„Upiory spacerują nad Wartą” to pierwsza książka Ćwirleja, jaką miałam okazję przeczytać. W tej sytuacji, o tym, czego mam się spodziewać, doszukiwałam się w wiadomościach dotyczących miedzy innymi gatunku, a miał być to thriller/sensacja/kryminał z podtytułem poznańscy milicjanci. O ile ta druga wiadomość jest prawdziwa, o tyle przeliczyłam się, jeśli chodzi o pierwszą. Kryminału tu tyle, ile kot napłakał, a ściśle tyle, ile tej milicji samo wpadło w ręce, bo o opisach dochodzenia nie ma mowy. Może i w powieści jest trochę klimatu tamtych czasów, może i jest klimat Poznania (nie wiem, nie byłam tam) to powiem, że to nie dla mnie lektura, wolę te opisujące lepsze lub gorsze śledztwo, a nie ile wódki wypili milicjanci w czasie i po pracy oraz jacy to oni są głupi, bo wszyscy przedstawieni zostali na jedną modłę, no, może niektórzy byli jeszcze głupsi. Mnie to nie bawi, dlatego wystawiam powieści niezbyt wysoka ocenę.

Ćwirlejowi dam jeszcze szansę, skoro pod ręką stoją trzy kolejne tomy, czy będzie lepiej, tak samo czy gorzej, okaże się podczas lektury. Mogę się tylko bardziej zniechęcić lub zrewidować moją niezbyt chętną postawę, dużo więc nie tracę.

„Upiory spacerują nad Wartą” to pierwsza książka Ćwirleja, jaką miałam okazję przeczytać. W tej sytuacji, o tym, czego mam się spodziewać, doszukiwałam się w wiadomościach dotyczących miedzy innymi gatunku, a miał być to thriller/sensacja/kryminał z podtytułem poznańscy milicjanci. O ile ta druga wiadomość jest prawdziwa, o tyle przeliczyłam się, jeśli chodzi o pierwszą....