Po lekturze tej powieści jestem naprawdę poruszona losami tytułowych bohaterek - Elisabeth Elg i jej córki Katariny. Marianne Fredriksson - szwedzka pisarka i dziennikarka nakreśliła bardzo dobre portrety psychologiczne obu kobiet, które zmagają się z traumą z przeszłości. Elisabeth wyszła za mąż za mężczyznę, który swoje frustracje wyładowywał na żonie. Kilkuletnia wówczas Katarina musiała przyglądać się domowej przemocy, a w wieku sześciu lat opiekować się matką i małym bratem po tym jak doszło w ich domu do rękoczynów. Kiedy udało im się wreszcie uwolnić od psychopatycznego ojca, dziewczyna miała żal do matki o to, że pozwalała się tak traktować.
Teraz, kiedy sama oczekuje dziecka i została w ten sam sposób potraktowana przez swojego partnera, Katarina doznała podobnych uczuć jak jej matka. Zwierzenia Elisabeth przekazane jej w formie listów pomogły zrozumieć i wybaczyć. Zastanawiając się nad swoim losem i analizując przeszłość kobieta zauważa pewne mechanizmy, które lubią się powtarzać. Bohaterka kompletnie przewartościowuje swoje życie, zaczyna dostrzegać wartości, które wcześniej były jej zupełnie obce i staje się inną kobietą. W tej przemianie pomagają jej fantastyczni ludzie, których spotyka na swojej drodze. Dzięki temu istnieje szansa, że jej dziecko będzie miało kochający dom wolny od przemocy.

"Elisabeth i Katarina" to mądra powieść, która wnika głęboko w zakamarki duszy. Losy tytułowych bohaterek mogą być przestrogą dla wszystkich kobiet, które zadają się, bądź związały swoje życie z "damskimi bokserami". Można tu znaleźć pewne powtarzające się wzorce zachowań, alarmujące symptomy, które często umykają, a powinny zaniepokoić, zanim będzie za późno. Wartka akcja, ciekawe wątki, wyraziste sylwetki bohaterów, którzy przedstawiają sobą psychologiczne wzorce to jak na razie same plusy tej książki. Jeśli dodamy do tego zimne skandynawskie klimaty ogrzewane ciepłem bijącym od niektórych bohaterów, prosty, ale sugestywny język i sporo emocji to naprawdę trudno tej powieści zarzucić jakieś braki. Mogłabym się czepić jedynie szczęśliwych zbiegów okoliczności, które nie do końca mnie przekonują, ale z drugiej strony pomagają znieść ciężki w opisach los maltretowanych kobiet.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z piórem Pani Marianne Fredriksson, to myślę, że ta powieść nieźle się do tego nadaje. Polecam.

Po lekturze tej powieści jestem naprawdę poruszona losami tytułowych bohaterek - Elisabeth Elg i jej córki Katariny. Marianne Fredriksson - szwedzka pisarka i dziennikarka nakreśliła bardzo dobre portrety psychologiczne obu kobiet, które zmagają się z traumą z przeszłości. Elisabeth wyszła za mąż za mężczyznę, który swoje frustracje wyładowywał na żonie. Kilkuletnia wówczas...