Klaudiusz, jąkała i kuternoga zostaje cesarzem Rzymu. Wrodzona inteligencja, oczytanie, bystrość, refleks i umiejętność trafnej oceny sytuacji, ludzi i ich intencji powoduje, że dobrze sobie radzi ze sprawowaniem funkcji. Jest jednak jeden problem - ukochana nad wszystko żona Klaudiusza, Messalina. Wpływając swoim urokiem i wdziękiem na męża przeforsowuje decyzje, uchwały, etc., które pozwalają realizować jej fantazje i pragnienia seksualne. Ostateczny bilans kochanków Messaliny zamyka się w przedziale 260 osób (preferowała mężczyzn, ale ni stroniła i od kobiet).
Czy sympatyczny Klaudiusz przejrzy w końcu na oczy? Co się musi stać, żeby uświadomił sobie, jakim był ślepcem?

Treść świetna, kawałek dobrej historii o starożytnym Rzymie. Niektóre momenty naprawdę zdumiewają, wywołują ból, panikę, poczucie straty, krzywdy.
Forma dość ciekawa - sędziwy Klaudiusz opowiada swoje dzieje i dzieje jego rodziny. Odsłania wszystkie kulisy i pokazuje nagą prawdę o "boskich cezarach". Kawałek porządnej historii, z zachowaniem faktów, a tam gdzie wiedza była niewystarczająca, autor dopisał najprawdopodobniejszy tok zdarzeń. Pomimo tych walorów, książkę czyta się baaardzo ciężko; nad błahymi sprawami rozwodzi się na kilku stronach, ważne wydarzenia opisuje w trzech linijkach. I, jak na mój gust, zbyt mało jest w powieści dialogów, które ożywiają akcję; tutaj tego zabrakło.

Zakończenie jest bardzo oryginalne - Robert Graves przedstawił trzy warianty śmierci Klaudiusza.

Klaudiusz, jąkała i kuternoga zostaje cesarzem Rzymu. Wrodzona inteligencja, oczytanie, bystrość, refleks i umiejętność trafnej oceny sytuacji, ludzi i ich intencji powoduje, że dobrze sobie radzi ze sprawowaniem funkcji. Jest jednak jeden problem - ukochana nad wszystko żona Klaudiusza, Messalina. Wpływając swoim urokiem i wdziękiem na męża przeforsowuje decyzje, uchwały,...