Coraz częściej sięgam po literaturę piękną, ale ta pozycja zdecydowanie mnie nie zachwyciła. Nawet nie chodzi o same opisy, które były dość niesmaczne, tylko po prostu może jej przekaz do mnie nie trafił.

Coraz częściej sięgam po literaturę piękną, ale ta pozycja zdecydowanie mnie nie zachwyciła. Nawet nie chodzi o same opisy, które były dość niesmaczne, tylko po prostu może jej przekaz do mnie nie trafił.

Nostalgia level hard. Mocny akcent w postaci wujaszka Pepika, jakby żywcem wyciągniętego ze Szwejka.

Nostalgia level hard. Mocny akcent w postaci wujaszka Pepika, jakby żywcem wyciągniętego ze Szwejka.

Po raz pierwszy Hrabal do mnie nie przemówił. Dalej są tu cudowne, długie zdania i genialny klimat "miasteczka, które zatrzymało się w czasie". Niestety anegdotyczna forma opowiadania historii w tym przypadku raczej mnie wymęczyła, i zabrakło mi tu lepiej zarysowanej narracji. Jest to kwestia mocno indywidualna, bo taka "Zbyt głośna samotność" jest pisana w podobnym stylu, a tamtą książkę czytało mi się świetnie.

Po raz pierwszy Hrabal do mnie nie przemówił. Dalej są tu cudowne, długie zdania i genialny klimat "miasteczka, które zatrzymało się w czasie". Niestety anegdotyczna forma opowiadania historii w tym przypadku raczej mnie wymęczyła, i zabrakło mi tu lepiej zarysowanej narracji. Jest to kwestia mocno indywidualna, bo taka "Zbyt głośna samotność" jest pisana w podobnym stylu,...

Książka po prostu piękna, jak to u Hrabala smakuje się każde zdanie

Książka po prostu piękna, jak to u Hrabala smakuje się każde zdanie

Cudowna.

Cudowna.

.

.

Realizm magiczny po czesku. Opisy bliskości Francina i Marychny albo snu bohaterki w wannie to przecież czysta magia. Podlana aromatem browaru, ze świniobiciem w tle. Uśmiechnąłem się nie raz, a ze dwa.

Realizm magiczny po czesku. Opisy bliskości Francina i Marychny albo snu bohaterki w wannie to przecież czysta magia. Podlana aromatem browaru, ze świniobiciem w tle. Uśmiechnąłem się nie raz, a ze dwa.

Malowniczo i z dowcipem.

Malowniczo i z dowcipem.

Podczas ostatniej podróży pociągiem towarzyszył mi...Hrabal! Wciąż tkwię w świecie czeskiego humoru, czeskiej, bardzo specyficznej powagi i czeskiego sentymentalizmu. Gdyby komuś wydawało się, że to połączenie niemożliwe, to ja się nie zgadzam - jest bardzo możliwe. I wspaniałe.

"Postrzyżyny" to krótka książka z wątkiem autobiograficznym, a jakże. Główną bohaterką tej powieści jest Marychna, matka Hrabala. Poznajemy ją w różnych sytuacjach, które z naszej perspektywy wydawać się mogą nieco absurdalne i surrealistyczne. Jako żona kierownika browaru Mary powinna być tzw. przyzwoitą kobietą, tymczasem ona nieustannie łamie zasady i konwenanse, dużo się śmieje i niczego się nie wstydzi. W oczach lokalnej społeczności takie zachowanie z przyzwoitością nie może mieć nic wspólnego, choć jednocześnie nie można powiedzieć, że Marychna nie wzbudzała sympatii. Może każda grupa potrzebuje swojego niebieskiego ptaka? Jej przygody związane były, jak przypuszczam, z jakąś wrodzoną chęcią robienia na bakier i przeżycia wszystkiego po swojemu. W tym kontekście ważną rolę odgrywali dwaj mężczyźni - ojciec i mąż kobiety. Każdy z nich na swój sposób usiłował poskromić ducha Marysi zasadami, nakazami, a nawet samą postawą, która wyrażała niezgodę i zawód na postępowanie naszej bohaterki.

Były takie momenty, kiedy wydawało mi się, że relacja Marychny i Francina była mocno toksyczna. Odniosłam wrażenie, że Francin podchodził do żony jak do dzikiego konia, którego kocha, ale którego chce okiełznać. Nieustannie odczuwający jakiś kompleks robi wiele, by na swój sposób ją zdominować. Te prezenty, ten taniec bez rytmu, te spojrzenia... Były też sceny (świniobicie i wątek z Muckiem),w których było i straszno, i smutno. I symbolicznie. Taka zabawna więc ta książka nie jest... Powoduje, że wszystkie śmieszne wątki czytam jakoś inaczej. Wszędzie widzę drugie dno...

Książkę bardzo polecam!

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Podczas ostatniej podróży pociągiem towarzyszył mi...Hrabal! Wciąż tkwię w świecie czeskiego humoru, czeskiej, bardzo specyficznej powagi i czeskiego sentymentalizmu. Gdyby komuś wydawało się, że to połączenie niemożliwe, to ja się nie zgadzam - jest bardzo możliwe. I wspaniałe.

"Postrzyżyny" to krótka książka z wątkiem autobiograficznym, a jakże. Główną bohaterką tej...