"Herbata szczęścia" Agnieszki Grzelak jest jedną z moich ulubionych powieści fantastycznych. Rzadko kiedy czytam książki polskich autorów, a jeśli już to robię są to tylko nieliczne przypadki jak np. Sienkiewicz, Musierowicz, Nienacki czy też Siesicka. Agnieszka Grzelak również do tego grona należy i to jeszcze pisząc fantastykę!
Nie mogę się wypowiedzieć o innych polskich pisarzach, którzy również tworzą ten gatunek, ale po ogromnym rozczarowaniu jakim była Michalak i jej "Gra o Ferrin" byłam przekonana, że żaden polski pisarz nie jest w stanie urzec mnie swoimi książkami z tego gatunku.
Ale do rzeczy. Pierwszy raz z tą książką spotkałam się będąc w 6 klasie w szkolnej bibliotece. Wypożyczyłam, przeczytałam i z wielkim żalem oddawałam ją z powrotem - najchętniej postawiłabym ją na swojej półce i czytała ją non stop. Książka jest cudowna! Wciąga, zaskakuje, wprost nie można się od niej oderwać. Czytając o losach Szklarki, a właściwie Thei Felicitatis można przenieść się do jej świata i razem z nią zwiedzać Wyspę Sierot, później Wyspę Nut i jednocześnie zachwycać się opisywaną roślinnością. W każdej innej książce opisy krajobrazów i flory bardzo mi przeszkadza, ale nie w tym przypadku. Czytając o rosarium na wyspie Nut, czy też o samej niewidzialnej herbacie szczęścia niejednokrotnie miałam ogromną ochotę zostać botanikiem, tak jak jeden z boahterów.
Nie mogę przyczepić się do absolutnie niczego, jestem zachwycona zarówno książką jak i samą autorką i polecam ją każdemu - niezależnie od wieku! Nie będziecie zawiedzeni!

"Herbata szczęścia" Agnieszki Grzelak jest jedną z moich ulubionych powieści fantastycznych. Rzadko kiedy czytam książki polskich autorów, a jeśli już to robię są to tylko nieliczne przypadki jak np. Sienkiewicz, Musierowicz, Nienacki czy też Siesicka. Agnieszka Grzelak również do tego grona należy i to jeszcze pisząc fantastykę!
Nie mogę się wypowiedzieć o innych polskich...