Z początku w ogóle mnie nie wciągnęła,ale im dalej, tym bardziej byłam ciekawa cóż też spotka Truciznę. Powieść grozy, osadzona w świecie fantasy. Ma klimat.

Z początku w ogóle mnie nie wciągnęła,ale im dalej, tym bardziej byłam ciekawa cóż też spotka Truciznę. Powieść grozy, osadzona w świecie fantasy. Ma klimat.

Trucizna to jedna z najlepszych powieści fantasy i grozy jaką czytałam w ostatnim czasie. Wartka akcja, ciekawe i pełne grozy przygody czyhające na bohaterów. Krainy o których mało kto słyszał i stwory, które czają się w ciemnościach… Taki nastrój lubię, odrobina dreszczyku grozy, niebezpieczeństwo, tajemnica. Trucizna to książka, którą polecam każdemu młodemu czytelnikowi, choć i starsi nie będą zawiedzeni. Wykreowany świat w tej fantastycznej opowieści może niejednemu zawrócić w głowie. Czysta się szybko, trudno się oderwać. A bohaterowie budzą emocje, które ciężko ukryć. Zakończenie podobało mi się najbardziej, było nie tylko zaskakujące, ale również mądre i z przekazem. Trucizna to książka dla wszystkich, którzy lubią fantastyczne baśnie z domieszką grozy, gdzie można poznać inny świat, spotkać Straszydło, podstępne faerie, trolle, elfy, nimfy, pająki olbrzymich rozmiarów i inne upiory. Polecam, warto przeczytać.

Trucizna to jedna z najlepszych powieści fantasy i grozy jaką czytałam w ostatnim czasie. Wartka akcja, ciekawe i pełne grozy przygody czyhające na bohaterów. Krainy o których mało kto słyszał i stwory, które czają się w ciemnościach… Taki nastrój lubię, odrobina dreszczyku grozy, niebezpieczeństwo, tajemnica. Trucizna to książka, którą polecam każdemu młodemu czytelnikowi,...

Zawsze postrzegam tę powieść jak młodszą (?),słabszą siostrę historii Alaizabel. Owszem, klimatycznie, mrocznie, ciekawie, jak to u Woodinga, ale ponownie - zachwycają szczegóły (np. fragment z Kościaną Wiedźmą),natomiast całości czegoś brak - i tu widać to dobitniej niż w "Zmorach [...]". Mam też wrażenie, że tłumacz niepotrzebnie uparł się na spolszczenie imienia bohaterki - nie pamiętam już, czy było to konieczne, czy jakieś etymologiczne wątki pojawiły się w toku powieści, ale traci ona przez to jakiś element uroku, może dlatego, że "trucizna" nie należy do najwdzięczniejszych słów, jeśli chodzi o jego melodię. Podsumowując, pomysły dobre i ciekawe, wykonanie znów zawiodło.

Zawsze postrzegam tę powieść jak młodszą (?),słabszą siostrę historii Alaizabel. Owszem, klimatycznie, mrocznie, ciekawie, jak to u Woodinga, ale ponownie - zachwycają szczegóły (np. fragment z Kościaną Wiedźmą),natomiast całości czegoś brak - i tu widać to dobitniej niż w "Zmorach [...]". Mam też wrażenie, że tłumacz niepotrzebnie uparł się na spolszczenie imienia...

Już sam początek lektury przypomniał mi o stylu kreowania atmosfery w filmach Tima Burtona (np. umiejscowienie historii, wygląd głównej bohaterki),a stopniowe odkrywanie tajemnic przypomina trochę "Atramentowe Serce".
Świetnie napisany początek zarysowuje ogół miejsca akcji oraz charakteryzuje Truciznę, główną bohaterkę książki. Ciekawa jest np. geneza imienia bohaterki. Opowieść zaczyna się rozkręcać, gdy w dziwnych okolicznościach porwana zostaje malutka siostra Trucizny. Od tego momentu jej głównym celem jest odebranie siostry spod rąk tajemniczego kidnapera. W jej wędrówce po ratunek siostrze dowiaduje się o rzeczach, o których nie była dotąd świadoma. Staje przed pytaniem, czy jej życie jest w pełni wolne, czy z góry zdeterminowane przez kogoś z zewnątrz.

Już sam początek lektury przypomniał mi o stylu kreowania atmosfery w filmach Tima Burtona (np. umiejscowienie historii, wygląd głównej bohaterki),a stopniowe odkrywanie tajemnic przypomina trochę "Atramentowe Serce".
Świetnie napisany początek zarysowuje ogół miejsca akcji oraz charakteryzuje Truciznę, główną bohaterkę książki. Ciekawa jest np. geneza imienia bohaterki....

Zaskakujące zakończenie :)

Zaskakujące zakończenie :)

Książkę czytałam bardzo dawno. Pamiętam, że początek był dość nieciekawy i nudny. Główna bohaterka - Trucizna, po dowiedzeniu się, że jej młodsza siostra jest podmieńcem, wyrusza w podróż, aby odbić najbliższą jej osobę z rąk istot, których wcale nie chce poznać.

Pierwsza przygoda była straszna; czułam się jakbym to ja skradała się po starym domu i uciekała oraz chowała przed czyhającą na mnie śmiercią. Po tym zdarzeniu bohaterka oraz jej dalsze fenomenalne zdarzenia zaciekawiły do tego stopnia, że nie mogłam przestać czytać książki.

Niesamowite zwroty akcji, przygody, przyjaźń, spiski oraz oryginalna fabuła nadają smaczek tej interesującej i przerażającej powieści jaką jest "Trucizna" Chrisa Woodinga. Oceniam książkę 8.5/10.

Książkę czytałam bardzo dawno. Pamiętam, że początek był dość nieciekawy i nudny. Główna bohaterka - Trucizna, po dowiedzeniu się, że jej młodsza siostra jest podmieńcem, wyrusza w podróż, aby odbić najbliższą jej osobę z rąk istot, których wcale nie chce poznać.

Pierwsza przygoda była straszna; czułam się jakbym to ja skradała się po starym domu i uciekała oraz chowała...

Uwielbiam świat tworzony przez Woodinga, niebanalny pomysl ktorzy wciaga, praktycznie nie mozesz oderwac sie od ksiazki. Polecam!

Uwielbiam świat tworzony przez Woodinga, niebanalny pomysl ktorzy wciaga, praktycznie nie mozesz oderwac sie od ksiazki. Polecam!

wciąga w świat fantazjii, zaskakujące zakończenie

wciąga w świat fantazjii, zaskakujące zakończenie

książka o ciekawej dziewczynce która przeżywa ciekawe przygody.

książka o ciekawej dziewczynce która przeżywa ciekawe przygody.