Bardzo rozczarowała mnie ta książka i znudziła.

Bardzo rozczarowała mnie ta książka i znudziła.

Doskonały tytuł! Książka pokazuje, że miłość i samotność idą w parze, a jedno wcale nie wyklucza drugiego. .

Doskonały tytuł! Książka pokazuje, że miłość i samotność idą w parze, a jedno wcale nie wyklucza drugiego. .

Dwa potężne uczucia - miłość i samotność - nie oddzielnie, ale doświadczone w tej samej chwili. Skomplikowany trójkąt: Agata, Piotr i jego... praca. Bynajmniej nie kariera w korporacji, czy wygodne stanowisko biurowe z perspektywą na rozwój. Archeologia, pełna trudu i znoju robota, kiepsko płatna, ale dająca olbrzymią satysfakcję.

Młodzi mieszkają razem, są zakochani i przekonani, że znaleźli swoje połówki. Aż pewnego dnia Piotr dokonuje wyboru - jedzie na wykopaliska na pół roku. Przecież nic się nie stanie, przecież się kochają, tak nie będą się widywali bo czas goni, ale są telefony. I listy. Zdruzgotana Agata bowiem będzie czekać na listy od ukochanego i wysyłać mu swoje pełne refleksji, uczuć, żalu i pretensji.

Agata w Warszawie przygotowywuje się do sesji, gdy w uniwersyteckiej bibliotece spotyka sobowtóra Piotra. W dosyć niespotykanych okolicznościach zapoznaje się z nim i odkrywa pewną tajemnicę.

Katarzyna Rygiel

Urodzona w Kielcach Katarzyna Rygiel jest absolwentką archeologii oraz dziennikarstwa. Ma za sobą doświadczenia pracy w agencji PR, ale przede wszystkim pisze. Jeśli ktoś ma ochotę i możliwość, w warszawskim Domu Kultury "Świt" prowadzi zajęcia z pisania :). Służy radą, pomoże znaleźć inspirację i podpowie jak się w świecie literackim poruszać.

Książka niestety nie podeszła mi zbytnio, choć tematyka trudna i wybory ciężkie. Trudno mi zrozumieć pasję tak wielką, że nic innego w życiu się nie liczy i człowiek po cichu jakoś ma nadzieję, że reszta się ułoży. Językowo miałam wrażenie trochę powieść przeładowana, chyba miało być lirycznie, a wyszło tłocznie i przyciężkawo. Choć pomysł jakoś tam mnie zaciekawił, reszta była do przewidzenia. Przeczytałam, pomyślałam, nie zachwyciłam się.

Dwa potężne uczucia - miłość i samotność - nie oddzielnie, ale doświadczone w tej samej chwili. Skomplikowany trójkąt: Agata, Piotr i jego... praca. Bynajmniej nie kariera w korporacji, czy wygodne stanowisko biurowe z perspektywą na rozwój. Archeologia, pełna trudu i znoju robota, kiepsko płatna, ale dająca olbrzymią satysfakcję.

Młodzi mieszkają razem, są zakochani i...

Książka ta może nie jest aż tak bardzo porywająca ale mówi o rzeczach ważnych: m.in. o tym, że warto dać "sobie" drugą szansę. Jest to historia nie tylko o uczuciu, bowiem wplecione są w nią również wątki rodzinne oraz wątki postaci drugoplanowych.

Książka ta może nie jest aż tak bardzo porywająca ale mówi o rzeczach ważnych: m.in. o tym, że warto dać "sobie" drugą szansę. Jest to historia nie tylko o uczuciu, bowiem wplecione są w nią również wątki rodzinne oraz wątki postaci drugoplanowych.

Tytuł może odstręczyć. Banalny jest, tandetny zgoła. Jednak okazuje się najbardziej adekwatny. O tym właśnie jest ta opowieść. O dwóch fundamentach ludzkiej egzystencji, przenikających się, nieistniejących bez siebie, współzależnych.

Książka nieprzeciętna na tle prozy polskiej ostatnich lat. Mocne, choć jeszcze świeże pióro. Głębia spostrzeżeń, przemyślana kompozycja, dopracowana warstwa narracyjna i dialogowa. To nie jest proste świecidełko, którym się bawisz, żeby odrzucić. To proza, o której warto mówić, której obecność warto zaznaczyć. Wiarygodna psychologicznie, skłaniająca do stawiania własnych pytań o kondycję emocjonalną ponowoczesnego człowieka, o granice w miłości, o granice w intymnej relacji. Czy miłość z dźwigającej siły, z siły wywyższającej może stać się wężem pożerającym własny ogon?

Agata, z którą odbywamy podróż w żywiole miłości i samotności okazuje się zbyt młoda, zbyt zachłanna, zbyt zaborcza w miłości i za mało ufna. Ulega pozorom, buduje iluzje przeciwko sobie. Uwikłana w związek ze starszym od siebie, lecz wcale nie dojrzalszym mężczyzną, rozpada się po jego nagłym wyjeździe. Wyjazd do pracy. Coś oczywistego dla niego, coś niepojętego dla niej. On mów: „praca”, ona „ucieczka”, ona „opuszczenie”. Kiedy zostaje sama, nie staje na krawędzi przepaści. Spada w nią, nie podejmuje prób ocalenia siebie. Pozbawiona tożsamości, bo widzi własną twarz jedynie w Nim, który odjechał, który porzucił. Przestaje czuć, przestaje nazywać rzeczy właściwym imieniem.

A potem pojawia się Drugi. Którego nikt nie czekał. Bliźniak. Zapomniany i zarazem nieznany. Wypływają rodzinne tajemnice, otwiera się szkatuła ze skamielinami, które teraz ożywają, aby mówić własnym głosem.

Droga Agaty i jej miłości jest najeżona cierniami, które wybierają zakochani. Odchodzą, żeby wrócić, ale powrót jest okupiony niepotrzebnym cierpieniem. Cierpieniem niedojrzałych. Agata musi zrozumieć, że trzeba umieć być szczęśliwym ze sobą, na samotnej wyspie. Trzeba oswoić samotność, aby otworzyć się na miłość. Bez lęku, z szeroko otwartymi oczami, z odsłoniętym sercem.

Piękna historia, opowiedziana mądrze i bez patosu. Bez zbędnego moralizatorstwa. Opowieść serca.

Tytuł może odstręczyć. Banalny jest, tandetny zgoła. Jednak okazuje się najbardziej adekwatny. O tym właśnie jest ta opowieść. O dwóch fundamentach ludzkiej egzystencji, przenikających się, nieistniejących bez siebie, współzależnych.

Książka nieprzeciętna na tle prozy polskiej ostatnich lat. Mocne, choć jeszcze świeże pióro. Głębia spostrzeżeń, przemyślana kompozycja,...

Miłość i samotność. Jedno nie istnieje bez drugiego. Historia Agaty i Piotra dokładnie to ukazuje. Czy egoizm zawsze prowadzi do złego? Czy Piotra można nazwać egoistą?
Książka ta zdecydowanie nie jest wybitnym dziełem, aczkolwiek niektóre monologi wewnętrzne bohaterów nadają jej wyjątkowy charakter.
Mimo wszystko warto poświęcić na nią czas.

Miłość i samotność. Jedno nie istnieje bez drugiego. Historia Agaty i Piotra dokładnie to ukazuje. Czy egoizm zawsze prowadzi do złego? Czy Piotra można nazwać egoistą?
Książka ta zdecydowanie nie jest wybitnym dziełem, aczkolwiek niektóre monologi wewnętrzne bohaterów nadają jej wyjątkowy charakter.
Mimo wszystko warto poświęcić na nią czas.

Zaintrygowana tytułem wypożyczyłam tę pozycję i... nie zawiodłam się. Łatwa w odbiorze, przyjemna w czytaniu, mimo, że nie traktuje o rzeczach błahych, pozornych i nieistotnych. Jedynym mankamentem dla mnie osobiście jest zbyt mała ilość dialogów. Za to dzięki wyczerpującym opisom można dosłownie naprawdę poczuć smak truskawek ze śmietaną... Młoda studentka archeologii o imieniu Agata przeprowadza się do Warszawy na skutek miłosnego uniesienia, które okazuje się nie być taką znów młodzieńczą "zachcianką", a poważnym związkiem, który wystawi na kilka srogich prób trwałość związku z jej partnerem Piotrem.
Piotr z początku jest dla mnie gburem i zadufanym egoistą, nie liczy się ze zdaniem swojej drugiej połowy. Dokonuje wyborów nie konsultując niczego wcześniej z Agatą, co przeradza się u niej w potworne niezrozumienie i brak zdroworozsądkowości. Dziewczyna i chłopak zostają wystawieni na bardzo poważną próbę uczuć. Jedynym łącznikiem staje się pisanie listów i sporadyczne telefony, co powoduje jeszcze większe rozterki i problemy.
Aż tu nagle zjawia się lustrzane odbicie Piotra. Piotra, którego Agata nie ma na co dzień tuż obok. Dziewczyna walczy ze swoimi uczuciami, jak zakończy się ta opowieść? Koniecznie sięgnijcie do lektury!

Zaintrygowana tytułem wypożyczyłam tę pozycję i... nie zawiodłam się. Łatwa w odbiorze, przyjemna w czytaniu, mimo, że nie traktuje o rzeczach błahych, pozornych i nieistotnych. Jedynym mankamentem dla mnie osobiście jest zbyt mała ilość dialogów. Za to dzięki wyczerpującym opisom można dosłownie naprawdę poczuć smak truskawek ze śmietaną... Młoda studentka archeologii o...

W którymś momencie już mi się nudziło i nieludzko dłużyło. Taka jakaś smutna ta opowieść i tak smutno napisana, przez co tak ciężko się ją czyta. Aczkolwiek sam pomysł na bohaterów był całkiem fajny, tylko nie wiem, po co tu tyle dramatu i smutku...

W którymś momencie już mi się nudziło i nieludzko dłużyło. Taka jakaś smutna ta opowieść i tak smutno napisana, przez co tak ciężko się ją czyta. Aczkolwiek sam pomysł na bohaterów był całkiem fajny, tylko nie wiem, po co tu tyle dramatu i smutku...

Historia opisana w tej książce nie jest z tych historii, które długo się pamięta, o których się rozmyśla, o których nie można zapomnieć.Nie zapada w pamięć jednak jest na tyle przyjemna, ze można polecić ją komuś by ją przeczytał.
Opowiada o miłości pary, która decyduje się żyć w związku na odległość przez pewien czas ze względu na pracę. Decyzję podejmuje ON. ONA samotnie spędzony czas w jego pustym mieszkaniu traktuje jak mękę, ma czas na rozmyślania i coraz bardziej przekonuje się do tego,że to nie dla niej. Myśli o rozstaniu jednak pojawia się ktoś kto zmienia tą sytuację, daje jej siłę i pomaga.
Historia lekka i przyjemna. Pokazuje, że mimo iż jesteśmy z kimś w związku również możemy czuć się samotni.
Dla osób lubiących historie z szczęśliwym happy endem

Historia opisana w tej książce nie jest z tych historii, które długo się pamięta, o których się rozmyśla, o których nie można zapomnieć.Nie zapada w pamięć jednak jest na tyle przyjemna, ze można polecić ją komuś by ją przeczytał.
Opowiada o miłości pary, która decyduje się żyć w związku na odległość przez pewien czas ze względu na pracę. Decyzję podejmuje ON. ONA samotnie...

Bardzo ładna opowieść z zaskakującą akcją i szczęśliwym zakończeniem oczywiście. Dużo smutku i rozterek bohaterów, nadzieja na miłość, podbudowuje.

Bardzo ładna opowieść z zaskakującą akcją i szczęśliwym zakończeniem oczywiście. Dużo smutku i rozterek bohaterów, nadzieja na miłość, podbudowuje.