Książka ma mroczny urok, bo mroczne są losy kobiet, które w większości stanowią bohaterki powieści. Zarówno główna – Chinka May, jak i drugoplanowe, są spętane tradycyjną rolą kobiety w Chinach i Europie na początku XX wieku (rzecz dzieje się w Szanghaju, Londynie oraz Nicei). Siłą powieści było dla mnie zderzenie obyczajów i mentalności chińskiej z kulturą zachodu. Szczególnie poruszający okazał się wiodący wątek – rytuał krepowania stóp Chinek, tak by uczynić je jak najbardziej małymi. Okaleczane dziewczęta wyrastały na niezdolne do samodzielnego, swobodnego życia kobiety. Zdane na łaskę rodziny i uzależnione od innych. Zwyczaj ów funkcjonował w tym kraju przez stulecia, oficjalnie zakazany po powstaniu Republiki Chińskiej w 1912 roku, ostatecznie został wyeliminowany dopiero po II wojnie światowej.

May jako mała dziewczynka została poddana temu rytualnemu zabiegowi, który na zawsze zdefiniował jej życie. Wykształcona, z silnie rozbudzonym poczuciem niezależności kobieta, zdobyła się na ucieczkę przed zaaranżowanym małżeństwem z majętnym i posiadającym już trzy żony handlarzem jedwabiem. Z własnej woli podjęła pracę w domu publicznym, gdzie poznała mężczyznę, który zafascynowany jej osobowością i nieprzeciętną urodą, poślubił ją. May została włączona do rodziny Artura.
Pomimo tego, że mąż obdarzył ją szczerą miłością i szacunkiem, jej losy przejmują. May skrywa tyle tajemnic… Osią powieści jest wyjątkowa więź, jaka połączyła główną bohaterkę z siostrzenicą jej męża – Alice.

Powieść pod wieloma aspektami odważna, pozbawiona tabu i obfitująca w naturalistyczne sceny. Lektura dość wymagająca ze względu na niezaznaczone wyraźnie ramy czasowe; autorka swobodnie meandruje pomiędzy latami i miejscami rozgrywanej akcji. To w pewnym stopniu utrudnia płynne śledzenie wydarzeń. Pomimo tego to dobra literatura. Cieszę się, że wypatrzyłam tę książkę w swojej bibliotece.

Książka ma mroczny urok, bo mroczne są losy kobiet, które w większości stanowią bohaterki powieści. Zarówno główna – Chinka May, jak i drugoplanowe, są spętane tradycyjną rolą kobiety w Chinach i Europie na początku XX wieku (rzecz dzieje się w Szanghaju, Londynie oraz Nicei). Siłą powieści było dla mnie zderzenie obyczajów i mentalności chińskiej z kulturą zachodu....

Poznawałam "Krzesło do krępowania" w formie audiobooka. Trwało to kilka tygodni, ale nie spieszyło mi się z lekturą, gdyż nie opiera się ona na szaleńczo pędzącej akcji. Śledziłam losy głównej bohaterki z cierpliwością, ale i z niesłabnącym zainteresowaniem. W przerwach zastanawiałam się, jak dalej potoczą się losy pięknej May. Nieraz trafiałam kulą w płot, nieraz jednak udawało się strzelić w dziesiątkę, co sprawiało mi niesamowitą frajdę.

Powieść ma budowę klamrową. Poznajemy główną bohaterkę u schyłku jej burzliwego życia. Zasadniczą treść stanowi opowieść o przeszłości May, o jej dzieciństwie, podczas którego skrępowano jej stopy w tradycyjny chiński sposób. Opisy tych praktyk, dziś uznawanych za barbarzyńskie, są niesamowicie plastyczne, przywodzą na myśl podobne treści z głośnej powieści "Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" Lisy See.
Potem przychodzi czas na pełną dramatycznych doświadczeń młodość, na próbę wyrwania się do lepszego świata, na liczne klęski i poniżenia, ale i na wzloty oraz pełną determinacji walkę o prawo do szczęścia i wolności.

Obok losów May poznajemy dzieje siostrzenicy jej męża, Alice - żywiołowej, zbuntowanej dziewczyny, której charakter niewiele zmienił się w dorosłym i dojrzałym życiu.
Te przeplatające się wątki mają wiele wspólnego, mimo iż obie bohaterki pochodzą z różnych światów i kultur.

"Krzesło do krępowania" to poruszająca opowieść o miłości, pragnieniu niezależności i dążeniu do osobistego szczęścia. Nie jest to jednak łatwe, każda z postaci, która podejmuje się tych wyzwań, podąża drogą usłaną cierniami.

Uwagę zwraca też styl, jakim posługuje się autorka. Raz opisuje ona przeżycia bohaterów i ich refleksje w sposób niemal liryczny, innym razem tworzy bardzo dosadne, wulgarne obrazy, które aż ociekają naturalizmem. To zderzenie może szokować, zwłaszcza, gdy dotyczy scen erotycznych, na pewno jednak skutecznie ubarwia fabułę, nie pozostawiając czytelnika obojętnym na treść i formę.

Poznawałam "Krzesło do krępowania" w formie audiobooka. Trwało to kilka tygodni, ale nie spieszyło mi się z lekturą, gdyż nie opiera się ona na szaleńczo pędzącej akcji. Śledziłam losy głównej bohaterki z cierpliwością, ale i z niesłabnącym zainteresowaniem. W przerwach zastanawiałam się, jak dalej potoczą się losy pięknej May. Nieraz trafiałam kulą w płot, nieraz jednak...

Zaczyna się dość przeciętnie, nawet miałam ochotę powiedzieć, ale to już było. Na szczęście im dalej, tym robi się ciekawiej. Krzesło do krępowania opowiada nie tylko historię życia Chinki o imieniu May, ale także historię wyobcowania, prób znalezienia miejsca dla siebie w zmieniającym się świecie. W świecie w którym nie ma miejsca na tradycję do tego stopnia, że poza margines stara się usunąć wszystkie jej przejawy, w tym Chinki o lotosowych stopach, których potępić nie można, a nie zauważać ich ciężko. Mamy tu i historię życia kobiety, która najwyraźniej nie chce być tylko pięknym elementem wystroju domu w świecie który do takiej roli ją sprowadza. Jest to historia walki o siebie, swój los, ale i ze sobą. A przy tym nieprzesłodzona, nie różowa i nie jednoznaczna.

Zaczyna się dość przeciętnie, nawet miałam ochotę powiedzieć, ale to już było. Na szczęście im dalej, tym robi się ciekawiej. Krzesło do krępowania opowiada nie tylko historię życia Chinki o imieniu May, ale także historię wyobcowania, prób znalezienia miejsca dla siebie w zmieniającym się świecie. W świecie w którym nie ma miejsca na tradycję do tego stopnia, że poza...

Może to wina upałów, ale musiałam się mocno starać i skupiać, żeby cokolwiek zrozumieć. Autorka przeskakuje w czasie i między bohaterami. Wydarzenia mieszają się, doprowadzając do sytuacji, której podczas czytania nie znoszę - gubię się i kompletnie nie mam pojęcia o czym w danym momencie czytam. Jak już się odnalazłam i wczytałam, Pani Harrison fundowała mi kolejny przeskok.
"Krzesło do krępowania" wyjątkowo nie przypadło mi do gustu. Książka jest nijaka. Losy May oraz jej rodziny ani nie są interesujące, ani nie wzbudzają emocji. Mocniejsze opisy dotyczące wypruwania wnętrzności, wkładania stóp do odbyty, traktowania żony przez męża, czy karania cudzołożnic, nic nie wniosły do treści, a obrzydziły mi książkę na tyle, że daję 2 gwiazdki.

Może to wina upałów, ale musiałam się mocno starać i skupiać, żeby cokolwiek zrozumieć. Autorka przeskakuje w czasie i między bohaterami. Wydarzenia mieszają się, doprowadzając do sytuacji, której podczas czytania nie znoszę - gubię się i kompletnie nie mam pojęcia o czym w danym momencie czytam. Jak już się odnalazłam i wczytałam, Pani Harrison fundowała mi kolejny...

Czytałam tę książkę kilka ładnych lat wstecz (i zastanawiam się, czy nie powinnam dać gwiazdki wyżej),ale pamiętam ją, jakbym ją przeczytała miesiąc temu. Pamiętam ból May. Pamiętam zapach opium.
I ciągle pamiętam, że koniecznie muszę przeczytać jeszcze coś, co wyszło spod pióra Harrison! Bardzo polecam!
P.S. Zapraszam: www.facebook.com/boczytam

Czytałam tę książkę kilka ładnych lat wstecz (i zastanawiam się, czy nie powinnam dać gwiazdki wyżej),ale pamiętam ją, jakbym ją przeczytała miesiąc temu. Pamiętam ból May. Pamiętam zapach opium.
I ciągle pamiętam, że koniecznie muszę przeczytać jeszcze coś, co wyszło spod pióra Harrison! Bardzo polecam!
P.S. Zapraszam: www.facebook.com/boczytam

Na początku bardzo mi się książka podobała, czytałam ją z zapartym tchem. Do pewnego momentu, gdy wątki zaczęły mi się mieszać... Już nie wiedziałam co jest przeszłością, co przyszłością, który moment był akurat środkiem odniesienia..?
Niektóry momenty podobały mi się bardziej niż inne. Książka przyjemna w odbiorze, nawet jeśli trochę zajęło mi jej dokończenie. Koniec trochę taki nijaki, może spodziewałam się czegoś z goła innego.
W dodatku w druku były błędy brakowało niektórych myślników kończących dialogi...
"Tysiąc drzewek pomarańczowych" mi się bardziej podobała.

Na początku bardzo mi się książka podobała, czytałam ją z zapartym tchem. Do pewnego momentu, gdy wątki zaczęły mi się mieszać... Już nie wiedziałam co jest przeszłością, co przyszłością, który moment był akurat środkiem odniesienia..?
Niektóry momenty podobały mi się bardziej niż inne. Książka przyjemna w odbiorze, nawet jeśli trochę zajęło mi jej dokończenie. Koniec...

Intrygujące opisy chińskich obrzędów i tradycji, ale nic ponadto. Za dużo wątków i bohaterów. Brak spójności. Nie dotrwałam do końca.

Intrygujące opisy chińskich obrzędów i tradycji, ale nic ponadto. Za dużo wątków i bohaterów. Brak spójności. Nie dotrwałam do końca.

Sporo sobie po tej książce obiecywałam i swego czasu bardzo mnie intrygowała, ale lektura okazała się doświadczeniem raczej rozczarowującym: mieszają się ze sobą wątki i historie kobiet oraz ich mężczyzn, ale daleko im do układania się w spójną całość. Do końca miałam wrażenie obcowania z nieuporządkowaną, chaotyczną prozą, która ani nie ukazuje realiów życia Chinek, ani nie oddaje ich mentalności, ani tym bardziej nie przedstawia żadnych wyraziście nakreślonych portretów i charakterów.
Szkoda czasu.

Sporo sobie po tej książce obiecywałam i swego czasu bardzo mnie intrygowała, ale lektura okazała się doświadczeniem raczej rozczarowującym: mieszają się ze sobą wątki i historie kobiet oraz ich mężczyzn, ale daleko im do układania się w spójną całość. Do końca miałam wrażenie obcowania z nieuporządkowaną, chaotyczną prozą, która ani nie ukazuje realiów życia Chinek, ani...