Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na próbie uratowania kuzynki w „Belladonna” historia nie mogła się skończyć. I w ten sposób mamy „Foxglove” Adalyn Grace.

W tym tomie również nie jest spokojnie, osoby z otoczenia Signy, jak i ona sama, popadają w kłopoty. Chociaż w tym pomaga też trochę jeden z nowych bohaterów, który nieźle namiesza. Jednak ten tom jest inny.

Jak dla mnie w sumie lepszy. Bohaterka nie jest biedną dziewczyną, która czeka na lepsze życie i boi się tego co ją otacza. Jest pewniejsza siebie i silniejsza, dzięki temu jakoś bardziej przypadało mi to wszystko do gustu.

Podobało mi się również to, że poznaliśmy lepiej historię mniej znaczących bohaterów z pierwszego tomu, a w ich życiach też dzieje się nie mało! No i akcja nie dzieje się wyłącznie w posiadłości Hawthornów. Przenosimy się też do samego Foxglove, a to miejsce kryje wyjątkowo wiele tajemnic!

Zdecydowanie warto było warto wrócić do historii Signy Farrow. A teraz również historii Blythe.

Na próbie uratowania kuzynki w „Belladonna” historia nie mogła się skończyć. I w ten sposób mamy „Foxglove” Adalyn Grace.

W tym tomie również nie jest spokojnie, osoby z otoczenia Signy, jak i ona sama, popadają w kłopoty. Chociaż w tym pomaga też trochę jeden z nowych bohaterów, który ni...

Rozwiń Zwiń

Po tę książkę sięgnęłam przez wszystkie opisy typu „jeśli tęsknisz za ACOTAR to koniecznie przeczytaj!”. Ale wiecie co? To nie był nowy ACOAR.

,,Nasze puste przysięgi” Lexi Ryan to fajna książka, mamy niezłe niespodzianki, dużo akcji, tajemniczych książąt fea i klątwę. I dobrze się czyta tę książkę. Ale myślę, że podobałby mi się dużo bardziej przed wspomnianą wcześniej serią.

Tak widziałam w niej dużo podobieństw, a poza tym ten świat nie wciągnął jk tamten. Gdybym czytają ją pierwsza, albo bez wcześniejszych porównań wypadłby dla mnie dużo lepiej. Ale nie mówię, książka jest ciekawa i sięgnę po kolejny tom.

Po tę książkę sięgnęłam przez wszystkie opisy typu „jeśli tęsknisz za ACOTAR to koniecznie przeczytaj!”. Ale wiecie co? To nie był nowy ACOAR.

,,Nasze puste przysięgi” Lexi Ryan to fajna książka, mamy niezłe niespodzianki, dużo akcji, tajemniczych książąt fea i klątwę. I dobrze się czyta ...

Rozwiń Zwiń

„Wszystko w porządku” Debbie Tunk to powieść obrazkowa. Opowiada o historii kobieta, która po jakimś czasie dopuszcza do siebie fakt, że coś jest nie tak i powinna zgłosić się po pomoc do psychologa.

Możemy tutaj obejrzeć jej historię terapii, wsparcia przez najbliższym, ale poznać też lęki. Bardzo podobają mi się tu kolory, które pojawiają się tylko w pewnych momentach ☺️

Myślę że niejeden czytelnik poczuje tę historię, bo odnajdzie siebie. Nie jest to przerysowane, autorka pokazuje prawdziwe emocje, które mogą nam towarzyszyć każdego dnia. A może dzięki tej lekturze dostanie ostatni bodziec żeby samemu sięgnąć po pomoc?

„Wszystko w porządku” Debbie Tunk to powieść obrazkowa. Opowiada o historii kobieta, która po jakimś czasie dopuszcza do siebie fakt, że coś jest nie tak i powinna zgłosić się po pomoc do psychologa.

Możemy tutaj obejrzeć jej historię terapii, wsparcia przez najbliższym, ale poznać też lę...

Rozwiń Zwiń

,,Wiedma” to pierwsza część trylogii autorstwa Moniki Maciewicz. Pomysł bardzo mi się spodobał. Znów słowiańskie wierzenia, bogowie i demony. Do tego widzące i ich sekrety. Stwierdziłam, że ma 250 stron to szybko pójdzie.

Ale się myliłam. Pomysł bardzo mi się podoba! Są tam ciekawe akcje, tajemnice, skomplikowane relacje między bohaterami… Poznajemy też kilka obrzędów, demonów i bogów. Ale mi czytało się to ciężko. Ta książka wcale nie poszła mi szybko.

I to nie jest tak, że nie ułani Teresińska. Bo czytałam ją tak długo żeby dowiedzieć się, jak to się skończy. Sama nie wiem czy to język, czy styl pisania nie podpasowały mi i na prawdę ciężko mi się to czytało. Z plusów tej trylogii nie mogę też pominąć ładnych okładek ☺️

A szkoda, bo lubię książki w tym temacie i ciężko znaleźć jakieś dobre. A tu pomysły mi się podobały i zainteresowały. Ale w tym momencie raczej nie pokuszę się o kolejne dwa tomy.

,,Wiedma” to pierwsza część trylogii autorstwa Moniki Maciewicz. Pomysł bardzo mi się spodobał. Znów słowiańskie wierzenia, bogowie i demony. Do tego widzące i ich sekrety. Stwierdziłam, że ma 250 stron to szybko pójdzie.

Ale się myliłam. Pomysł bardzo mi się podoba! Są tam ciekawe akcje,...

Rozwiń Zwiń

Miałam już nie wracać do Monetów, ale potrzebowałam czegoś co się czyta bez większego myślenia o tym, żeby jakoś spożytkować czas na szpitalnym korytarzu. Pomyślałam, że to nada się idealnie.

I faktycznie pod tym względem książka spełniła moje oczekiwania. Ale szczerze mówiąc to nie było fajne. Zacznijmy od tego, że od tych książek nigdy nie wymagałam dużo, ale po prostu było już chyba za dużo tomów i te wszystkie akcje są dla mnie już tak bardzo naciągane i wymyślane…

Główna bohaterka jest już studentką. I mimo, że mieszka daleko od braci (którzy swoją drogą też trochę rozjechali się z ich posiadłości) wciąż nie do końca uwolniła się od ich nadzoru. Wciąż trochę kręci i ukrywa rzeczy, których by nie pochwalali. A takich ciągle trochę wydarza się w jej życiu co prowadzi do dziwnych sytuacji.

Także jak najbardziej da się przeczytać tę książkę, tak jak wspomniałam była dobrym rozwiązaniem w mojej sytuacji, ale nie była niczym świetnym, nie czekałam z zapartym tchem na to co stanie się dalej… i po tym tomie już wiem, że na prawdę po druga część tego tomu nie sięgnę. Tą książką zakończyłam przygodę z Monetami.

Miałam już nie wracać do Monetów, ale potrzebowałam czegoś co się czyta bez większego myślenia o tym, żeby jakoś spożytkować czas na szpitalnym korytarzu. Pomyślałam, że to nada się idealnie.

I faktycznie pod tym względem książka spełniła moje oczekiwania. Ale szczerze mówiąc to nie było ...

Rozwiń Zwiń

Na przeczytanie „Florencja. Od Dantego do Galileusza” Paul Strathern chwilę czekałam. Ale było warto.

Nie jest to przewodnik po mieście, nie jest to też takie typowe i suche opracowanie historyczne. To jest spojrzenie na miasto przez pryzmat rodzącego się w nim renesansu, artystów którzy tam mieszkali i skąd pochodzili ze szczyptą wydarzeń historycznych, politycznych i oczywiście Medyceuszy.

Autor skupia się na Florencji, ale czytając przenosimy się do Rzymu (papieże), Francji czy Mediolanu (Leonardo da Vinci). Oprócz bankowości i prawdziwych ksiąg zysku dowiadujemy się jak zbudowano kopułę w kościele Santa Maria del Fiore, a także co sprawia, że na obrazie nauczyciela Leonarda dopatrujemy się jego pracy.

Książka jest pełna ciekawostek, historii, opisów dzieł sztuki i ich autorów. Poznajemy kawałek życia ludzi z Florencji z tych czasów, i patrzymy jak się rozwijał w nim Renesans. Po jej przeczytaniu moja ochota na odwiedzenie tego miasta znów wzrosła 😉

Jeśli chcecie wiedzieć co wspólnego ma dżuma i katapulty to polecam tę książkę. I do tego ma na prawdę śliczną okładkę!

Na przeczytanie „Florencja. Od Dantego do Galileusza” Paul Strathern chwilę czekałam. Ale było warto.

Nie jest to przewodnik po mieście, nie jest to też takie typowe i suche opracowanie historyczne. To jest spojrzenie na miasto przez pryzmat rodzącego się w nim renesansu, artystów którzy ...

Rozwiń Zwiń