Wygląda na to, że Europejski Poeta Wolności to także platforma spotkań poezji wszystkich ras, wszystkich jej odmian. W każdej książce znajdujemy zupełnie odmienne podejście do tej formy opisu świata, i to nie jest eufemizm, każdy z tych autorów pisze bardzo, bardzo po swojemu, jakby tworzył poezję od podstaw, w sobie tylko właściwy sposób.
Serbska autorka zdaje się uprawiać coś w rodzaju prozy poetyckiej a rebours, coś, co można roboczo nazwać poezją prozatorską. Wiele z tych wierszy to opowiadania zapisane wersami, skonstruowane na sposób właściwy poezji, nadal będąc opowiadaniami. Taki jest np. wiersz "Lato z mojego pokoju", obraz blokowiska, obraz życia przyduszonego upałem i zwyczajnością.
Sporo tu utworów typu protest song (łamane przez) artykuł interwencyjny w gazecie, feministycznych czasem (Wychowanice),czasem społecznych (Danina). Jest piękny, bardzo nieoczywisty wiersz miłosny (Puszka),jest o przeplataniu się wzniosłej sztuki z najbardziej przyziemną koniecznością przeżycia na tym świecie (Wszystkiego dobrego). Są psy i samotność i ulica i miasto. Poezja do czytania w parku albo w kawiarni raczej niż w domowym zaciszu, bo nie ma w niej zacisza. Jest "zagłośnie", jest ruch i niepewność kroków. Ta poezja nie ma przynieść spokoju ani zadumy, ma szturchać, czasem szarpać, ma wytrącać z równowagi. Wytrąca.

Wygląda na to, że Europejski Poeta Wolności to także platforma spotkań poezji wszystkich ras, wszystkich jej odmian. W każdej książce znajdujemy zupełnie odmienne podejście do tej formy opisu świata, i to nie jest eufemizm, każdy z tych autorów pisze bardzo, bardzo po swojemu, jakby tworzył poezję od podstaw, w sobie tylko właściwy sposób.
Serbska autorka zdaje się...

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2015/03/ulicznice-marija-knezevic.html

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2015/03/ulicznice-marija-knezevic.html