Całe mnóstwo oryginalnych przepisów na włoskie potrawy a przy okazji kilka ciepłych historii z życia włoskich kobiet.
Podtrzymywanie tradycji, celebracja jedzenia, wspólne rozmowy przy stole i rozwiązywanie problemów.
Podoba mi się przepis na kurczaka w ziołach : rozmaryn, oregano, nasiona kopru, kwiat kopru, tymianek. Piecze się go w oliwie i pomidorach, a pod koniec pieczenia polewa białym winem.
Albo dynia w kawałkach obtoczonych w mące kukurydzianej usmażona na oliwie, przyprawiona odrobiną soli morskiej i zmielonego pieprzu a do oliwy dodane liście szałwi.
( spróbowałam, super smak )

Całe mnóstwo oryginalnych przepisów na włoskie potrawy a przy okazji kilka ciepłych historii z życia włoskich kobiet.
Podtrzymywanie tradycji, celebracja jedzenia, wspólne rozmowy przy stole i rozwiązywanie problemów.
Podoba mi się przepis na kurczaka w ziołach : rozmaryn, oregano, nasiona kopru, kwiat kopru, tymianek. Piecze się go w oliwie i pomidorach, a pod koniec...

Tak, coś z późnego Whartona w "Wieczorach w Umbrii" jest rzeczywiście. Za dużo lukru i baśniowości w książce, która ( chyba) w założeniu miała być realistyczna. I to prawda, że ratują ją opisy przyrządzania fantastycznych włoskich potraw i ich wspólnego spożywania. Pozazdrościć!

Tak, coś z późnego Whartona w "Wieczorach w Umbrii" jest rzeczywiście. Za dużo lukru i baśniowości w książce, która ( chyba) w założeniu miała być realistyczna. I to prawda, że ratują ją opisy przyrządzania fantastycznych włoskich potraw i ich wspólnego spożywania. Pozazdrościć!

"Późny W. Wharton w damskim wydaniu" - znalazłam wśród opinii poniżej i nie można lepiej tego podsumować. Ckliwe bajania, mitologizowanie bohaterek, rozmowy o istnieniu diabła, "Miranda o Rozłożystym Łonie", kicz jak smok, typ książek, od których odstrasza mnie wszystko, wszystko - tytuł, okładka, styl czcionki i wypociny marketingowców na obwolucie - ucieeekaj!
Jednak skłamałabym mówiąc, że nie miałam uciechy z czytania. Zanurzenie w umbryjskiej kuchni bardzo fajne; najbardziej zresztą dla mnie wartościowa część to przepisy i wskazówki kulinarne. Włosi bez wątpienia połapali się, co jest w życiu ważne i ta książka jest o tym.
Na koniec uwaga, którą wypowiadam do siebie, bo nikt mnie tu nie zastąpi - Asiu, nie zawsze trzeba czytać Wielką Literaturę i nie zawsze po lekturze trzeba być mózgowo i/lub emocjonalnie wyżętym. Książka to też może być prosta, mała przyjemność i warto umieć się nią cieszyć - i za to odświeżające, choć trudne dla mnie odkrycie jestem de Blasi wdzięczna.
Na pewno rozejrzę się za jej książkami kucharskimi. Mówi o jedzeniu ciekawie i zdaje się mieć szeroką perspektywę. No i wie, że masło to życie:)

"Późny W. Wharton w damskim wydaniu" - znalazłam wśród opinii poniżej i nie można lepiej tego podsumować. Ckliwe bajania, mitologizowanie bohaterek, rozmowy o istnieniu diabła, "Miranda o Rozłożystym Łonie", kicz jak smok, typ książek, od których odstrasza mnie wszystko, wszystko - tytuł, okładka, styl czcionki i wypociny marketingowców na obwolucie - ucieeekaj!
Jednak...

Jedno trzeba przyznać na pewno - szalenie klimatyczna. Zapewne dzięki sposobowi pisania (wtrącenia we włoskim języku) jak też przedmiotowi (włoski klimat, włoskie jedzenie, sposób życia). Historie kobiet są nierówne - jedne piękne i czarujące, drugie mniej istotne albo niezrozumiałe. Autorka z jednej strony podziwia te kobiety, ale z drugiej trochę się dystansuje. Na pewno jednak pozwala odetchnąć Włochami lub wyobrażeniem o tym kraju i dlatego tak urzeka.

Jedno trzeba przyznać na pewno - szalenie klimatyczna. Zapewne dzięki sposobowi pisania (wtrącenia we włoskim języku) jak też przedmiotowi (włoski klimat, włoskie jedzenie, sposób życia). Historie kobiet są nierówne - jedne piękne i czarujące, drugie mniej istotne albo niezrozumiałe. Autorka z jednej strony podziwia te kobiety, ale z drugiej trochę się dystansuje. Na pewno...

"(...)Cztery przyjaciółki spotykają się w każdy czwartek w starym kamiennym domu na wzgórzach nad Orvieto, aby wspólnie gotować, jeść, pić wino i rozmawiać o życiu. Bohaterki powieści są rodowitymi Umbryjkami, wielbicielkami i strażniczkami umbryjskich tradycji kulinarnych. Wszystkie w swoim życiu zajmowały się profesjonalnie gotowaniem(...)."
Swietnie się czyta, poznając historie bohaterek książki oraz przepisy kulinarne;). Polecam

"(...)Cztery przyjaciółki spotykają się w każdy czwartek w starym kamiennym domu na wzgórzach nad Orvieto, aby wspólnie gotować, jeść, pić wino i rozmawiać o życiu. Bohaterki powieści są rodowitymi Umbryjkami, wielbicielkami i strażniczkami umbryjskich tradycji kulinarnych. Wszystkie w swoim życiu zajmowały się profesjonalnie gotowaniem(...)."
Swietnie się czyta, poznając...

Na końcu książki są oryginalne umbryjskie przepisy - coś dla miłośników włoskiej kuchni.

Bardzo dobra powieść - druga tej autorki. Pięknie odmalowuje charakter gościnnych Włoszek, a potrawy, które gotują są opisane tak szczegółowo, że niemalże można poczuć ich smak. Bohaterem jest autorka, która wspomina kolacyjne, spotkania czwartkowe. Książka podzielona jest na części i w każdej poznajemy historie życia poszczególnych kobiet. Niektóre są tragiczne i mają związek z mafijnymi klanami, które działały tam po II Wojnie Światowej.

Na końcu książki są oryginalne umbryjskie przepisy - coś dla miłośników włoskiej kuchni.

Bardzo dobra powieść - druga tej autorki. Pięknie odmalowuje charakter gościnnych Włoszek, a potrawy, które gotują są opisane tak szczegółowo, że niemalże można poczuć ich smak. Bohaterem jest autorka, która wspomina kolacyjne, spotkania czwartkowe. Książka podzielona jest na części i...

Jak pisze autorka, wkładając te słowa w usta dojrzałej "carycy" - umbryjskiej kobiety, my kobiety mamy swoje przyjaźnie, macierzyństwo, gotowanie (jesteśmy bardziej ubogaone),a mężczyźni mają tylko "swoje podwozie".
Książka ta jest właśnie o kobietach, ich kolejach życia, zranieniach, biedzie ale też o gotowaniu, jedzeniu. O porównaniu życia do kolacji, gdy początek jej, jest głodem, zachłannością a koniec błogim nasyceniem.

Świetna książka.

Jak pisze autorka, wkładając te słowa w usta dojrzałej "carycy" - umbryjskiej kobiety, my kobiety mamy swoje przyjaźnie, macierzyństwo, gotowanie (jesteśmy bardziej ubogaone),a mężczyźni mają tylko "swoje podwozie".
Książka ta jest właśnie o kobietach, ich kolejach życia, zranieniach, biedzie ale też o gotowaniu, jedzeniu. O porównaniu życia do kolacji, gdy początek jej,...

http://www.katarzynczyta.pl/2017/10/marlena-de-blasi-wieczory-w-umbrii.html

Fragment opinii:
Miranda, Ninuccia, Paolina i Gilda różnią się od siebie, ale elementem łączącym je jest doświadczenie w gotowaniu. Każda z nich pracowała jako kucharka i każda jest wierna włoskim tradycjom i lokalnym potrawom. Ciężko im więc do końca zaakceptować Chou - gotującą Amerykankę, ale po wielu godzinach spędzonych razem w kuchni kobiety zbliżają się do siebie. Narratorką jest Chou, ale każdy z napisanych rozdziałów poświęcony jest jednej z jej przyjaciółek, które opowiadają niesamowite, często bolesne historie ich życia. Historie te przeplatane są bardzo szczegółowymi opisami gotowania, także przygotujcie się na silne wrażenia smakowe. Dodatkowo na końcu książki znajdujemy kilka przepisów na dania wspomniane w powieści, także pewnie się na któreś skuszę, bo brzmią naprawdę smakowicie.

http://www.katarzynczyta.pl/2017/10/marlena-de-blasi-wieczory-w-umbrii.html

Fragment opinii:
Miranda, Ninuccia, Paolina i Gilda różnią się od siebie, ale elementem łączącym je jest doświadczenie w gotowaniu. Każda z nich pracowała jako kucharka i każda jest wierna włoskim tradycjom i lokalnym potrawom. Ciężko im więc do końca zaakceptować Chou - gotującą Amerykankę, ale po...

Relaksująca opowieść o wiejskim życiu we Włoskiej Umbrii.

Relaksująca opowieść o wiejskim życiu we Włoskiej Umbrii.

Mijają dwa miesiące od mojej ostatniej włoskiej podróży, a ta książka wywołała taką burzę nostalgii! Tak tęsknię! Ta książka pachnie, smakuje i ocieka la dolce vita. Fascynujące portrety kobiet. Zaciekawiona też jestem autorką, będę do niej wracać.

Mijają dwa miesiące od mojej ostatniej włoskiej podróży, a ta książka wywołała taką burzę nostalgii! Tak tęsknię! Ta książka pachnie, smakuje i ocieka la dolce vita. Fascynujące portrety kobiet. Zaciekawiona też jestem autorką, będę do niej wracać.