„Historia [...] to relacja, większością kłamliwa, ze zdarzeń, większością nieistotnych, zdawana nam przez historyków, większością durniów”.

Andrzej Sapkowski



Nigdy nie myślałam, że można napisać tak wiele pozycji, tak różnym i bogatym językiem. Po kolejnej lekturze książki Pana Krawczuka jestem pozytywnie zaskoczona. Po dwóch dziełach Autora, jakimi były Rzym, Kościół, Cesarze oraz Rzym i Jerozolima moje spotkanie z książką Spotkania z Petroniuszem, całkowicie zmieniły mój pogląd na tego Pisarza.

Czy można napisać tekst poważny niepoważnym językiem, z nutą kpiarstwa, oraz ogromem poczucia humoru? Można, tak właśnie wygląda publikacja, która w tytule posiada arbitra Nerona, uwielbiającego piękne kobiety, sztukę oraz dobre jedzenie. Myślałam, że będzie to klasyczna opowieść o czasach cesarstwa rzymskiego, z Petroniuszem w tle, jednak myliłam się. Okazało się, że nie dostałam pozycji o starożytności, ale nieprzewidywalny zbiór wspomnień i esejów Pisarza, komentujących rzeczywistość zarówno tą przeszłą, jak i Jemu obecną.

Od pierwszej strony coś mi się nie zgadzało, w tytule Petroniusz, a w tekście opowieść o spotkaniu z pijanym żołnierzem Wehrmachtu, gdzie tu logika? Okazuje się, że w tekście Pana Krawczuka wszystko ma swój czas i miejsce, a także prowadzi nas wbrew pozorom przez epokę starożytności. Wszystkie poruszone wątki z życia Pana Profesora, oraz Jego niezwykłe podsumowanie własnego pisarstwa, splatają się w niesamowitą opowieść na kartach wbrew pozorom mało obszernej pozycji. Dla mnie jako miłośniczki, historii, filozofii, religii, polityki oraz tematów społecznych Spotkania z Petroniuszem, to wyśmienity zbiór przemyśleń, kumulujący się w antyku.

Nigdy nie sądziłam, że spodoba mi się tego rodzaju literatura. Z reguły nie czytuje wspomnień, wszelkiego rodzaju pamiętników etc. książka Pana Krawczuka nie jest stricte czymś takim, jednak zawiera dużo z tej formy. Mimo to niezwykle mi się podobała. Czy można przekazać całe swoje zdanie na temat otaczającego świata w jednej pozycji? Pisarzowi bardzo dobrze się to udało, a połączenie tematyki ogólnej ze światem Petroniusza uważam za genialne.

Pan Krawczuk, jest moim tegorocznym odkryciem. Po zapoznaniu się z trzema Jego publikacjami uważam, że dzieła tego Autora są naprawdę wybitne. Zapewne nie zainteresują każdego, ale ja dzięki nim wyszłam ze swojej strefy komfortu i sięgnęłam w końcu po coś innego. Strach ma czasami wielkie oczy, okazuje się jednak, że wbrew pozorom niektóre książki wcale nie gryzą. Polecam tego Autora bez dwóch zdań.

zaczytanizkawa.blogspot.com

„Historia [...] to relacja, większością kłamliwa, ze zdarzeń, większością nieistotnych, zdawana nam przez historyków, większością durniów”.

Andrzej Sapkowski



Nigdy nie myślałam, że można napisać tak wiele pozycji, tak różnym i bogatym językiem. Po kolejnej lekturze książki Pana Krawczuka jestem pozytywnie zaskoczona. Po dwóch dziełach Autora, jakimi były Rzym, Kościół,...

Petroniusz - arbiter elegantiae z czasów Nerona, wielbiciel sztuki w każdym jej wymiarze, obdarzony wykwintnym gustem. Pewnie go znacie ze stron "Quo vadis". Ale czy wiecie, że dzięki pracy średniowiecznych skrybów do dziś zachowały się fragmenty jego twórczości? I to właśnie ona oraz okoliczności, w jakich przetrwała, są tematem tej niepozornej książeczki. Niepozornej, lecz niesamowicie sycącej. W króciutkich rozdziałkach znajdziecie wszystko. I powód, dla którego Petroniusz tak mocno zaistniał w życiu profesora, i odniesienia literackie, polityczne, społeczne, religijne, filozoficzne splecione w jedną, spójną opowieść o antyku...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=702412601681528&set=a.530574235532033

Petroniusz - arbiter elegantiae z czasów Nerona, wielbiciel sztuki w każdym jej wymiarze, obdarzony wykwintnym gustem. Pewnie go znacie ze stron "Quo vadis". Ale czy wiecie, że dzięki pracy średniowiecznych skrybów do dziś zachowały się fragmenty jego twórczości? I to właśnie ona oraz okoliczności, w jakich przetrwała, są tematem tej niepozornej książeczki. Niepozornej,...

Jak zwykle pasjonującą wyprawa w starożytność w towarzystwie p. Aleksandra Krawczuka. Tym razem znacznie więcej (a może po raz pierwszy?) dużo wtrąceń ze wspomnieniami z przeszłości samego przewodnika. Pasjonujace!

Jak zwykle pasjonującą wyprawa w starożytność w towarzystwie p. Aleksandra Krawczuka. Tym razem znacznie więcej (a może po raz pierwszy?) dużo wtrąceń ze wspomnieniami z przeszłości samego przewodnika. Pasjonujace!

Dzisiaj, w dniu w którym Prof. Krawczuk ukończył setny rok życia, pragnę mu oddać hołd opinią książki, która jako pierwsza z jego licznych prac znalazła się w moim księgozbiorze. Minęło już 17 lat odkąd się ukazała i kiedy się z nią zapoznałem. Jest to zarazem ostatnia książka wydana w bogatym życiu piśmienniczym Profesora. Jego niezrównany talent popularyzatorski, którym przez wiele lat cieszył szerokie grono miłośników starożytności, znalazł w "Spotkaniach z Petroniuszem" swoje ostatnie oblicze. Sama książka ma charakter bardziej wspomnieniowy (z pierwszorzędną anegdotą opowiadającą o napotkanym w Krakowie lat okupacji żołnierzu Wehrmachtu, i zaprowadzeniem go do... lupanaru - na wzór historii opisanej przez Pertroniusza w "Satyriconie") oraz eseistyczny. Prof. Krawczuk odnosi się w niej do czasów współczesnych, komentując je za pomocą wątków starożytnych, a wszystko to podlane jest jak zawsze u niego ostrym sosem ironii i kpiarstwa, które oczywiście nie mają za zadanie wywołania jedynie pustego śmiechu. Profesor odsłania sporo ze swej osobistej strony. Przekazuje naukę w sposób mocno bezpośredni, nie stroniąc od samookreślenia ideologicznego. W "Spotkaniach z Petroniuszem" spotykamy się z tematyką religijną, filozoficzną, społeczną, literacką, polityczną, no i, co oczywiste, antyczną. Pozorny chaos wywodu sugeruje, iż Profesor chce w tej ostatniej swej książce przekazać nam maksimum samego siebie, dokonując jednocześnie pewnego podsumowania własnej twórczości. Sądzę, że wyszło mu to całkiem nieźle.
Książkę polecam wszystkim zainteresowanym starożytnością (aczkolwiek niekoniecznie należy zaczynać przygodę z twórczością Aleksandra Krawczuka od tej właśnie pozycji),którzy pragną zaczerpnąć trochę nieszablonowego podejścia do swojego ulubionego przedmiotu.

Dzisiaj, w dniu w którym Prof. Krawczuk ukończył setny rok życia, pragnę mu oddać hołd opinią książki, która jako pierwsza z jego licznych prac znalazła się w moim księgozbiorze. Minęło już 17 lat odkąd się ukazała i kiedy się z nią zapoznałem. Jest to zarazem ostatnia książka wydana w bogatym życiu piśmienniczym Profesora. Jego niezrównany talent popularyzatorski, którym...

W mojej osobistej skali książek tego Autora ta jest jedną z mniej lubianych. Zbyt mało w niej o historii, tytuł jest nieco zwodniczy. Więcej można się w zasadzie dowiedzieć o życiu Profesora i jego zainteresowaniach łaciną z młodości. Co prawda było też trochę o samym Satyriconie Petroniusza, ale mimo wszystko - dla mnie to trochę za mało i byłem lekko zawiedziony. Zwłaszcza że kupiłem tę książkę w księgarni jako nową.

Tomasz Babnis

W mojej osobistej skali książek tego Autora ta jest jedną z mniej lubianych. Zbyt mało w niej o historii, tytuł jest nieco zwodniczy. Więcej można się w zasadzie dowiedzieć o życiu Profesora i jego zainteresowaniach łaciną z młodości. Co prawda było też trochę o samym Satyriconie Petroniusza, ale mimo wszystko - dla mnie to trochę za mało i byłem lekko zawiedziony....

O samym arbitrze elegancji, czyli moim mistrzu Petroniuszu, było zaskakująco niewiele, jednak rozpiętość ciekawych tematów oraz to swobodne przechodzenie Krawczuka od dygresji do dygresji uczyniło lekturę tego - trudno inaczej określić - wykładu bardzo przyjemnym. Dużo o Satyrikonie, dużo o obyczajach Rzymian oraz elementy wspomnień samego historyka - połączone dzięki mistrzowskiej retoryce autora zaowocowały całkiem ciekawą książką, która powinna być uznana jako ciekawostka godna uwagi na tle historycznego dorobku Krawczuka.

O samym arbitrze elegancji, czyli moim mistrzu Petroniuszu, było zaskakująco niewiele, jednak rozpiętość ciekawych tematów oraz to swobodne przechodzenie Krawczuka od dygresji do dygresji uczyniło lekturę tego - trudno inaczej określić - wykładu bardzo przyjemnym. Dużo o Satyrikonie, dużo o obyczajach Rzymian oraz elementy wspomnień samego historyka - połączone dzięki...