Ostatnia część wspomnień Autora z piekła Auschwitz. Fascynujące a zarazem i zadziwiające pierwsze dni po wyzwoleniu. W sumie: żadnej radości. Próba "normalnego" życia, handlowanie z Polakami - z ocenami niezbyt dla nas przychylnymi.

A potem: powrót do domu, ale bardzo długi, bo.... przez ZSRR, dokąd odesłano wszystkich włoskich więźniów obozu (dla "sprawdzenia").

Levi miał wybitny dar opowiadania: to wszystko się czyta lepiej niż najbardziej zajmujący thriller o wampirach. A on parę lat żył wszak wśród najprawdziwszych wampirów...

Ostatnia część wspomnień Autora z piekła Auschwitz. Fascynujące a zarazem i zadziwiające pierwsze dni po wyzwoleniu. W sumie: żadnej radości. Próba "normalnego" życia, handlowanie z Polakami - z ocenami niezbyt dla nas przychylnymi.

A potem: powrót do domu, ale bardzo długi, bo.... przez ZSRR, dokąd odesłano wszystkich włoskich więźniów obozu (dla "sprawdzenia").

Levi...

Szczera, ale niezbyt drastyczna. Raczej smutna, filozoficzna. Autobiografia osoby pogodzonej z losem, miałam wręcz wrażenie, że z poukładanymi już myślami. Polecam.

Szczera, ale niezbyt drastyczna. Raczej smutna, filozoficzna. Autobiografia osoby pogodzonej z losem, miałam wręcz wrażenie, że z poukładanymi już myślami. Polecam.

Primo Levi – Rozejm (“La tregua”)

Autobiograficzna powieść Primo Leviego, w której opisuje on swoją długą drogę od obozu w Auschwitz do domu w Turynie.

Przyjemna lektura, opisująca trudne dzieje Europy tuż po zakończeniu walk wojennych oraz ciężką dolę wyzwolonych z Auschwitz. Zaczyna się w styczniu 1945 wraz z pojawieniem się pierwszych żołnierzy radzieckich w obozie oświęcimskim – wydawać by się mogło, że dla włoskiego Żyda, który uniknął jakoś śmierci jest to początek radości i wytchnienia. Nic bardziej mylnego. „Przesiedleńców” miała czekać cała długa epopeja, wizyty w wielu obozach przejściowych, długie podróże kolejowe w głąb Rosji (nikt nie wiedział dlaczego i po co) oraz nieustająca walka z głodem, wycieńczeniem i tęsknotą.

Pierwsza część książki to opis pobytu w wyzwolonym Auschwitz, a także obozach w Katowicach i Krakowie. Ponad połowa „Rozejmu” to jednak Rosja Radziecka, która przedstawiona została nie tyle jako kraj zbrodniczy (Levi wszak żadnych zbrodni ze strony Rosji nie doświadczył),ile jako kraj chaotyczny, zaniedbany i nieprzewidywalny. Nikt nie wie jaka jest następna stacja podróży, nikt nie wie kto jest dowódcą w obozie przejściowym, wszystko sprawia wrażenie bylejakości i szybko skleconej improwizacji. To właśnie Rosja jest główną bohaterką tej powieści – jej ogrom i powierzchnia przemawiają do wyobraźni, z jednej strony niosąc nadzieję, z drugiej sprawiając wrażenie pustyni i miejsca w którym ludzie pozostawieni są samym sobie. Nic dziwnego, że Levi dostał ataku paniki po tym jak zgubił się w tamtejszym lesie. Mimo to, ZSRR jest przedstawione w sposób umiarkowanie pozytywny, raczej jako kraj nieporadny niż zły.

Powieść pełna jest ciekawych, niekiedy bardzo śmiesznych a czasami tragicznych, historii i przygód. Negocjowanie z rosyjskimi wieśniakami kupna ‘kuricy’ w zamian za talerze, które przybiera formę istnych kalamburów i pantonimy, może szczerze rozbawić. Tak samo jak przygotowania w obozie przed przybyciem radzieckiego generała-inspektora i dylemat co począć z latryną; negocjacje na polskim targu i próba odsprzedania koszuli z dużą dziurą czy też tańce i zabawy Rosjan po ogłoszeniu zwycięstwa nad Niemcami. Możemy też podziwiać spryt i zaradność ludzi skazanych na samych siebie, ich pomysłowości i bardzo często zwykłego krętactwa. Odsprzedanie zwykłego mosiądzowego pierścionka po cenie złotego, „pompowanie” ryb za pomocą strzykawki, aby można było je sprzedać po wyższej cenie – życie w drodze powrotnej do domu to nieustająca gra o przetrwanie, w której ktoś musi niestety przegrać aby inny mógł wygrać.

Książka napisana jest jasnym, klarownym stylem – typowym dla Leviego. Nie moralizuje i nie wydaje przez zdecydowaną większość książki osądów. „Rozejm” stanowi zapis nie tylko ciekawego (ale niestety nie w pozytywnym sensie tego słowa) życia, ale oferuje też wgląd w spuściznę naszego kontynentu, która często umyka nam pomiędzy działaniami zbrojnymi II WŚ, a ekonomicznym boomem i zimna wojną lat ’50 i później. Jest to też świadectwo ludzi, którzy przeżyli piekło i pod sam koniec – odwiedzając Niemcy w swej długiej podróży do domu – Levi zastanawia się jak mijający go na ulicy Niemcy mają siłę spojrzeć mu w twarz. Czy są bestiami, czy są może po prostu nieświadomi? Zapewne to drugie, dlatego właśnie Levi postanowił upamiętnić swoje przeżycia – najpierw w „Jeśli to jest człowiek”, a potem w „Rozejmie”.

Może nie szczytowe osiągnięcie Leviego, ale bardzo ciekawa i mądra lektura.

Primo Levi – Rozejm (“La tregua”)

Autobiograficzna powieść Primo Leviego, w której opisuje on swoją długą drogę od obozu w Auschwitz do domu w Turynie.

Przyjemna lektura, opisująca trudne dzieje Europy tuż po zakończeniu walk wojennych oraz ciężką dolę wyzwolonych z Auschwitz. Zaczyna się w styczniu 1945 wraz z pojawieniem się pierwszych żołnierzy radzieckich w obozie...

Pozornie koniec wojny wydaje się zbawieniem, teoretycznie przecież już po wszystkim. "Rozejm" pokazuje tak naprawdę drugie piekło - po pierwszej części ("Czy to jest człowiek"),w której Primo Levi opisuje życie codzienne w obozie w Monowicach, tutaj przedstawiona jest mordercza udręka powrotu do domu, który wydaje się nie kończyć. Zdecydowanie warto przeczytać.

Pozornie koniec wojny wydaje się zbawieniem, teoretycznie przecież już po wszystkim. "Rozejm" pokazuje tak naprawdę drugie piekło - po pierwszej części ("Czy to jest człowiek"),w której Primo Levi opisuje życie codzienne w obozie w Monowicach, tutaj przedstawiona jest mordercza udręka powrotu do domu, który wydaje się nie kończyć. Zdecydowanie warto przeczytać.