59/180/2023
Piękna opowieść o losach czterech pokoleń kobiet. Narratorką jest prawnuczka, czyli ostatnia z linii. Tytułowa Ekaterini jest jej babcią, drugą według kolejności, i rzeczywiście to ona jest najważniejszą postacią powieści i to ona jest na okładce (pięknej zresztą). A także jej więź z wnuczką. Jej matka i córka są postaciami raczej drugoplanowymi. Dzieje tych kobiet łączą się z wojnami bałkańskimi, II wojną światową i wojna na Bakanach w latach 90-tych. Jugosławia niewiele zaznała spokoju, trzeba to przyznać. A sama Ekaterini to Greczynka, która za mężem przeniosła się do Belgradu, a po wybuchu wojny związanej z rozpadem Jugosławii wyjeżdża do Grecji. Na stare lata dane jej więc było zobaczyć jeszcze swoją ojczyznę. Z powrotem do Belgradu (tak, zdążyła jeszcze przed śmiercią do niego wrócić) zabiera ze sobą słoik greckiej ziemi, żeby jej go rozsypać na grobie.
To kolejna powieść, która uświadamia szybki upływ czasu, a także naszą nieistotność w obliczu dziejów. Chociaż tacy dla siebie samych ważni jesteśmy...
"Życie jest jedno, nie warto rozpaczać. Kiedy widzisz, że coś nie idzie, odpuść. Taaa, tyle że człowiek zbyt późno na to wpada..."
"(...) mogę mówić o czymkolwiek i jednocześnie słyszeć szelest wachlarzy, nie przepuścić ani jednego greckiego, serbskiego, angielskiego, hiszpańskiego słowa, które zawsze jest zrozumiałe i cudownie piękne."

59/180/2023
Piękna opowieść o losach czterech pokoleń kobiet. Narratorką jest prawnuczka, czyli ostatnia z linii. Tytułowa Ekaterini jest jej babcią, drugą według kolejności, i rzeczywiście to ona jest najważniejszą postacią powieści i to ona jest na okładce (pięknej zresztą). A także jej więź z wnuczką. Jej matka i córka są postaciami raczej drugoplanowymi. Dzieje tych...

Ciekawa, poetycka opowieść o bałkańskiej (grecko-serbskiej) rodzinie tytułowej bohaterki. Trudna sytuacja rodzinna na tle trudnej sytuacji politycznej kraju, który wybrała i w którym miała wieść szczęśliwe życie wraz ze swymi najbliższymi. Poczucie osamotnienia, rozdarcia, niezrozumienia. Problemy bytowe. A jednak bohaterka potrafi czerpać radość z drobnych rzeczy, chwil, w których słyszy swój język ojczysty i wspomina "dawne, lepsze czasy", Nie gorzknieje, ale pozostaje sympatyczną, może zbyt ufną osobą. Czy dlatego, że potrafiła się przystosować, nie tracąc godności, poradzić sobie, bo "nasza historia, odkąd istniejemy, to historia radzenia sobie w zaistniałych okolicznościach"?
Powieść niewielkich rozmiarów, ale dająca dużo do myślenia.

Ciekawa, poetycka opowieść o bałkańskiej (grecko-serbskiej) rodzinie tytułowej bohaterki. Trudna sytuacja rodzinna na tle trudnej sytuacji politycznej kraju, który wybrała i w którym miała wieść szczęśliwe życie wraz ze swymi najbliższymi. Poczucie osamotnienia, rozdarcia, niezrozumienia. Problemy bytowe. A jednak bohaterka potrafi czerpać radość z drobnych rzeczy, chwil, w...

Z założenia miała być gawęda o rodzinie pełnej magii, a wyszedł curriculum vitae. Jak to bywa w życiorysie przeznaczonym dla pracodawcy ( tu czytelnika),w zasadzie niewiele można się dowiedzieć o prawdziwych osobach stojących za faktami i wydarzeniami. Autorka przedstawiła babkę, matkę i córkę oraz siostrę matki jako bezgranicznie miłujące się i wspólnie borykające się z przeciwnościami dzielne kobiety. I nic więcej. Tak jakby były pozbawione jakichkolwiek cech charakterów. W sumie jak dla mnie wieje nudą, szczególnie kiedy autorka opowiada o sobie.

Z założenia miała być gawęda o rodzinie pełnej magii, a wyszedł curriculum vitae. Jak to bywa w życiorysie przeznaczonym dla pracodawcy ( tu czytelnika),w zasadzie niewiele można się dowiedzieć o prawdziwych osobach stojących za faktami i wydarzeniami. Autorka przedstawiła babkę, matkę i córkę oraz siostrę matki jako bezgranicznie miłujące się i wspólnie borykające się z...

pani Kujawska na obwolucie informuje nas, że książka próbuje odpowiedzieć na pytanie po co jest nam dana pamięć i że traktuje, jak to zwykle u ludzi bywa – o przemijaniu…

a ja odniosłam wrażenie, że książka jest o szczęściu, które jedni odnajdują powracając, inni wyjeżdżając, a jeszcze inni mogąc sprawić, by najbliżsi choć przez chwilę poczuli się szczęśliwi. szczęściem może być też moment, w którym dokonujemy wreszcie wyboru – „… z samego dna rozpaczy Ekaterini podniosła się i pewnym krokiem przeszła drogę z kuchni do salonu, podbudowana decyzją, którą właśnie podjęła: ona tutaj żyje i żyć będzie, niezależnie od samopoczucia…” cudowne. jak widać rzecz jest też o determinacji, która jest obecna na każdej kartce tej niewielkiej objętościowo książki.

dziwna i chropowata na początku opowieść wciąga, ba! wsysa wręcz, nieświadomą niczego ofiarę. i trzyma do samego końca

pani Kujawska na obwolucie informuje nas, że książka próbuje odpowiedzieć na pytanie po co jest nam dana pamięć i że traktuje, jak to zwykle u ludzi bywa – o przemijaniu…

a ja odniosłam wrażenie, że książka jest o szczęściu, które jedni odnajdują powracając, inni wyjeżdżając, a jeszcze inni mogąc sprawić, by najbliżsi choć przez chwilę poczuli się szczęśliwi. szczęściem...

Ciekawa opowieść bałkańskiej kobiety. Opowieść o jej różnorakich rolach, o stosunkach rodzinnych. Opowieść snuta nie bez nuty feminizmu, ale zdecydowanie zdrowego, raz z lekką nutką poczucia humoru, raz momentami nostalgii.

Ciekawa opowieść bałkańskiej kobiety. Opowieść o jej różnorakich rolach, o stosunkach rodzinnych. Opowieść snuta nie bez nuty feminizmu, ale zdecydowanie zdrowego, raz z lekką nutką poczucia humoru, raz momentami nostalgii.

Kobieta-żona, kobieta-matka, kobieta-głowa rodziny. To tylko niektóre z obliczy tytułowej bohaterki Ekaterini, która łączy w sobie spokój śródziemnomorza i dzikość Bałkanów. Jest punktem stałym w burzliwym, wojennym życiu rodziny. Opowieść o dobrej stronie feminizmu.

Kobieta-żona, kobieta-matka, kobieta-głowa rodziny. To tylko niektóre z obliczy tytułowej bohaterki Ekaterini, która łączy w sobie spokój śródziemnomorza i dzikość Bałkanów. Jest punktem stałym w burzliwym, wojennym życiu rodziny. Opowieść o dobrej stronie feminizmu.

Książka miała ciekawą zapowiedź, ale niestety
nie sprawdziła się. Nie doczytałam, ponieważ
wkurzała mnie chaotyczna narracja. Najbardziej
chyba to. A szkoda, bo pomysł ciekawy.

Książka miała ciekawą zapowiedź, ale niestety
nie sprawdziła się. Nie doczytałam, ponieważ
wkurzała mnie chaotyczna narracja. Najbardziej
chyba to. A szkoda, bo pomysł ciekawy.