Trwa najokrutniejsza wojna w historii nowożytnej Europy, wojna trzydziestoletnia. Okrutne szwedzkie wojska pustoszą okolice. Kilka szlacheckich rodzin ucieka przed wrogami z Północy, mając nadzieję na schronienie pod Neuburgem. Wśród uciekinierów jest młodziutka, siedemnastoletnia hrabianka Irmela von Hochlberg, córka bogatego hrabiego Ottona. Dziewczyna obdarzona jest ponadprzeciętnym słuchem i umiejętnością większego postrzegania niż u zwykłego człowieka. Nie jest to dobrze widziane, bo jak wiadomo, w tamtych czasach każde odstępstwo od normy, czy nietypowe zachowanie mogło się skończyć spaleniem na stosie. A te płonęły bardzo często.
Kiedy Irmela przestrzega uciekinierów przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, niezwykłość tego zdarzenia nie jest rozumiana, a przybrana babka Irmeli, rozwiązła Helena, knuje podstępne intrygi, jak pozbawić osieroconą dziewczynę majątku i doprowadzić do uznania jej za czarownicę.


'Pasjonująca historia młodej hrabianki' nie urzekła mnie muszę przyznać. Czytałam tę książkę długo, o wiele za długo. Na pewno wielkim ( i obawiam się, że jedynym) plusem tej opowieści jest rzetelne i głębokie tło historyczne, jednak obiecanej 'nadzwyczaj przejmującej fabuły' niestety nie ma. Zaczęło się obiecująco: dramatyczna ucieczka przed Szwedami, zacięta walka, później niestety lektura zaczęła mnie nudzić, a hrabianka Irmela irytować. Odpływałam myślami, traciłam wątek. W jednym momencie towarzyszyłam damom w wyszywaniu sztandarów, w innej rozmyślałam, którą książkę wybiorę do czytania jak wreszcie uporam się z tą.


Co jeszcze mamy w tej powieści? Są gwałcone i potwornie okaleczane kobiety, bestialsko mordowani mężczyźni, lasy pełne uciekinierów i dezerterów zmienionych w zbójecki motłoch. Mamy intrygi, porwania, mdlejące damy i panie z chęcią rozkładające nogi przed spragnionymi rozkoszy żołnierzami. Damy ze szlacheckich rodzin poszukujące sponsorów i opiekunów, mężczyzn czyhających na cnotę i majątek panienek, liczących na awans społeczny. Ważna jest wysoka pozycja i bogactwo.
Główna bohaterka przypomina kopciuszka wokół którego krąży przybrana babka niczym macocha z bajki. Z jednej strony Irmela potrafi strzelić do podstarzałego amanta, z drugiej, nie potrafi się sprzeciwić Helenie. Dostaje najgorsze pokoje, meble, suknie. Na szczęście pod koniec hrabianka się nieco ogarnia.


Czyli podsumowując, początek dobry, środek nudny, końcówka przewidywalna. Jest to powieść przygodowa z tłem historycznym, naiwną fabułą i bajkowym przekazem, że dobro zawsze zwycięża, oraz podkreślam to jeszcze raz, umiejętnym połączeniem fikcyjnych zdarzeń z wątkami historycznymi.
Jak już wspomniałam, mnie ta historia nie wciągnęła, co wcale nie oznacza, że Wam też się nie spodoba, bo jak ktoś kiedyś napisał "tak pięknie się różnimy".
Sięgnijcie więc sami, aby się przekonać, czy to lektura dla Was. Być może odnajdziecie w niej to co mi umknęło?

Trwa najokrutniejsza wojna w historii nowożytnej Europy, wojna trzydziestoletnia. Okrutne szwedzkie wojska pustoszą okolice. Kilka szlacheckich rodzin ucieka przed wrogami z Północy, mając nadzieję na schronienie pod Neuburgem. Wśród uciekinierów jest młodziutka, siedemnastoletnia hrabianka Irmela von Hochlberg, córka bogatego hrabiego Ottona. Dziewczyna obdarzona jest...