Znów pełna satysfakcja! Jest zagadka, są emocje, niepowtarzalny średniowieczny klimat, niezmiennie aktualne ideały, świetny styl.

Wspaniale, że mogłam kolejny raz spotkać nie tylko braciszka Cadfaela, ale i innych bohaterów, których zdążyłam polubić.

Jak tu się rozpisywać, kiedy w zasięgu ręki następny tom? :)

Znów pełna satysfakcja! Jest zagadka, są emocje, niepowtarzalny średniowieczny klimat, niezmiennie aktualne ideały, świetny styl.

Wspaniale, że mogłam kolejny raz spotkać nie tylko braciszka Cadfaela, ale i innych bohaterów, których zdążyłam polubić.

Jak tu się rozpisywać, kiedy w zasięgu ręki następny tom? :)

Utrzymana w podobnym tonie jak poprzednio. Średniowieczna pazerność prowadzi do zbrodni.

Utrzymana w podobnym tonie jak poprzednio. Średniowieczna pazerność prowadzi do zbrodni.

Lato 1139, od oblężenia, opisanego w odcinku „O jedno ciało za dużo”, minął rok.
Nowy opat urzęduje od „Leku”, czyli od pół roku. Na ogół jest rozsądny.
W przeddzień jarmarku do opata przybyła deputacja rajców miejskich. Jak co roku, wedle dawnego przywileju, potwierdzonego ostatnio przez króla Stefana, przez trzy dni jarmarku miejscowi mają zamknąć swoje kramy, od przyjezdnych nie wolno miastu pobrać myta, opłaty placowe ściągane od nich wpływają na rzecz opactwa, miasto zaś po ostatnim oblężeniu nadal musi odnawiać mury. Zatem opactwo mogłoby na ten cel oddać miastu dziesiątą część wpływów z jarmarku. Prośba wygląda na niewygórowaną.
Jednak zanim opat uzna, iż może sobie pozwolić na taką hojność, robi wykręty.
- Skoro jest jak co roku, a król to zatwierdził, widocznie tak ma być. Kimże jestem, bym mógł cokolwiek tu zmienić? Poza tym to świeckie sprawy, idźcie do szeryfa, w końcu on tu zastępuje króla.
- Już byliśmy, o czcigodny.
- I cóż on na to?
- Odesłał nas do ciebie, o dostojny.
- Odstąpić część dochodu opactwa byłoby szkodliwym precedensem.
Rajcy wyglądali na zawiedzionych, jednak burmistrz, z zawodu będący szewcem, zdołał ich uciszyć. Na tym na razie stanęło.
Ledwo przybyli pierwsi kupcy, grupa młodych mieszczan, kierowana przez Filipa Corvisera, syna burmistrza, zażądała od przyjezdnych, by sami zapłacili miastu ową dziesiątą część. Oczywiście odmówili. Od słowa do słowa doszło do rękoczynów. Część towarów wylądowała w rzece. Cadfael, będący bądź co bądź byłym żołnierzem, rzucił się rozdzielać walczących. Jakiś kupiec winny zdzielił Filipa kijem w głowę i już miał powtórzyć cios, gdy przystojna brunetka zawołała:
- Wuju, jak mogłeś? Przecież nic ci nie zawinił!
Wuj wstrzymał kij do uderzenia ustawiony, a i Filip jakby o zemście zapomniał, urzeczony widokiem i głosem dziewczyny. Zamieszki zostały opanowane, jednak wkrótce ów kupiec zginął od ciosu sztyletem. Większość uczestników zajścia ma alibi, schwytana przez ludzi szeryfa spędziła ten czas w lochu. Emma, tak ma na imię siostrzenica zabitego, składa na korzyść Filipa zeznanie, iż wuj uderzył pierwszy i to bez powodu. Szeryf Prestcote jednak odmawia zwolnienia Filipa, gdyż zarzut zabójstwa jest zbyt poważny, jakoby słyszano, jak w karczmie po pijanemu Filip był się odgrażał kupcowi.
Tymczasem na barce kupca ktoś powywracał wszystko do góry nogami.
- Coś zginęło ? - zapytał Cadfael Emmę.
- Chyba nic.
- Jesteś tego pewna? To ma związek ze śmiercią twego wuja?
- Pewno to tylko zwykły złodziej...
- Dziwny to złodziej, który kradnie nic, panienko.
- Brakuje paru drobiazgów. Mojego pasa ze złotą klamrą. I srebrnego łańcuszka. I pary rękawiczek ze złoconymi haftami. Łatwo mogłam przeoczyć, po cóż mi rękawiczki w sierpniu?
Wkrótce następuje kolejne morderstwo. Filip ma alibi i zostaje zwolniony, aby się zrehabilitować, pomaga w poszukiwaniu zabójcy. Zabitym był rękawicznik. Skręcono mu kark, w ręku trzyma zakrwawiony nóż, którym widocznie zdołał poranić napastnika. Asystent Cadfaela Marek opatruje kogoś z raną od noża. Obiecujący trop zostaje jednak szybko urwany ...
Film wypadł słabiej od książki. Rola Filipa, w powieści dość istotna, została ograniczona, szeryf Prestcote w ogóle zniknął, zamiast rozsądnego Marka jest ofermowaty Oswin (chociaż broni się jako postać humorystyczna),wątek wiedźmy sprzedającej eliksir, mogący spowodować śmiertelne zejście, przeniesiony został z „Pola Garncarza”, Cadfael i Hugo kłócą się bez potrzeby, zakończenie poważnie zmienione i to na gorsze.

Lato 1139, od oblężenia, opisanego w odcinku „O jedno ciało za dużo”, minął rok.
Nowy opat urzęduje od „Leku”, czyli od pół roku. Na ogół jest rozsądny.
W przeddzień jarmarku do opata przybyła deputacja rajców miejskich. Jak co roku, wedle dawnego przywileju, potwierdzonego ostatnio przez króla Stefana, przez trzy dni jarmarku miejscowi mają zamknąć swoje kramy, od...

Niespokojne czasy budzą w ludziach niezbyt dobre emocje. Cadfael szuka mordercy, nie zważając na trudy. Posługuje się jedynie swym rozumem oraz wspomaga niezwykłym doświadczeniem. Smakowite. I dla anglofilów.

Niespokojne czasy budzą w ludziach niezbyt dobre emocje. Cadfael szuka mordercy, nie zważając na trudy. Posługuje się jedynie swym rozumem oraz wspomaga niezwykłym doświadczeniem. Smakowite. I dla anglofilów.