Przyznaję, że to, co przyciągnęło mnie do tej książki to: 1) okładka i tytuł; "Gonić króliczka" + owy króliczek w tle. Całkiem zresztą ładnie wyglądający, układ liter również. 2) Wstęp, czyli kilka pierwszych stron, jak dla mnie - bardzo sympatycznych. (Postać pana Marcela wyjątkowo mi się spodobała.)
3) Zakończenie. Ogólnie - sposób w jaki autorka poprowadziła całą sytuację. Świetne!
A później... A później przez kilka minut miałam wątpliwości - czytać... Nie czytać...? Ale skoro nie ma nic innego, to czemu nie? I w sumie nie żałuję. Opowieść ciekawa, przede wszystkim - rozbrajająca, co było mi bardzo, a to bardzo potrzebne w ostatnim czasie. Nudzić się nie nudziłam czytając ją. No bo... Jakże by tam można było narzekać na brak różnorodnych zdarzeń?! Ktoś mógłby uznać, iż trochę to wszystko było przesadzone, ale mym zdaniem autorka to całkiem dobrze wszystko ułożyła. Co do romansu - czułam dystans. Nie jest to istne romansidło... Są takie, które wręcz buchają uczuciami miłośnymi, a tutaj wszystko było tak opisane, że nie miało się wrażenia, iż główna bohaterka jest napaloną nastolatką. Miłe zaskoczenie.
No, więc tak - osobiście ją polecam, w szczególności wtedy, gdy człowiek chce się zrelaksować i samodzielnie poprawić sobie humor.

Przyznaję, że to, co przyciągnęło mnie do tej książki to: 1) okładka i tytuł; "Gonić króliczka" + owy króliczek w tle. Całkiem zresztą ładnie wyglądający, układ liter również. 2) Wstęp, czyli kilka pierwszych stron, jak dla mnie - bardzo sympatycznych. (Postać pana Marcela wyjątkowo mi się spodobała.)
3) Zakończenie. Ogólnie - sposób w jaki autorka poprowadziła całą...