Z tomu na tom robi się ciekawie

Z tomu na tom robi się ciekawie

Pozabijali się wszyscy na wzajem i zostali tylko "najwybitniejsze jednostki". Nadal nic nie jest białe, a czym bardziej czarne. Szarego za mało by to pomieścić. Lucek się ujawnił, ale nadal ma białe rękawiczki na rękach. Kto jest, więc tym złym? To trafne pytanie.

Pozabijali się wszyscy na wzajem i zostali tylko "najwybitniejsze jednostki". Nadal nic nie jest białe, a czym bardziej czarne. Szarego za mało by to pomieścić. Lucek się ujawnił, ale nadal ma białe rękawiczki na rękach. Kto jest, więc tym złym? To trafne pytanie.

Trzecie część ,,Błękitnokrwistych" jest według mnie dotąd najlepszą częścią o wampirach.
Schuyler - główna bohaterka wdaje się w ,,romans" z Jackiem Force. Wie, że nie może, ale nie umie wyjść tej relacji. Jeszcze do tego wszystkiego pałęta się koło niej Olivier, który jest w niej zakochany, a Sky nie wie, jak powiedzieć mu pewnej rzeczy.

Bliss - druga chyba główna bohaterka. Wolałam jej perspektywę wiele bardziej od Sky. Była przedstawiona na pewno ciekawiej i tajemniczej.

Mimi Force - zazdrosna o swojego brata bliźniaka wampirzyca, jest odważna i walczy o swoje. Najmniej ją polubiłam, ale Mimi była chyba najlepiej wykreowana. Jej zmagania w walce o uwagę brata były zdecydowanie najlepiej przedstawione.

Ogółem książka nie była zła. Polecam ją nastolatkom na późne wieczory.

Trzecie część ,,Błękitnokrwistych" jest według mnie dotąd najlepszą częścią o wampirach.
Schuyler - główna bohaterka wdaje się w ,,romans" z Jackiem Force. Wie, że nie może, ale nie umie wyjść tej relacji. Jeszcze do tego wszystkiego pałęta się koło niej Olivier, który jest w niej zakochany, a Sky nie wie, jak powiedzieć mu pewnej rzeczy.

Bliss - druga chyba główna...

Książka napisana przyjemnym językiem, dodatkowo szybko się i przyjemnie się czyta.

Książkę polecam przeczytać, chociaż uważam że póki co jest najsłabsza z całej serii.

Książka napisana przyjemnym językiem, dodatkowo szybko się i przyjemnie się czyta.

Książkę polecam przeczytać, chociaż uważam że póki co jest najsłabsza z całej serii.

pdf

pdf

W Objawieniu Melissy de La Cruz o wiele więcej się dzieje niż w poprzednich częściach - to po pierwsze.
Po drugie bardzo ciekawie została przedstawiona postać Bliss - koleżanki Schuyler. Skrywa ona w sobie wiele tajemnic przez co intryguje czytelnika. Niestety postać Schuyler, która ma być główna bohaterką książki jest według mnie nijaka, nieszczęśliwie zakochana nastolatka, nie potrafiąca poradzić sobie z własnymi uczuciami.
Książka lepsza niż poprzednie ale dalej bez większego szału.

************************************************************

Schuyler van Allen wprowadza się do rezydencji rodziny Force. Nie jest z tego powodu zadowolona bowiem musi mieszkać pod jednym dachem z ukochanym i przeznaczoną mu błękitnokrwistą. Młodzi kochankowie spotykają się potajemnie. Czy uda im się utrzymać romans tajemnicy?
Bliss Llewellyn skrywa w sobie mroczną tajemnice. Nie wiadomo czemu dziewczyna momentami traci świadomość i budzi się w bardzo dziwnych miejscach. Chłopak Bliss, Dylan oskarżony o bycie srebrnokrwistym mordercą prosi ją o pomoc. Czy dziewczyna się zgodzi?
W Corcovado zbiera się rada błękitnokrwistych. Zwoływana jest tylko w wyjątkowych przypadkach. Czy dojdzie do skutku?

W Objawieniu Melissy de La Cruz o wiele więcej się dzieje niż w poprzednich częściach - to po pierwsze.
Po drugie bardzo ciekawie została przedstawiona postać Bliss - koleżanki Schuyler. Skrywa ona w sobie wiele tajemnic przez co intryguje czytelnika. Niestety postać Schuyler, która ma być główna bohaterką książki jest według mnie nijaka, nieszczęśliwie zakochana...

A jednak to przeczytałam. Po lekturze drugiego tomu, nie miałam takiego planu, podobnie jak teraz nie mam w planach przeczytać czwartego. Ale po kolei.

"Objawienie" to książka dalej tak samo płytka jak poprzednie tomy, ale trochę bardziej wciągająca. Odpowiedź na pytanie zasugerowane na końcu "Maskarady" dostajemy dopiero w finale. Jest to odpowiedź nieco bardziej skomplikowana niż można by było się spodziewać, ale ciągle nie wybitna i nie zaskakująca. Za to dalej nieskończona, niewyczerpująca tematu. Książce zarzucam to samo, co poprzednim tomom- płytką psychologię bohaterów, tanie dialogi, brak logiki. Na plus również to samo: lekka narracja, prostota, która sprawia, że lektura mocno odpręża. Jakieś zmiany? Akcja ruszyła trochę do przodu, a bohaterowie zaczęli mnie bardziej denerwować, szczególnie relacjami damsko-męskimi, których nawet trójkątem nie można nazwać. Może bardziej otwartym czworokątem.

Jakoś nie przekonuje mnie ten tom. Nie polecam.

A jednak to przeczytałam. Po lekturze drugiego tomu, nie miałam takiego planu, podobnie jak teraz nie mam w planach przeczytać czwartego. Ale po kolei.

"Objawienie" to książka dalej tak samo płytka jak poprzednie tomy, ale trochę bardziej wciągająca. Odpowiedź na pytanie zasugerowane na końcu "Maskarady" dostajemy dopiero w finale. Jest to odpowiedź nieco bardziej...

Czy i tak już szybkie tempo następujących po sobie wydarzeń i ich skomplikowanie, a także stopień zaskoczenia w drugim tomie tego cyklu może jeszcze bardziej wzrosnąć?
Może!
Tom trzeci to wulkan, którego lawa zdarzeń porywa ze sobą, zmienia lub niszczy to co napotka, a nie zdołało umknąć losowi. Dotyczy to wszystkich najważniejszych bohaterów tej coraz bardziej skomplikowanej opowieści.
Prawna adopcja Schuyler przez Charles’a Force’a i przeprowadzka do jego domu całkowicie zmieniła życie dziewczyny. Bliskość Jacka, którego kochała z wzajemnością, ale i również jego zakochanej w nim siostry, wprowadziła ogromne zamieszanie w sferze jej uczuć. Rozdarta między Jackiem a Oliverem, zaczęła popełniać nieodwracalne błędy krzywdzące jej bliskich.
Mimi nadal się nie zmienia. I dobrze, bo przyzwyczaiłam się do jej stałości charakteru wśród zawrotnego tempa zmienności pozostałych. Nadal próbuje usidlić swojego niezdecydowanego brata na swoją wyłączną własność poprzez małżeństwo. Zaczyna mnie to trochę bawić i ironicznie przypominać współczesne dziewczyny ciągnące opornych mężczyzn do ołtarza.
Bliss odzyskała Dylana, choć nie takiego, jakiego zachowała w pamięci. Sama też zaczęła podlegać niebezpiecznym i niezrozumiałym stanom, które dorośli tłumaczyli budzeniem się w niej błękitnokrwistego. Ale dlaczego w takim razie jej młodsza siostra Jordan chciała ją zabić? I dlaczego Cordelia była zamieszana w konieczność jej poczęcia właśnie przez rodziców Bliss? Świadczy o tym zjadliwe w tonie zdanie w korespondencji do niej od „szczęśliwego” ojca.
Również w tej części autorka dodatkowo wprowadziła fakty z przeszłości w postaci sprawozdań venatora, zdrajcy srebrnokrwistych, Martina Kingsleya poumieszczanych między stronicami książki, a mających wpływ na wyjaśnienie zachodzących obecnie zdarzeń. Nasunęło mi to bardzo poważne podejrzenie, ale znając talent autorki do bezlitosnego demaskowania pozorów, na razie nie mówię o tym głośno.
Mogę się mylić.
http://naostrzuksiazki.pl/

Czy i tak już szybkie tempo następujących po sobie wydarzeń i ich skomplikowanie, a także stopień zaskoczenia w drugim tomie tego cyklu może jeszcze bardziej wzrosnąć?
Może!
Tom trzeci to wulkan, którego lawa zdarzeń porywa ze sobą, zmienia lub niszczy to co napotka, a nie zdołało umknąć losowi. Dotyczy to wszystkich najważniejszych bohaterów tej coraz bardziej...

Trzecia część serii o Błękitnokrwistych baaardzo mi się dlużyła... I te wzdychania "ja go tak kocham ale on jest przeznaczony innej... Ale ja go tak kocham..." już miałam tego dość i główna bohaterka była dla mnie taka bezbarwna i nijaka że miałam ochotę przeskoczyć te opisy. Na plus zasługuje to że w każdej części jest jakaś tajemnica która trzyma w napięciu i tu również tak było. I ponownie zakończenie zwaliło mnie z nóg i było niesamowicie skonstruowane. I tak zastanawiam się czy dla fajerwerków na końcu warto było przebrnąć przez całą książkę, ale myślę że tak.

Trzecia część serii o Błękitnokrwistych baaardzo mi się dlużyła... I te wzdychania "ja go tak kocham ale on jest przeznaczony innej... Ale ja go tak kocham..." już miałam tego dość i główna bohaterka była dla mnie taka bezbarwna i nijaka że miałam ochotę przeskoczyć te opisy. Na plus zasługuje to że w każdej części jest jakaś tajemnica która trzyma w napięciu i tu również...

Z każdą kolejną częścią coraz bardziej się wciągam, dobrze, że przede mną jeszcze pare na pewno dobrych kontynuacji!

Jack i Mimi? Och, jak oni mnie denerwują.
A Jack i Schyuler? Nigdy chyba nie zrozumiem ich durnej miłości kosztem osób wokół nich
Olivier? Taki dobry, zakochany i oddany, zdecydowanie najlepsza postać :)

Z każdą kolejną częścią coraz bardziej się wciągam, dobrze, że przede mną jeszcze pare na pewno dobrych kontynuacji!

Jack i Mimi? Och, jak oni mnie denerwują.
A Jack i Schyuler? Nigdy chyba nie zrozumiem ich durnej miłości kosztem osób wokół nich
Olivier? Taki dobry, zakochany i oddany, zdecydowanie najlepsza postać :)