Wiele książek, sklasyfikowanych jako literatura współczesna, z samą literaturą wspólny ma tylko tytuł. Niestety, w żadnym stopniu nie ma to powiązania z treścią… A owa treść jest po prostu słaba.

Książka opowiada historię siedemnastoletniej Jessici, lokalnej outsiderki. Jej status społeczny wynika z faktu, że ludzie na jej widok uciekają w przeciwnym kierunku. Bynajmniej nie z powodu wyglądu, jest bowiem piękną dziewczyną. Jessica roztacza wokół siebie aurę, która przestraszyłaby umarłego, gdyby nie fakt, że większość z nich ma ochotę pozbawić ją życia… Osamotniona, zgorzkniała i antypatyczna nagle staje się główną bohaterką pisanych przez siebie powieści. Co może się wydarzyć, kiedy fikcja literacka okazuje się faktem rzeczywistym…?

Cóż, nie bez ironii powiem, że powstaje „coś” takiego. Fabuła oscyluje wokół wampirów, jestestwo innych istot paranormalnych zostało zaznaczone tylko jednym zdaniem – że są i tyle. Koncepcja jest interesująca, ale sposób poprowadzenia treści odbiera jej cały urok. Wygląda to tak jakby autorka miała pomysł i chciała go szybko opisać, w rekordowym tempie rozpracowując każdy wątek i nie zostawiając przestrzeni na samodzielne myślenie czytelników.

Bohaterowie są prości w odbiorze, niczym nie zaskakują, nie są w żadnym aspekcie wyraziści i w zasadzie ciężko się do nich przywiązać. Jessica jest odpychająca od początku do samego końca, Caryn to cierpiętnica, wobec której nie można czuć ani żalu, ani sympatii. Z kolei mroczny Aubrey to klasycznie zakochany wampir, który pod wpływem miłości przechodzi wewnętrzną przemianę. Jest również czarny charakter, ale odnosi się wrażenie, że dobre psychotropy mogłyby rozwiązać ten problem.

W normalnych okolicznościach niecałe osiemdziesiąt stron treści byłoby żartem lub nieporozumieniem – nikt nie lubi, kiedy dobra książka kończy się zbyt szybko. Tutaj jest to ogromny plus.

KONCEPCJA FABUŁY: interesująca, ale jej potencjał nie został wykorzystany.
BOHATEROWIE: pozbawieni charakteru, przewidywalni, nie wzbudzający empatii.
TYTUŁ: fragment wiersza Edgara Allana Poe. Tytuł jest fajny, ale to niewiele zmienia.
OKŁADKA: jakość adekwatna do poziomu treści.
DŁUGOŚĆ: niecałe osiemdziesiąt stron. Bardzo dobrze, bo nie trzeba długo się męczyć.

W skali 1 – 10 daję 3.

Wiele książek, sklasyfikowanych jako literatura współczesna, z samą literaturą wspólny ma tylko tytuł. Niestety, w żadnym stopniu nie ma to powiązania z treścią… A owa treść jest po prostu słaba.

Książka opowiada historię siedemnastoletniej Jessici, lokalnej outsiderki. Jej status społeczny wynika z faktu, że ludzie na jej widok uciekają w przeciwnym kierunku. Bynajmniej...