"Daleko na południu Ingarii, w Sułtanatach Raszputu, w mieście zwanym Zanzib mieszkał młody i niezbyt zamożny sprzedawca dywanów o imieniu Abdullah. Młodzieniec uwielbiał marzyć. Żył beztrosko, aż pewnego dnia nieznajomy sprzedał mu zaczarowany dywan. Tej nocy dywan zaniósł go do magicznego ogrodu. Tam Abdullah poznał i zakochał się w pięknej księżniczce. Niestety nie dane im było żyć długo i szczęśliwie, a przynajmniej nie od razu…"

"Zamek w Chmura" bardzo baśniowy klimat. Klimatem przypomina powieść o Aladynie i latającym dywanie oraz dżina w butelce.
Jest to drugi tom z serii "Ruchomy zamek Hauru", i co najważniejsze to to, że 2 tom można spokojnie luźno czytać bez znajomości 1 tomu.
I to będzie tyle z plusów.
Bohaterowie z pierwszego tomu pojawiają się prawie pod sam koniec tego tomu, i mało co wnoszą do tego tomu.
Najbardziej irytującym bohaterem tego tomu był Abdullah. Młody mężczyzna, który swoim zachowaniem był tak męczący, że non stop przewracałam oczami. A jego wypowiedzi,gdy zwracał się do kogoś - takie poetyckie, kwieciste do kwadratu - sprawiały, że mi się robiło niedobrze.
Fabuła też tyłka mi nie urwała. Tak jak mówiłam na samym początku ten tom był podobny do Aladyna i latającego dywanu. Sceny rozwleczone, nudne i płytkie.
Tego tomu niestety nie polecam.
Ocena 1️⃣/🔟🌟.

"Daleko na południu Ingarii, w Sułtanatach Raszputu, w mieście zwanym Zanzib mieszkał młody i niezbyt zamożny sprzedawca dywanów o imieniu Abdullah. Młodzieniec uwielbiał marzyć. Żył beztrosko, aż pewnego dnia nieznajomy sprzedał mu zaczarowany dywan. Tej nocy dywan zaniósł go do magicznego ogrodu. Tam Abdullah poznał i zakochał się w pięknej księżniczce. Niestety nie dane...

Książka moim zdaniem lepsza od części pierwszej. Historia jest dość nieszablonowa i na dodatek okraszona sporą dawką absurdalnego humoru. Próbowałem ten rodzaj dialogów stosować czasem w jakichś zawziętych dyskusjach internetowych. Raz nawet udało mi się w ten sposób rozbawić a następnie oswoić jakiegoś hatera :)

Książka moim zdaniem lepsza od części pierwszej. Historia jest dość nieszablonowa i na dodatek okraszona sporą dawką absurdalnego humoru. Próbowałem ten rodzaj dialogów stosować czasem w jakichś zawziętych dyskusjach internetowych. Raz nawet udało mi się w ten sposób rozbawić a następnie oswoić jakiegoś hatera :)

Dobrze się ją czytało, chociaż fakt, że historia była podobna do Alladyna lekko mnie zniechęcał. Niemniej jednak książka bardzo fajna, lekka, idealna do wyrwania się z zastoju czytelniczego.

Dobrze się ją czytało, chociaż fakt, że historia była podobna do Alladyna lekko mnie zniechęcał. Niemniej jednak książka bardzo fajna, lekka, idealna do wyrwania się z zastoju czytelniczego.

Tom inspirowany znaną i lubianą historią o Aladynie, jednocześnie łączącą się z dalszymi losami poznanych w pierwszym tomie bohaterów, które pojawia się w sposób tak nieoczekiwany, że można się poczuć, jak sam Abdullah, który drastycznie zmienia swoje życie, nie rozumiejąc nawet w pełni co się w nim dzieje, uporczywie starając się znaleźć logikę w szaleństwie, w którym się znalazł, zupełnie jak czytelnik, starający się połączyć nagle pojawiające się fakty. Innymi słowy: przyjemnie zaskakująca część. Na uwagę zasługuje również pięknie wykonana okładka, która poszczególnymi jej elementami nawiązuje do fabuły książki.

Tom inspirowany znaną i lubianą historią o Aladynie, jednocześnie łączącą się z dalszymi losami poznanych w pierwszym tomie bohaterów, które pojawia się w sposób tak nieoczekiwany, że można się poczuć, jak sam Abdullah, który drastycznie zmienia swoje życie, nie rozumiejąc nawet w pełni co się w nim dzieje, uporczywie starając się znaleźć logikę w szaleństwie, w którym się...

Pełna humoru opowieść ze świata Ingarii, nawiązująca do wydarzeń i postaci z pierwszego tomu. Czytałam kolejne rozdziały i śmiałam się z kolejnych wypowiedzi bohaterów. Chociaż pewien schemat powtarzał się z Ruchomego zamku Hauru, zupełnie niespodziewanie zaskoczył w tym tomie. Naprawde pocieszna i zabawna opowieść z sentymentalnym powrotem do niepowtarzalnego Hauru.

Pełna humoru opowieść ze świata Ingarii, nawiązująca do wydarzeń i postaci z pierwszego tomu. Czytałam kolejne rozdziały i śmiałam się z kolejnych wypowiedzi bohaterów. Chociaż pewien schemat powtarzał się z Ruchomego zamku Hauru, zupełnie niespodziewanie zaskoczył w tym tomie. Naprawde pocieszna i zabawna opowieść z sentymentalnym powrotem do niepowtarzalnego Hauru.

Rozbudowana baśń o Aladynie, ale zrobiło się naprawdę ciekawie, gdy pojawiły się postacie z poprzedniego tomu. Niestety bardzo późno.

Rozbudowana baśń o Aladynie, ale zrobiło się naprawdę ciekawie, gdy pojawiły się postacie z poprzedniego tomu. Niestety bardzo późno.

Zakochana w 'Ruchomym zamku' do 'Zamku w chmurach' podchodziłam z rezerwą, wiadomo jak to z sequelami - to nigdy nie jest to samo.

I nie było. I to bardzo. Ale wcale nie gorzej!

W przeciwieństwie do pierwszej części autorka sięga tu nawet nie do archetypów a bezpośrednio do znanej powszechnie baśni o lampie Alladyna i przenosi nas w bardziej orientalny niż ten zamieszkiwany przez Hauru świat. W świecie tym osadza jednak równie krwiste postaci, mówiące niebywale kwiecistym językiem, w tym dużo mądrych i silnych kobiet. I ten świat i odbywające się w nim magiczne przygody porywają czytelnika bez reszty tak, że zapomina on, że zawitał tu by spotkać się z Sophie i Hauru.
Autorka jednak udowadnia, że zna swojego czytelnika i mruga do niego literackim okiem. Bueno.

Zakochana w 'Ruchomym zamku' do 'Zamku w chmurach' podchodziłam z rezerwą, wiadomo jak to z sequelami - to nigdy nie jest to samo.

I nie było. I to bardzo. Ale wcale nie gorzej!

W przeciwieństwie do pierwszej części autorka sięga tu nawet nie do archetypów a bezpośrednio do znanej powszechnie baśni o lampie Alladyna i przenosi nas w bardziej orientalny niż ten...

W niesamowity sposób połączono historię Hauru i opowieść podobną do Alladyna. Jest Dżin w lampie, latający dywan, groźny kot, oraz ruchomy zamek Hauru. Reszta to niespodzianka - trzeba przeczytać. Polecam :)

W niesamowity sposób połączono historię Hauru i opowieść podobną do Alladyna. Jest Dżin w lampie, latający dywan, groźny kot, oraz ruchomy zamek Hauru. Reszta to niespodzianka - trzeba przeczytać. Polecam :)

Na południu mieszka Abdullah. Młody handlarz nie jest zbyt zamożny, ale pewnego dnia w jego ręce trafia warty fortunę latający dywan. W ten sposób dostaje się do ogrodów zamieszkiwanych przez Kwiat Nocy, piękną córkę bogacza. Niestety, pewnego dnia dziewczyna zostaje porwana.

Miałam nadzieję, że wszystkie opinie uznające „Zamek w chmurach” za słabszy od „Ruchomego zamku Hauru” po prostu się mylą. W końcu wiele osób po prostu jest przywiązanych do bohaterów, a jednak ta część kręci się wokół Abdullaha, a nie Hauru oraz Sophii. Niestety, okazało się, że po prostu ta powieść na chyba wszystkich płaszczyznach wypada gorzej.
Nie chodzi o to, że to, tak ogólnie rzecz biorąc, jest zła powieść. To bardzo baśniowa historia, osadzona w świecie zainspirowanym krajami arabskimi, czy po prostu opowieścią o Aladynie. To niezwykle kuszące klimaty, a Diana Wynne Jones ma na tyle ładny styl, że to momentami naprawdę działa. Mój główny problem polega na tym, że w tym tomie po prostu czuć, że targetem tej powieści nie jest osoba dorosła, a dziecko.
„Ruchomy zamek Hauru” jest na tyle wyjątkowy, że w jego przypadku wiek odbiorcy nie ma większego znaczenia, ale tutaj moim zdaniem już jak najbardziej tak. Fabuła tej części jest dużo prostsza. To po prostu powieść drogi, w trakcie której bohater cały czas natrafia na inne przygody i inne postacie, z wielką „bitwą” na samym końcu.
Ponadto pierwszy tom stał dobrze poprowadzonymi relacjami postaci. Tutaj nic takiego nie ma miejsca. Relacja romantyczna głównego bohatera i Kwiatu Nocy jest po prostu bardzo niemrawa, a on sam nie sprawia zbyt sympatycznego wrażenia. Dla mnie jako dorosłego czytelnika Abdullah jest po prostu męczący, a sposób, w jaki zwraca się do wszystkich (kwiecisty i poetycki) mnie w żadnym stopniu nie bawi. Rozumiem, że 9/10-latek, który po tę książkę sięgnie, może być zadowolony, ale… ja nie.
Ponadto należy pamiętać, że to jedynie amerykańska wizja krajów arabskich tak jak choćby Aladyn w wersji Disneya. To nie jest książka, z której młody człowiek nauczy się o kulturze arabskiej, czy też pozna podstawy Islamu. I moim zdaniem nie ma w tym nic złego, tak długo, jak młody człowiek będzie rozumiał, że to jest po prostu fikcja, niemająca wiele wspólnego z rzeczywistością. Ale to jest już rola rodzica.
Chciałabym, by ten tom był po prostu ciekawszy i głębszy, tak jak robiła to pierwsza powieść z cyklu. Niemniej, jednocześnie zdaje sobie sprawę, że to mimo wszystko literatura dla dzieci, czy też „wczesnej młodzieży” i jako taka, jest po prostu w porządku. Dlatego o ile nie polecałabym jej tym, którzy chcą drugiego „Ruchomego zamku Hauru” to jako książka do biblioteczki dziecka może się jak najbardziej sprawdzić.

Uwaga, mimo tego, że to odrębne fabuły, tę książkę najlepiej czytać po pierwszym tomie cyklu.

Na południu mieszka Abdullah. Młody handlarz nie jest zbyt zamożny, ale pewnego dnia w jego ręce trafia warty fortunę latający dywan. W ten sposób dostaje się do ogrodów zamieszkiwanych przez Kwiat Nocy, piękną córkę bogacza. Niestety, pewnego dnia dziewczyna zostaje porwana.

Miałam nadzieję, że wszystkie opinie uznające „Zamek w chmurach” za słabszy od „Ruchomego zamku...

Jest to drugi tom trylogii, którą rozpoczął ,,Ruchomy zamek Hauru". Moim zdaniem te książki można czytać osobno, bo opowiadają zupełnie inne historie. Wątek ruchomego zamku pojawia się dopiero pod koniec i z tego co pamiętam, nie pojawiają się tam nawiązania do pierwszej części.
.
Abdullah był dla mnie bardzo irytującą postacią. W większości wypowiedzi, gdy zwracał się do kogoś, używał tego typu zwrotów:
,,o liliowa perło magii" ; ,,o splendorze liliowych oparów" ; ,,o księżyce oczu wielu monarchów"
Oczywiście, jest to coś, czym wyróżniał się od innych, ale czytanie tego było bardzo męczące, tym bardziej, że pozostali bohaterowie mówili w sposób normalny.
.
Historię porównałabym do tomu pierwszego pod względem poziomu. Jest to (jak pisałam przy poprzedniej recenzji) seria bardziej dla dzieci, gdzie świat pokazany jest trochę jak sen; bez większej logiki.
.
Dla mnie tom ten był dużo gorszy od pierwszego, ale wiadomo, kwestia gustu.

Jest to drugi tom trylogii, którą rozpoczął ,,Ruchomy zamek Hauru". Moim zdaniem te książki można czytać osobno, bo opowiadają zupełnie inne historie. Wątek ruchomego zamku pojawia się dopiero pod koniec i z tego co pamiętam, nie pojawiają się tam nawiązania do pierwszej części.
.
Abdullah był dla mnie bardzo irytującą postacią. W większości wypowiedzi, gdy zwracał się do...