Ludzie nie lubią myśleć o śmierci. Nie podoba im się myśl, że każdy kiedyś musi odejść. Nie dopuszczają do siebie myśli, że ktoś, na kim im zależy kiedykolwiek ich opuści. Starają się zapomnieć o śmierci i żyć jakby takie pojęcie w ogóle nie istniało. Lecz czy ktokolwiek zastanawiał się kiedyś, co by się stało gdyby ludzie znali daty śmierci? Gdyby widzieli ją; śmierć, każdego dnia w oczach swoich rodziców, przyjaciół? Jeżeli nie byłoby sposobu by o niej zapomnieć...co by zrobili?

Jem to nastolatka, która na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jak jednak wiadomo, pozory mylą i tak właśnie jest w tym przypadku...Jem widzi numery; daty śmierci ludzi. Widzi je wszędzie, wystarczy tylko, że spojrzy komuś w oczy. Nie da się przed nimi uciec, one są wszędzie. Były z nią od zawsze.Dziewczyna nienawidzi swojego daru, a najgorsze jest poczucie bezsilności. Nie może wpłynąć na czyjś numer.Mimo wszystko stara się żyć normalnie, nie rzucać się w oczy. Wydawać by się mogło, że ma wszystko pod kontrolą....do czasu.Do czasu, gdy musi uciec, a jej towarzyszem jest Pająk...chłopak, który ma przed sobą kilka miesięcy życia.

Książka Rachel Ward skierowana jest głównie do młodzieży. Potoczny język, który króluje w lekturze, mi, nastolatce zupełnie nie przeszkadza. Jednak dla ludzi trochę starszych, którzy cenią sobie bardziej ambitne książki "Numery" mogłyby okazać się nie do przebrnięcia. Mnie osobiście książka bardzo odpowiadała. Czytało się ją szybko, a historia Jem i Pająka wciąga od pierwszej do ostatniej strony.

Ludzie nie lubią myśleć o śmierci. Nie podoba im się myśl, że każdy kiedyś musi odejść. Nie dopuszczają do siebie myśli, że ktoś, na kim im zależy kiedykolwiek ich opuści. Starają się zapomnieć o śmierci i żyć jakby takie pojęcie w ogóle nie istniało. Lecz czy ktokolwiek zastanawiał się kiedyś, co by się stało gdyby ludzie znali daty śmierci? Gdyby widzieli ją; śmierć,...