32/2024

Nieuchronność zajęcia Norwegii była rozpatrywana w niemieckiej myśli strategicznej na długo przez dojściem Hitlera do władzy. Wręcz uważano, że zdecydowanie się na honorowanie neutralności tego państwa było jednym z powodów klęski kaiserowskich Niemiec w I wojnie światowej.

Opanowanie Norwegii dałoby Niemcom bazy, dzięki którym można by sukcesywnie atakować terytorium Wielkiej Brytanii zarówno z morza, jak i z powietrza Wobec tego uznawano, że kampania na Zachodzie nie może się odbyć bez podporządkowania sobie tego kraju.

Oprócz niezaprzeczalnych atutów militarnych niezbędne było także zabezpieczenie dostaw surowców dla zmilitaryzowanej niemieckiej gospodarki. Szczególnie istotne były dostawy rudy żelaza ze szwedzkiej Kiruny, które w okresie zimowym mogły się odbywać tylko przez port w odległym Narwiku.

Termin ataku został ustalony na 9 kwietnia i kampania potrwała praktycznie równo dwa miesiące. Stosunkowo szybko walki zakończyły się na południu i w centrum Norwegii, natomiast najdłużej bronił się Narwik i północna część kraju. To właśnie w tym wysuniętym najdalej na północ mieście Niemcy ponieśli pierwszą porażkę tej wojny. Niestety nie było możliwym przekłucie jej w większy sukces ponieważ alianckie wojska były bardziej potrzebne we Zachodzie Europy, gdzie Niemcy zdruzgotali Holandię, Belgię i Francję. Zdobycie Narwiku umożliwiło dość spokojną ewakuację wojsk alianckich.

Nie można o Narwiku opowiadać bez wspomnienia o polskim wkładzie w kampanii. Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich generała Zygmunta Bohusza-Szyszko okryła się chwałą i zaskarbiła sobie szacunek zarówno sojuszników, jak i mieszkańców Norwegii, którzy po wojnie postawili polskim żołnierzom pomnik.

Bardzo istotną rolę odegrała także Polska Marynarka Wojenna, która oddelegowała kilka swoich jednostek. W kampanii uczestniczyły:
•okręty podwodne ORP „Orzeł” i ORP „Wilk”
•niszczyciele ORP „Grom”, ORP „Burza” i ORP „Błyskawica”.
Poza okrętami marynarki w ewakuacji wojsk sojuszniczych uczestniczyły polskie statki pasażerskie „Batory”, „Chrobry” i „Sobieski”.
Podczas pełnienia obowiązków utraciliśmy „Orła”, „Grom” oraz „Chrobergo”.

Publikacja Janusza Odziemkowskiego jest bardzo solidną analizą całej kampanii, ze szczególnym uwzględnieniem tytułowego Narwiku, który był punktem ciężkości całej wojny o Norwegię. Jest to solidna pozycja, ale moją ocenę znacznie podwyższa fakt oddania głosu bohaterom kampanii za pomocą ich cytatów, co znacznie ubarwia lekturę.

32/2024

Nieuchronność zajęcia Norwegii była rozpatrywana w niemieckiej myśli strategicznej na długo przez dojściem Hitlera do władzy. Wręcz uważano, że zdecydowanie się na honorowanie neutralności tego państwa było jednym z powodów klęski kaiserowskich Niemiec w I wojnie światowej.

Opanowanie Norwegii dałoby Niemcom bazy, dzięki którym można by sukcesywnie atakować...

Całościowe spojrzenia na kampanię norweską z wiosny 1940. Autor podjął przede wszystkim polską perspektywę, i dobrze bo punkt widzenia anglosaski jest bardzo mocno widoczny i doceniany w literaturze anglojęzycznej. Książka ma już ponad 35 lat ale w dużej mierze zachowuje aktualność. Autor wychodzi od przyczyn dla których Niemcy zdecydowały się na zajęcie kluczowych portów norweskich i opanowania samego kraju, później analizuje szczegółowo sam przebieg kampanii. Począwszy od desantu niemieckiego po kontr-desant brytyjski. Precyzyjnie są omówione bitwy morskie u wybrzeży Norwegii, jak również działania na lądzie, w których zasłynęła polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. Narracja jest doprowadzona do momentu kiedy Brytyjczycy (wraz z Polakami) wycofali się z Narwiku, a sama Norwegia skapitulowała.

Całościowe spojrzenia na kampanię norweską z wiosny 1940. Autor podjął przede wszystkim polską perspektywę, i dobrze bo punkt widzenia anglosaski jest bardzo mocno widoczny i doceniany w literaturze anglojęzycznej. Książka ma już ponad 35 lat ale w dużej mierze zachowuje aktualność. Autor wychodzi od przyczyn dla których Niemcy zdecydowały się na zajęcie kluczowych portów...

Książka, która bardzo się dobrze czyta. Na początku są opisywane doktrynalne korzenie planu inwazji na Norwegię, jakimi były koncepcje wśród niemieckich admirałów. Potem opisane są walki o to miasto. Warto ją mieć. Ciekawe są opisy szwedzkich planów neutralizacji tego portu.

Książka, która bardzo się dobrze czyta. Na początku są opisywane doktrynalne korzenie planu inwazji na Norwegię, jakimi były koncepcje wśród niemieckich admirałów. Potem opisane są walki o to miasto. Warto ją mieć. Ciekawe są opisy szwedzkich planów neutralizacji tego portu.

Podczas lektury książki o walkach w Narwiku autorstwa Asbjorna Jaklina nasunęło mi się parę pytań dotyczących udziału walk polskich podczas kampanii w Norwegii. Pod tym względem habek Janusza Odziemkowskiego nie rozwiał moich wątpliwości. Całościowo książkę należy ocenić jako całkiem niezłą, chociaż opowiada ona o losach nie tylko bitwy pod Narwikiem, lecz generalnie o walkach w Norwegii. Sporo miejsca autor poświęcił również działaniom na morzu. Jak nie trudno się domyśleć autor opisując tytułowe starcie skupił się raczej na polskiej perspektywie, przeplatając tekst fragmentami wspomnień polskich żołnierzy. Jeśli chodzi o układ pracy, to jest całkiem w porządku, autor wskazuje na rolę Norwegii w planach III Rzeszy, opisuje walki lądowe oraz morskie, a także ewakuację wojsk sprzymierzonych ze Skandynawii. Z rzeczy mniej istotnych Odziemkowski myli się na przykład w liczebności załogi pancernika "Eidsvold", bibliografia również wygląda skromnie, chociaż trzeba pamiętać, że książka ma już swoje lata.

Podczas lektury książki o walkach w Narwiku autorstwa Asbjorna Jaklina nasunęło mi się parę pytań dotyczących udziału walk polskich podczas kampanii w Norwegii. Pod tym względem habek Janusza Odziemkowskiego nie rozwiał moich wątpliwości. Całościowo książkę należy ocenić jako całkiem niezłą, chociaż opowiada ona o losach nie tylko bitwy pod Narwikiem, lecz generalnie o...

"Narwik 1940" to dość dokładne przedstawienie wydarzeń całej kampanii norweskiej od pierwszych planów inwazji do ewakuacji Narwiku przez aliantów.

Ocena byłaby jeszcze wyższa, gdyby nie fakt, że wykorzystane przez autora źródła niemieckie pochodzą z lat 1940-1942. Tym samym są to jedynie w niewielkim stopniu opracowania historyczne a w znacznym dzieła propagandowe. Wprawdzie Odziemkowski podkreśla nie raz charakter tych pozycji, tym niemniej brak niemieckich opracowań powojennych, zwłaszcza książek lub artykułów fachowych, obniża znacznie wartość publikacji polskiego autora. Książka Johana Waage "The Narvik Campaign 1940" to jedyna pozycja norweska, źródeł francuskich brak.

Na dużą pochwałę zasługują bardzo dobre mapy oraz stosunkowo bogate, aczkolwiek jednostronnie dobrane, ilustracje.

Nieodłączną stroną działań wojennych w północnej Norwegii stanowiły akcje flot oraz lotnictwa. Temu zagadnieniu poświęca autor sporo miejsca.

Bardzo ciekawym aspektem książki jest opisanie planu neutralizacji Narviku przez szwedzką armię, ukazujący dwuznaczną rolę "neutralnej" Szwecji w II. wojnie światowej.

"Narwik 1940" to dobra pozycja serii, zwłaszcza jeśli chodzi o losy Brygady Strzelców Podhalańskich. Z uwagi na wiek tej książki konieczne jest jednak sięgnięcie po nowsze opracowania tematu, aby otrzymać pełniejszy, obiektywniejszy obraz ówczesnych wydarzeń.

"Narwik 1940" to dość dokładne przedstawienie wydarzeń całej kampanii norweskiej od pierwszych planów inwazji do ewakuacji Narwiku przez aliantów.

Ocena byłaby jeszcze wyższa, gdyby nie fakt, że wykorzystane przez autora źródła niemieckie pochodzą z lat 1940-1942. Tym samym są to jedynie w niewielkim stopniu opracowania historyczne a w znacznym dzieła propagandowe....

Raczej dobra książka Bellony, z dobrze zarysowanym tłem politycznym i skupiająca się na przebiegu działań wojennych, ciekawie i dobrze napisana. I podobnie jak w wielu, niewiele w niej napisano o walczących armiach i ich dowódcach.

Raczej dobra książka Bellony, z dobrze zarysowanym tłem politycznym i skupiająca się na przebiegu działań wojennych, ciekawie i dobrze napisana. I podobnie jak w wielu, niewiele w niej napisano o walczących armiach i ich dowódcach.

Porządna, pozbawiona fajerwerków, ale i niedociągnięć popularnonaukowa monografia kampanii norweskiej 1940 roku, ze szczególnym uwzględnieniem bitwy pod Narwikiem. Autor dobrze wyjaśnił strategiczne znaczenie Norwegii dla III Rzeszy. Narrację dobrze ubarwiają fragmenty ze wspomnień i pamiętników uczestników tych wydarzeń. Jednocześnie cytatów źródłowych nie jest za dużo, co często zdarza się autorom serii Historyczne Bitwy.

Tomasz Babnis

Porządna, pozbawiona fajerwerków, ale i niedociągnięć popularnonaukowa monografia kampanii norweskiej 1940 roku, ze szczególnym uwzględnieniem bitwy pod Narwikiem. Autor dobrze wyjaśnił strategiczne znaczenie Norwegii dla III Rzeszy. Narrację dobrze ubarwiają fragmenty ze wspomnień i pamiętników uczestników tych wydarzeń. Jednocześnie cytatów źródłowych nie jest za dużo, co...

No nie jest to "Midway" z tej samej serii - taki klasyczny "bryk" historyczny, z wieloma skrótami - w sam raz , żeby zacząć przygodę z historią IIwś w Norwegii

No nie jest to "Midway" z tej samej serii - taki klasyczny "bryk" historyczny, z wieloma skrótami - w sam raz , żeby zacząć przygodę z historią IIwś w Norwegii