Aleksander Krawczuk dzięki swoim licznym publikacjom mocno przybliżył polskiemu czytelnikowi świat starożytny. Nie inaczej jest w książce "Pan i jego filozof" opatrzonej podtytułem "Rzecz o Platonie". W istocie, podtytuł ten mówi wiele (acz nie wszystko) o jej treści. Akcja książki toczy się niejako dwutorowo: w północnoafrykańskiej Oei w II w. n.e. i w Grecji okresu klasycznego. W pierwszym przypadku poznajemy losy rzymskiego pisarza Apulejusza, który po ożenku z bogatą wdową został oskarżony o czary. W drugim natomiast sam Apulejusz przedstawia nam wybrane zagadnienia z życia i działalności Sokratesa i Platona. Krawczuk bardzo pomysłowo snuje narrację dokonując pewnego wyboru z koncepcji Platona znanych z jego literackiej spuścizny. Poruszone zostały kwestie Tyranii Trzydziestu, wyprawy Cyrusa, czy sycylijskich wojaży Platona. Autor zarysowuje też przy okazji panoramę Cesarstwa za Antoninów, gdy było ono - jak to trafnie ujął w swej książce Paul Veyne - imperium grecko-rzymskim. Nie sposób nie wspomnieć też o dostrzegalnych aluzjach do sytuacji politycznej w powojennej Polsce, gdzie - tak jak w imperialnym Rzymie - nie było prawdziwej polityki.

Tomasz Babnis

Aleksander Krawczuk dzięki swoim licznym publikacjom mocno przybliżył polskiemu czytelnikowi świat starożytny. Nie inaczej jest w książce "Pan i jego filozof" opatrzonej podtytułem "Rzecz o Platonie". W istocie, podtytuł ten mówi wiele (acz nie wszystko) o jej treści. Akcja książki toczy się niejako dwutorowo: w północnoafrykańskiej Oei w II w. n.e. i w Grecji okresu...