Mocno męczący zbiór, dowodzący dużej wyobraźni autorki, ale jednocześnie i obnażający jej problemy z ujęciem pomysłu w karby i przekuciem go w wartki tekst z zapadającym w pamięć finałem. W efekcie część opowiadań niebezpiecznie balansuje na krawędzi bełkotu, część jest kompletnie nijakich i po prostu szkoda było marnować czas na ich pisanie, a ledwie dwa ostatnie do czegoś się nadają, choć i tak nie są wolne od pewnych błędów.

Najdłuższy, tytułowy tekst jest bezsensownie rozdętą, niezbyt dobrze zakończoną (finał w sumie łatwo przewidzieć) historyjką o szukaniu możliwości przewidywania serii nieszczęść. W "Tryptyku" w ogóle trudno dopatrzeć się jakiegokolwiek sensu (kobieta z mięsnego zapoczątkowała samodoskonalenie się ludzi, ale nawet mimo osiągnięcia cudownych możliwości pozostały w użyciu... kartki na żywność; tak, to jest puenta),podobnie jak i w "Recepturze" (ludzkość wymiera, bo... zaczęła nawzajem się żreć???). "Podwójny owoc kemi" proponuje zupełnie odmienny od naszego świat, ale finał opowiadania nie wyjaśnia absolutnie NIC. Natomiast "Zadanie" - też operujące kompletną odmiennością świata, w którym pojawia się przybysz z Ziemi - jest ładnie zamknięte, nawet jeśli puencie daleko do błyskotliwości, a "W dowód zaufania..." potrafi chwilami wręcz zachwycić zwariowaną, ale w miarę logiczną konstrukcją obcego społeczeństwa. Tylko ta nieszczęsna puenta godna krótkiego shorcika odrobinę psuje wymowę.

Innymi słowy - jak już brać się za tę książeczkę, to wyłącznie za dwa ostatnie opowiadania. Pozostałe cztery bezproduktywnie kradną czas.

Mocno męczący zbiór, dowodzący dużej wyobraźni autorki, ale jednocześnie i obnażający jej problemy z ujęciem pomysłu w karby i przekuciem go w wartki tekst z zapadającym w pamięć finałem. W efekcie część opowiadań niebezpiecznie balansuje na krawędzi bełkotu, część jest kompletnie nijakich i po prostu szkoda było marnować czas na ich pisanie, a ledwie dwa ostatnie do czegoś...