Kusząca, zagadkowa, milcząca, uciekająca przed czasem, zatopiona w pieśniach, bóstwach i pachnąca jedzeniem, taka jest właśnie Sycylia. Miejsce, do którego zabrała mnie w literacką podróż autorka Marlena de Blasi, której magiczną moc pióra miałam okazję poznać podczas „Wieczorów w Umbrii”. Była to niesamowita przygoda i podróż, która nie tylko wpłynęła na moją wyobraźnię czy kubki smakowe, ale w jakiś sposób natchnęła i została w pamięci. Czytając sama mogłam poczuć się jak uczestniczka tych spotkań, które pachniały na papierze i powodowały głodowe szaleństwo. Tym razem, gdy tylko pojawiła się możliwość przeczytania kolejnej książki tej autorki – „Tamtego lata na Sycylii” – nie wahałam się ani chwili. Wiedziałam już, czego mogę się spodziewać i z chęcią oraz rozbudzoną ciekawością wyruszyłam w tą literacką podróż będąc cieniem Marleny de Blasi.

„Tamtego lata na Sycylii” to niezwykle ciepła i klimatyczna opowieść utkana z prawdy i nutki niedomówień. Zawiera w sobie realne wydarzenia i autentycznych bohaterów – dzięki czemu kusi i fascynuje jeszcze bardziej. Nie wszystko jednak jest dokładnym odzwierciedleniem realnego życia. Ramy czasowe bywają zakrzywione, miejsce akcji przeniesione w inne, a wątki odpowiednio do okoliczności dopasowane i zszyte – lekkością narracji.

Całość została podzielona na cztery części, które obejmują różne ramy czasowe oraz epilog, który jest ostatecznym uzupełnieniem tej fascynującej opowieści. Marlena de Blasi już raz udowodniła mi, że potrafi czarować słowami. Haftuje z wydarzeń i opowieści niezwykłe arcydzieło, które zostaje w pamięci czytelnika na długo. Zatopiona w lekturze, umierałam z głodu, a moja wyobraźnia i kubki smakowe aż szalały, jednak nie przestawałam czytać. Z czasem chęć zaspokojenia fizycznego głodu, przekształcił się w podobną chęć tylko, że obezwładnił mnie głód ciekawości. Opowieść, którą autorka podaje nam na tacy przypomina trochę bajkę o księciu, jego pałacu, dworzanach i mafii, która jest bezlitosna. Bogactwo ściera się z biedą, chęć reform z niezrozumieniem, a do tego cała gama emocji. Fabuła naprawdę wciąga i przenosi nas do zupełnie innego świata. To podwójna opowieść o poszukiwaniu własnej fabuły w życiu oraz szukaniu sensu i pokonywaniu trudności. To dobroć w ludzkim wydaniu, a także magia i urzekająca sceneria. Jeśli więc macie ochotę na historię nieziemsko pachnącą pomarańczami, smakami Sycylii i miłością to gorąco polecam. Nie wahajcie się wyruszyć w podróż z Marleną de Blasi i odkryć historię utkaną z ludzkich wyborów. Dla mnie dodatkowym atutem jest okładka, która urzekła mnie od pierwszego spojrzenia.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2016/07/tamtego-lata-na-sycylii-marlena-de-blasi.html

Kusząca, zagadkowa, milcząca, uciekająca przed czasem, zatopiona w pieśniach, bóstwach i pachnąca jedzeniem, taka jest właśnie Sycylia. Miejsce, do którego zabrała mnie w literacką podróż autorka Marlena de Blasi, której magiczną moc pióra miałam okazję poznać podczas „Wieczorów w Umbrii”. Była to niesamowita przygoda i podróż, która nie tylko wpłynęła na moją wyobraźnię...