„Karol Szalony” nie jest powieścią spod charakterystycznego dla Aleksandra Dumasa znaku płaszcza i szpady, bowiem jako że czas zdarzeń to późne średniowiecze, określić można ją mianem „zbroi i kopii”. W ówczesnym świecie zdominowanym przez mężczyzn turnieje rycerskie i bitwy biorą górę nad namiętnościami.
Fabułę swojej pierwszej powieści historycznej autor osadził na szkielecie faktów historycznych (na podstawie dostępnych mu źródeł) i w ten sposób przeprowadził czytelnika przez trudny dla Francji okres panowania Karola VI Szalonego. Nieszczęsny monarcha, choć człowiek światły, to jednak z powodu długotrwałych stanów apatii, nie potrafiący przeciwstawić się wrogom, którzy czaili się nawet wewnątrz jego kraju. Jednym z nich była jego żona Izabela Bawarska.
Powieść pisana była w odcinkach dla prasy. Dumas w swoich „Pamiętnikach” wspominał, że sam nie był pewien, jaki ostatecznie z tego powodu kształt będzie miała cała książka. Możliwe, że dlatego też nie wszystkie wątki są dopowiedziane czy wyjaśnione wprost. Dla uważnego czytelnika nie będzie jednak stanowiło problemu, by samemu wysnuwać wnioski.
Aleksander Dumas (ojciec) to mistrz słowa, który potrafi nadawać im ton i rytm w zależności od opisywanej sceny. Dlatego polecam książkę, której nie czyta się szybko, ale która inspiruje do poszerzania wiedzy o sytuacji społeczno-politycznej wieku XV we Francji i jej relacji z Anglią.

Nie polecam wydania Hachette (w niebieskiej okładce). Wszystkie grzechy wydawcy wymienione są tutaj: https://www.facebook.com/527852827325962/photos/pcb.662732633837980/662732447171332/?type=1&theater i kolejne strony.

„Karol Szalony” nie jest powieścią spod charakterystycznego dla Aleksandra Dumasa znaku płaszcza i szpady, bowiem jako że czas zdarzeń to późne średniowiecze, określić można ją mianem „zbroi i kopii”. W ówczesnym świecie zdominowanym przez mężczyzn turnieje rycerskie i bitwy biorą górę nad namiętnościami.
Fabułę swojej pierwszej powieści historycznej autor osadził na...