Książki mojego dzieciństwa, dzięki którym pokochałam fantastykę. Nadal uwielbiam wracać do tej niesamowitej serii. Dałabym ocenę "mega arcydzieło", gdyby się dało.

Książki mojego dzieciństwa, dzięki którym pokochałam fantastykę. Nadal uwielbiam wracać do tej niesamowitej serii. Dałabym ocenę "mega arcydzieło", gdyby się dało.

W sumie dosyć przerażająca wizja, gdy nie możesz pokazać czegoś, co jest twoją dużą częścią. I "to boli jak się palisz"

W sumie dosyć przerażająca wizja, gdy nie możesz pokazać czegoś, co jest twoją dużą częścią. I "to boli jak się palisz"

Cudowna, magiczna, przezabawna! Jak zawsze Pani Jones czaruje. Nie tylko dla młodszych czytelników!

Cudowna, magiczna, przezabawna! Jak zawsze Pani Jones czaruje. Nie tylko dla młodszych czytelników!

Można się pośmiać :)

Można się pośmiać :)

Jak dla mnie średnia , na pewno nie dorównuje do Harrego Pottera

Jak dla mnie średnia , na pewno nie dorównuje do Harrego Pottera

Nie ma wiele wspólnego z poprzednią częścią, ale mimo to bardzo mi się podobała.

Nie ma wiele wspólnego z poprzednią częścią, ale mimo to bardzo mi się podobała.

OPIS:
Czy zastanawiałeś się jak kiedyś postępowano z czarownicami?Pamiętasz pewnie z niektórych opowieści ,że gdy rozpoznawano czarownicę,czarownika palono wówczas te osoby na stosie.Czarowników rozpoznawali inkwizytorzy.Mieli oni wiele sposobów na ich rozpoznanie.Jednak w klasie IIy ktoś napisał na kartce,włożoną pomiędzy zeszyty informację ,na której napisane było,że ktoś w tej klasie uprawia czary.Nauczyciel od razu zareagował.Magia była absolutnie zakazana.Większość uczniów była dziećmi czarownic ,które zostały osierocone.Więc jest duże prawdopodobieństwo iż ta treść jest prawdziwa.Jednak nikt nie może odkryć kim jest ta osoba.Kto uprawia czary ? W szkole zdarzają się coraz częściej niespodziewane,dziwne rzeczy,wydarzenia.Pewnego dnia do szkoły przychodzi Inkwizytor ,który ma zdemaskować uczniów czarowników,ponieważ okazuje się ,że to nie tylko jedna osoba potrafi uprawiać magię .

RECENZJA KSIĄŻKI:

Zaczynam czytać książki "fantasy" i wydają mi się bardzo ciekawe.Przenoszą mnie do innego świata.Może nie realnego,ale dzięki opisom autora książki mogę wyobrazić sobie dane miejsca ,bądź reakcje bohaterów.Książka pt."Tydzień czarów" na początku mnie do sobie nie przekonywała.Podejmowałam się jej czytania 2 razy. Za drugim razem czytałam ją bez opamiętania.Ciekawiło mnie jak potoczą się dalsze losy i kto okaże się czarodziejem .Oraz czy ta osoba / osoby zostaną spalone na stosie.Jednak koniec książki jest nieprzewidywalny.Po przeczytaniu ostatniego rozdziału nie mogłam się otrząsnąć i myślałam :Jak to możliwe? Przecież miało być inaczej. Nie było to oburzenie ,lecz zdumienie.Polecam tą książkę każdemu.

RECENZJA OKŁADKI:

Okładka przedstawia jedną osobę ,która uprawia czary.Jest to dziewczyna - czarownica.Na pierwszy rzut oka ma na sobie jakąś płachtę lub specjalny strój.Jednak podczas czytania książki dowiedziałam się ,że jest to pościel z łóżek.Okładka dopracowana.Jednak tył książki niezbyt mi się podoba.Z informacji z tyłu nic nie można dowiedzieć się o książce.Więcej jest tam napisane ,że ta książka jest mocniejsza od "Harrego Pottera" co mnie trochę rozbawiło,ponieważ nie tak zachęca się chyba czytelników.

OPIS:
Czy zastanawiałeś się jak kiedyś postępowano z czarownicami?Pamiętasz pewnie z niektórych opowieści ,że gdy rozpoznawano czarownicę,czarownika palono wówczas te osoby na stosie.Czarowników rozpoznawali inkwizytorzy.Mieli oni wiele sposobów na ich rozpoznanie.Jednak w klasie IIy ktoś napisał na kartce,włożoną pomiędzy zeszyty informację ,na której napisane było,że ktoś...

;)

;)