Powiem szczerze, że znacznie gorzej niż w poprzednich książkach...

Powiem szczerze, że znacznie gorzej niż w poprzednich książkach...

Odnoszę wrażenie iż coraz bardziej kolejne części odbiegają od początkowych tomów. Nie wiem w którym tomie zostało to zatracone.

Odnoszę wrażenie iż coraz bardziej kolejne części odbiegają od początkowych tomów. Nie wiem w którym tomie zostało to zatracone.

,,Krwawy Kantyk” Anne Rice. Już po pierwszym zdaniu ,,Chcę być świętym” wiedziałam, że bohaterem będzie Lestat 😂 Co prawda na początku jego słownictwo mnie zadziwiło, ale w miarę czytania wrócił do siebie.

Ten tom jest połączony, w sumie można powiedzieć że jest kontynuacją ,,Merrick” i ,,Posiadłości Blackwood”. Wciąż poznajemy rodzinę Mayfair, a Lestat żyje w domu Queena.

Poznajemy też lepiej nowe istoty - Taltos oraz odkrywany tajemnice Mony.

Mimo, że brakowało mi trochę kilku moich ulubionych krwiopijców była to dość ciekawa historia. Dobrze się ją czytało. Chociaż widać różnice w porównaniu z pierwszym tomami ❤️

,,Krwawy Kantyk” Anne Rice. Już po pierwszym zdaniu ,,Chcę być świętym” wiedziałam, że bohaterem będzie Lestat 😂 Co prawda na początku jego słownictwo mnie zadziwiło, ale w miarę czytania wrócił do siebie.

Ten tom jest połączony, w sumie można powiedzieć że jest kontynuacją ,,Merrick” i ,,Posiadłości Blackwood”. Wciąż poznajemy rodzinę Mayfair, a Lestat...

Jakie to było ciężkie.... Wszystkie kroniki mnie kompletnie pochłonęły. Ta sprawiła, że się męczyłam niemiłosiernie. Mam wrażenie, jakby tę część napisała zupełnie inna autorka bo niepojęte jest dla mnie, jak bardzo można odejść od swojego stylu.

Jakie to było ciężkie.... Wszystkie kroniki mnie kompletnie pochłonęły. Ta sprawiła, że się męczyłam niemiłosiernie. Mam wrażenie, jakby tę część napisała zupełnie inna autorka bo niepojęte jest dla mnie, jak bardzo można odejść od swojego stylu.

Nie wiem dla kogo autorka pisała tę książkę, ale zdecydowanie nie dla mnie. Koszmar. Czytanie jej to była lekka... męczarnia. Nie polecam.

Nie wiem dla kogo autorka pisała tę książkę, ale zdecydowanie nie dla mnie. Koszmar. Czytanie jej to była lekka... męczarnia. Nie polecam.

Anno, dlaczego to zrobiłas?!

Anno, dlaczego to zrobiłas?!

Kolejna książka z Kronik Wampirów. Tym razem Lestat w roli głównej. Część inna niż pozostałe, po raz pierwszy wspomnieni zostali Taltos. Choć początkowo Mona nie wzbudziła we mnie sympatii, to jednak z rozdziału na rozdział udało mi się ją zaakceptować. Za to totalnie zauroczył mnie Julien. Uwielbiam Panią Rice! Jej styl pisania jest urzekający, często filozoficzne pytania zadane przez Lestata, potrafią wkraść się w mą duszę zmuszając do przemyśleń - i to bardzo lubię! Jedna z moich ulubionych serii!

Kolejna książka z Kronik Wampirów. Tym razem Lestat w roli głównej. Część inna niż pozostałe, po raz pierwszy wspomnieni zostali Taltos. Choć początkowo Mona nie wzbudziła we mnie sympatii, to jednak z rozdziału na rozdział udało mi się ją zaakceptować. Za to totalnie zauroczył mnie Julien. Uwielbiam Panią Rice! Jej styl pisania jest urzekający, często filozoficzne pytania...

Mogła być to świetna część. W końcu jest zagadka do rozwiązania, nowy wampir, a nawet nowy gatunek w naturze... A było tylko tak sobie moim zdaniem.

Mogła być to świetna część. W końcu jest zagadka do rozwiązania, nowy wampir, a nawet nowy gatunek w naturze... A było tylko tak sobie moim zdaniem.

Bardzo szybko pochłonęłam tą pozycję, chociaż muszę przyznać, że czasem byłam zirytowana zachowaniem młodych.

Bardzo szybko pochłonęłam tą pozycję, chociaż muszę przyznać, że czasem byłam zirytowana zachowaniem młodych.

Bardzo się cieszę, że Krwawy kantyk nie jest ostatnią powieścią z cyklu Kronik wampirzych. Tak beznadziejne zakończenie po prostu nie jest pisane Lestatowi. I cieszę się, że Książę Lestat wraca w swojej glorii i chwale.
No cóż, okropna Mona, jeszcze bardziej wkurzająca niż w Posiadłości Blackwood. Pierdołowaty Quinn. No i Lestat bredzący o świętości. Jakaś masakra-gdzie mrok i zło?! Do tego na siłę wkładane w usta Lestata nowoczesne zwroty, gadka w stylu gangstera, no nie... Jak do łobuzerskiego księcia można się zwracać Szefuńcio? Ech...
Ogólnie fabuła niezła, wątek Taltos ciekawy. Bardzo żal mi było Rowan i Micheala...
Miło, że pojawiła się Maharet :)
Książkę przeczytałam tylko dlatego, żeby zaliczyć całość Kronik.

Bardzo się cieszę, że Krwawy kantyk nie jest ostatnią powieścią z cyklu Kronik wampirzych. Tak beznadziejne zakończenie po prostu nie jest pisane Lestatowi. I cieszę się, że Książę Lestat wraca w swojej glorii i chwale.
No cóż, okropna Mona, jeszcze bardziej wkurzająca niż w Posiadłości Blackwood. Pierdołowaty Quinn. No i Lestat bredzący o świętości. Jakaś masakra-gdzie...