoici bohaterowie

Minusy?:
-krótkie, przyspieszone story
-trochę marne (i zbyt nagłe) zakończenie (do przewidzenia w tak krótkiej novelce)

Ciężko oceniać książkę z perspektywy dziesięcioleci, które minęły od jej wydania (1966); Przypuszczam, że na ów czas była co najmniej nowatorska.

Na plus:
+świat przedstawiony (ale u Herberta to zawsze mocna strona)
+koncepcja połączeniaq tematyki ekologicznej z pytaniami o sens człowieczeństwa, religię.
+super słowotwórstwo (choć to może także zaleta tłumaczy)
+niezła...

CZY zastanawialiście się co by było gdyby owady zyskały zbiorową inteligencję ?Jak zachowałby się człowiek,byłby otwarty,czy wrogi?Wnikanie w zmieniający się świat fascynuje....szkoda że szybko się kończy....

CZY zastanawialiście się co by było gdyby owady zyskały zbiorową inteligencję ?Jak zachowałby się człowiek,byłby otwarty,czy wrogi?Wnikanie w zmieniający się świat fascynuje....szkoda że szybko się kończy....

Wiele lat leżał "Zielony mózg" na półeczce i czekał aż postanowię go w końcu przeczytać. Czy żałuję? Nie. Czy książka jest dobra? No, też nie...

Legendarny autor "Diuny" uraczył nas prostym sci-fi w świecie, w którym jedyna słuszna wojna to ta rozpętana przeciwko owadom kształtów wszelakich. Ludzie prowadzą eksterminację totalną i raz wygrywają, raz przegrywają. Ważne że walczą i pozbywają się wszelkiego pełzającego (czy też latającego) paskudztwa dość skutecznie. Ale nie wszystko idzie gładko, jak by się wydawać mogło na pierwszy rzut oka, bo owadzie zastępy mają tajną broń - mutacje i superintelekt - tytułowy Zielony Mózg!

I choć brzmi to wszystko absurdalnie, to do jakiejś połowy się sprawdza na tyle dobrze, że z ogromnym zaciekawieniem czyta się każdą kolejną stronę. Niestety, potem następuje (SPOILER!) długi i monotonny spływ pewną tratwą po pewnej rzece z pewnych rozbitkami na pokładzie i wszystko siada. Nie interesują nas poczynania bohaterów, bo dzięki dość mocno rozbudowanej narracji wewnętrznej wiemy, kto ma jakie cele i przemyślenia, więc nawet zwroty fabularne się nie pojawiają. Czytamy tylko po to, żeby doczytać, bo skoro już się zaczęło, to i skończyć by wypadało.

"Zielony mózg" rozczarowuje, ale jest na tyle krótki i ma na tyle ciekawy świat, że czyta się szybciutko. Jednak fanom dobrej literatury fantastyczno-naukowej będę odradzał kontakt z tą książką, bo jednak nie powala, kończy się nijako (całość jest jakby wycinkiem ze środka trochę większej całości) i nie wnosi wiele do gatunku... No, ale jeśli ktoś lubi czytać szity, jak ja, to zapraszam do lektury!

Wiele lat leżał "Zielony mózg" na półeczce i czekał aż postanowię go w końcu przeczytać. Czy żałuję? Nie. Czy książka jest dobra? No, też nie...

Legendarny autor "Diuny" uraczył nas prostym sci-fi w świecie, w którym jedyna słuszna wojna to ta rozpętana przeciwko owadom kształtów wszelakich. Ludzie prowadzą eksterminację totalną i raz wygrywają, raz przegrywają. Ważne że...

W sierpniu chcę przeczytać cykl Diuna tego autora. Po tej książce książka nie zapowiada się tak fajnie. Autor sypie jakimiś nieznanymi nazwami i nic nie wyjaśnia, ostatnia część książki i tak lepsza.

W sierpniu chcę przeczytać cykl Diuna tego autora. Po tej książce książka nie zapowiada się tak fajnie. Autor sypie jakimiś nieznanymi nazwami i nic nie wyjaśnia, ostatnia część książki i tak lepsza.