Świat robotów

Kolejny zbiór opowiadań o robotach. Cześć to powtórka ze zbioru Ja, robot.

Kolejny zbiór opowiadań o robotach. Cześć to powtórka ze zbioru Ja, robot.

To pierwsza książka Asimova, którą przeczytałem i rozczarowała mnie. Może dlatego, że spodziewałem się powieści s-f, a to jest zbiór krótkich, nierównych i chaotycznych opowiadań. Niby te opowiadania składają się w całość, ale nie czułem powiązania między nimi. Niemniej na pewno dam temu autorowi jeszcze szansę, czytając pozostałą ważniejszą część jego twórczości.

To pierwsza książka Asimova, którą przeczytałem i rozczarowała mnie. Może dlatego, że spodziewałem się powieści s-f, a to jest zbiór krótkich, nierównych i chaotycznych opowiadań. Niby te opowiadania składają się w całość, ale nie czułem powiązania między nimi. Niemniej na pewno dam temu autorowi jeszcze szansę, czytając pozostałą ważniejszą część jego twórczości.

Uwielbiam autora i jego opisy i porównania robotów do ludzi, jego dywagacje nad życiem i sensem istnienia. Majstersztyk

Uwielbiam autora i jego opisy i porównania robotów do ludzi, jego dywagacje nad życiem i sensem istnienia. Majstersztyk

bardzo dużo błędów w tym wydaniu (literówek, brakujących końcówek).

bardzo dużo błędów w tym wydaniu (literówek, brakujących końcówek).

Opowiadania jednego z najważniejszych i najsławniejszych klasyków SF, przy tym tematyka jak widać w tytule, a autor ojcem tej tematyki w łonie SF jest. Zatem klasyka klasyk. Zachwycać nas musi, tak jak Słowacki, który nas zachwyca wg Gombrowicza. No to zachwyca czy tylko musi?
Dobrze jest uzmysłowić sobie, że SF w czasach Asimova była inna niż dziś, przynajmniej ta ambitna SF. Jego prozy nie sposób przypisać do żadnej innej półki literackiej, tak bezsprzecznie jest naukowo-fantastyczna: zawiera elementy technologiczne, futurologiczne, czasami zahacza o mechanizmy socjologiczne i polityczne, ale niezbyt głęboko, niechętnie zniża się do analizowania psychiki bohaterów, ich sferę emocjonalną przedstawia w uproszczeniu i bez entuzjazmu w nią zagląda.
Podsumowując: ocena w ramach gatunku to pełne 10 punktów, bo lepiej nie można, natomiast ocena na tle całej literatury już ta wysoka być nie może, 6, może 7 gwiazdek musi wystarczyć. Dzisiejsza fantastyka z górnej półki wygląda zgoła inaczej - często trudno ją jednoznacznie zakwalifikować do SF, korzysta łapczywie z wielu awangardowych technik pisarskich, wprost lub poprzez fabułę wciąga czytelnika w rozważania natury ogólnej, w filozofię, socjologię czy inne dziedziny myśli ludzkiej, a bohaterów kreuje wielowymiarowych i wielowymiarowo czujących. Na tym tle Asimov wypada sucho i raczej ubogo.
To autor, którego warto czytać, ale nie zapominając, jaki to autor. To klasyk SF.

Opowiadania jednego z najważniejszych i najsławniejszych klasyków SF, przy tym tematyka jak widać w tytule, a autor ojcem tej tematyki w łonie SF jest. Zatem klasyka klasyk. Zachwycać nas musi, tak jak Słowacki, który nas zachwyca wg Gombrowicza. No to zachwyca czy tylko musi?
Dobrze jest uzmysłowić sobie, że SF w czasach Asimova była inna niż dziś, przynajmniej ta ambitna...

Dosyć dawno temu na wyprzedaży „za grosze” zakupiłem zestaw kilkunastu książek Asimova. Teraz postanowiłem stopniowo je przeczytać.
19 opowiadań napisanych, kiedy mnie nie było na świecie.
Plusy:
- pomimo, że opowiadania pisane ponad 50 lat wcześniej, ich przesłanie jest ciągle aktualne;
- każde opowiadanie zakończone w sposób dający wiele do myślenia;
- pytania o tożsamość, o uczucia i prawa robotów w przyszłości staną się aktualne;
- w opowiadaniu „Sally” dochodzi do zaprzeczenia idei Trzech Praw Robotyki, coś nie do pomyślenia w innych dziełach Asimova, robot dokonuje zemsty na człowieku;
Minus:
- niektóre opowiadania brzmią już trochę archaicznie.
Jak dla mnie najlepsze opowiadania to: „Sally”, „Robot AL-76 zabłądził” oraz „Nieumyślne zwycięstwo”.
Ogółem książka dobra.

Dosyć dawno temu na wyprzedaży „za grosze” zakupiłem zestaw kilkunastu książek Asimova. Teraz postanowiłem stopniowo je przeczytać.
19 opowiadań napisanych, kiedy mnie nie było na świecie.
Plusy:
- pomimo, że opowiadania pisane ponad 50 lat wcześniej, ich przesłanie jest ciągle aktualne;
- każde opowiadanie zakończone w sposób dający wiele do myślenia;
- pytania o...

Uwielbiam, lubię i polecam:
Bardzo fajny zbiór opowiadań, i historii. Często stawia się pytanie co nas tak rózni od maszyn, czy maszyna robot, android należy traktować jak osobę. Od myślących samochodów do robotów proroków, do detektywów przesłuchując roboty, dobry umilacz czasu

Uwielbiam, lubię i polecam:
Bardzo fajny zbiór opowiadań, i historii. Często stawia się pytanie co nas tak rózni od maszyn, czy maszyna robot, android należy traktować jak osobę. Od myślących samochodów do robotów proroków, do detektywów przesłuchując roboty, dobry umilacz czasu

Jestem zafascynowana i oczarowana. Nie wszystkie opowiadania co prawda aż tak mi się spodobały, ale było kilka takich, które naprawdę wprawiły mnie w osłupienie i do których jeszcze nie raz wrócę. <3

Jestem zafascynowana i oczarowana. Nie wszystkie opowiadania co prawda aż tak mi się spodobały, ale było kilka takich, które naprawdę wprawiły mnie w osłupienie i do których jeszcze nie raz wrócę. <3

Nie jest to totalny zawód... ale jednak pamiętałem opowiadania o robotach inaczej. Czytane pojedynczo w różnych zbiorach i np Fantastyce (wtedy jeszcze nie Nowej). A może to kwestia innego tłumaczenia?. W każdym razie w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku nie brzmiały tak archaicznie a Asimov wydawał sie wizjonerem. W takiej dawce po latach, momentami staję się irytujący. Ciekaw jestem jak teraz odebrałbym "Fundację"? Warto sprawdzić? Hmm... A przede mną jeszcze drugi tom.

Nie jest to totalny zawód... ale jednak pamiętałem opowiadania o robotach inaczej. Czytane pojedynczo w różnych zbiorach i np Fantastyce (wtedy jeszcze nie Nowej). A może to kwestia innego tłumaczenia?. W każdym razie w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku nie brzmiały tak archaicznie a Asimov wydawał sie wizjonerem. W takiej dawce po latach, momentami staję się...

Odnoszę wrażenie, że ludziom też przydałoby się kilka praw człowieczeństwa.

Odnoszę wrażenie, że ludziom też przydałoby się kilka praw człowieczeństwa.