Przeciętnej jakości zbiór esejów. Jednak to Jasienica, więc czyta się dobrze mimo irytujących od czasu do czasu powtórzeń.

Przeciętnej jakości zbiór esejów. Jednak to Jasienica, więc czyta się dobrze mimo irytujących od czasu do czasu powtórzeń.

Wersja audio

Nie trzeba chyba rekomendować nikomu książek Pana Jasienicy. Chyba nie ma autora książek historycznych będącego dziś bardziej częścią pewnej świadomości kulturowej i społecznej niż Jasienica właśnie.
Samej mi towarzyszy od dzieciństwa i wracam do jego książek lub tylko ich rozdziałów na różnych etapach życia i z różnych przyczyn.

"Polska anarchia" została wydana 18(!!!)lat po śmierci autora który w sierpniu 70 roku zmarł na raka płuc. Jest to pozycja będąca jego głosem w dyskusji o przyczynach agoni i upadku kraju będącego 200 lat wcześniej niemal mocarstwem ( niemal, bo historycy do dziś zastanawiają się czy faktycznie takim mocarstwem była, a ja historykiem nie jestem więc dyskusji się tylko przyglądam).
Jasienica stoi w opozycji do powszechnie (chyba nawet dziś) znanych tez o tym, że upadek był spowodowany warcholstwem, przekupstwem i kłótliwością narodu Polskiego, który to w powszechnej opinii sam zaprzepaścił szansę na własną wolność oraz samostanowienie, o narodzie który swoją wolność przepił i przehandlował. Jasienica pokazuje, że poza oczywistymi wadami, naród Polski miał też i zalety, a poza brakiem zdolności do reformy wewnętrznej", której to brak wynikał wprost z rzeczywistego ustroju jaki panował wtedy w Polsce i który nie był tylko kłopotem wyłącznie Polskim, a trawił też inne organizmy państwowe- za upadek naszej ojczyzny odpowiadał także zwykły wiatr historii, który przyniosł kontrreformację, rosnącą potęgę sąsiadów oraz gorszą koniunkturę gospodarczą.

Bardzk wartościowa książka.

Wersja audio

Nie trzeba chyba rekomendować nikomu książek Pana Jasienicy. Chyba nie ma autora książek historycznych będącego dziś bardziej częścią pewnej świadomości kulturowej i społecznej niż Jasienica właśnie.
Samej mi towarzyszy od dzieciństwa i wracam do jego książek lub tylko ich rozdziałów na różnych etapach życia i z różnych przyczyn.

"Polska anarchia" została...

mnie osobiscie blizej do tezy, że do polskie warcholstwo bylo przyczyna upadku II RP, ale sama ksiazka fajna

mnie osobiscie blizej do tezy, że do polskie warcholstwo bylo przyczyna upadku II RP, ale sama ksiazka fajna

Esej bardzo dobry, jednak pisany z nieco zbyt śmiałą tezą jak na dzieło nienaukowe.

Esej bardzo dobry, jednak pisany z nieco zbyt śmiałą tezą jak na dzieło nienaukowe.

Bardzo ciekawy (i niedługi) esej o przyczynach tzw. polskiej anarchii, czyli domniemanej naszej cesze narodowej, która miała by być główną przyczyną narodowego upadku w XVIII wieku. Dowodzi autor na kilku przykładach, że owa anarchia to tak naprawdę skutek niefortunnych wydarzeń od końca rządów Jagiellonów począwszy, przez wzrost znaczenia magnaterii litewskiej na kontrreformacji kończąc.

Jak to u Pawła Jasienicy, esej napisany jest bardzo elegancko, niepozbawionym ironii językiem, tezy postawione przez historyka są interesujące i na swój sposób ponadczasowe, jednak lektura pozostawia czytelnika z lekkim niedosytem. Chciałoby się więcej.

Bardzo ciekawy (i niedługi) esej o przyczynach tzw. polskiej anarchii, czyli domniemanej naszej cesze narodowej, która miała by być główną przyczyną narodowego upadku w XVIII wieku. Dowodzi autor na kilku przykładach, że owa anarchia to tak naprawdę skutek niefortunnych wydarzeń od końca rządów Jagiellonów począwszy, przez wzrost znaczenia magnaterii litewskiej na...

Dziełko powstało przed ,,Rzeczpospolitą Obojga Narodów" tegoż autora i stanowi w zasadzie przyczynek do niej. Jasienica zarysowuje część zagadnień, później rozwiniętych w Rzplitej, czyli - rozprawia się z dziwnym, a pokutującym do dziś założeniem, jakoby XVIII-wieczną anarchię miały tłumaczyć nasze ,,wady narodowe", z werwą uderza w deterministów gotowych całkowicie lekceważyć rolę jednostek i przypadku w procesie historycznym (zwłaszcza silny nurt w historiografii marksistowskiej czasów autora),a także z zapałem godnym lepszej sprawy krytykuje kontrreformację, robiąc z niej głównego winnego naszych nowożytnych nieszczęść.

Eseistyka Jasienicy jak to eseistyka Jasienicy - język piękny i żywy w swej złośliwości, zaś tezy - kontrowersyjne, zachęcające do przemyśleń i dyskusji. Jako źródło wiedzy o naszej historii pozycja już ździebko przestarzała, jednak jest to świetne świadectwo epoki, w której Jasienica pisał jako niepokorny syn Polski ludowej, mądrze przemycający krytykę systemu pod nosem cenzury. Autorka wstępu do wydania audio próbuje czynić analogie do czasów współczesnych, moim zdaniem na wyrost.

Dziełko powstało przed ,,Rzeczpospolitą Obojga Narodów" tegoż autora i stanowi w zasadzie przyczynek do niej. Jasienica zarysowuje część zagadnień, później rozwiniętych w Rzplitej, czyli - rozprawia się z dziwnym, a pokutującym do dziś założeniem, jakoby XVIII-wieczną anarchię miały tłumaczyć nasze ,,wady narodowe", z werwą uderza w deterministów gotowych całkowicie...

Ta xiążka to zwykły "skok na kasę" w wykonaniu wydawnictwa.
To zbiór esejów Jasienicy, w większości napisanych ponad pół wieku temu. Jest sporo powtórzeń, co mnie bardzo irytowało. Ciekawe czy gdyby Jasienica pisał xiążkę w wolnej Polsce, a nie w czasach komuny, to też jego spostrzeżenia byłyby tak bardzo antyklerykalne?

Ta xiążka to zwykły "skok na kasę" w wykonaniu wydawnictwa.
To zbiór esejów Jasienicy, w większości napisanych ponad pół wieku temu. Jest sporo powtórzeń, co mnie bardzo irytowało. Ciekawe czy gdyby Jasienica pisał xiążkę w wolnej Polsce, a nie w czasach komuny, to też jego spostrzeżenia byłyby tak bardzo antyklerykalne?

W swoim zbiorze esejów na temat nowożytnej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, Paweł Jasienica rzuca światło (oczywiście przez swój, eseistyczny pryzmat) na pewne wady ustrojowe, z jakimi borykała się Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po Unii Lubelskiej. Jasienica krytykuje pustkę ustrojową, jaka wytworzyła się po śmierci ostatniego Jagiellona, piętnuje nieusuwalność i dożywotniość w sprawowaniu urzędów. Te dostawały się magnatom, którzy skupieni byli wyłącznie na pomnażaniu własnych fortun i trzymaniu na postronku mniej zamożnej braci. Autor zaznacza przy tym jednak, że pierwszej z tych wad sejmiki usiłowały już za życia Zygmunta Augusta zapobiec, przedstawiając projekty obioru nowego monarchy. Co do drugiej, twierdzi, że po części za sytuację tę odpowiadają ostatni Jagiellonowie. Zastanawia się w jakim stopniu Rzeczpospolitą można uznać za szczególnie dogodne dla anarchii siedlisko na tle innych państw Starego Kontynentu. Wydobywa wreszcie temat konfliktu lojalności, jaki dręczył katolickich obywateli - poddanych króla i biskupa Rzymu. Ciekawie napisana, angażująca w polemikę pozycja.

W swoim zbiorze esejów na temat nowożytnej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, Paweł Jasienica rzuca światło (oczywiście przez swój, eseistyczny pryzmat) na pewne wady ustrojowe, z jakimi borykała się Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po Unii Lubelskiej. Jasienica krytykuje pustkę ustrojową, jaka wytworzyła się po śmierci ostatniego Jagiellona, piętnuje nieusuwalność i...

Książka wymaga pewnej erudycji historycznej i znajomości polszczyzny. Nie jest to zatem lekka pozycja. Może warto po nią sięgnąć po skończeniu trylogii Jasienicy.
Niemniej jest to wspaniała książka. Bardzo ciekawa, wnikliwie, doskonale napisana. Niektóre kwestie mogą się wydawać już przestarzałe np. bardzo surowa ocena kontrreformacji. Wciąż jednak ta krytyczna optyka (zresztą nie aż tak wcale zdezaktualizowana!) pozwala nam zobaczyć w historii coś więcej niż tylko zbiór wydarzeń. To właśnie kwintesencja tej krótkiej książki. Jasienica nie jest w niej historykiem, ale kimś na pograniczu historiozofa i publicysty. Warto sobie zdawać z tego sprawę, nim zasiądziemy do lektury.
Świetna książka, ale nie na pierwsze spotkanie z Jasienicą.

Książka wymaga pewnej erudycji historycznej i znajomości polszczyzny. Nie jest to zatem lekka pozycja. Może warto po nią sięgnąć po skończeniu trylogii Jasienicy.
Niemniej jest to wspaniała książka. Bardzo ciekawa, wnikliwie, doskonale napisana. Niektóre kwestie mogą się wydawać już przestarzałe np. bardzo surowa ocena kontrreformacji. Wciąż jednak ta krytyczna optyka...

Ciekawa i wciągająca opowieść o historii.

Ciekawa i wciągająca opowieść o historii.