Jeśli jest to jedna z ciekawszych pozycji spod pióra autora F. Leibera, wolę nie zapoznawać się z resztą. Z książki wieje nudą i napisanym już setki razy pamfletem na religię w ogólności w przebraniu powieści s-f. To swoją drogą nie jest złe, gdyż uwielbiam przesiąkniętą fundamentalnym materializmem, np. twórczość Lema, ale forma "Ciemności" wręcz odpycha. W takim stopniu, że najbardziej zajmująca była czynność przewracania kolejnych kartek.
9/10 książki ciągnie w nieskończoność przewidywalną od samego początku konkluzję, która zajmuje kilkanaście kartek (dwa ostatnie rozdziały). Uniwersum tak niepociągające, tak słabo przedstawione, ograniczające się do powtarzania na prawie każdej stronie: cyniczna, oszukująca lud zabobonami hierarchia "duchowieństwa" oraz spętana niczym bydło reszta ludzkości trzymana w postrachu przez tych pierwszych, tylko czekająca na oświecenie mas ze strony opozycji części hierarchii. Chociaż występuje kilka postaci pierwszoplanowych, żadna z nich nie potrafiła wzbudzić mojej sympatii ani nawet antypatii, gdyż pomimo wyraźnych prób autora nadania im ludzkiego wymiaru, najbardziej gwałtowną emocją przeze mnie odczuwaną podczas przerzucania kart tej powieści było potworne znużenie. "Na Satanasa", ta książka to szatańska strata czasu.

Jeśli jest to jedna z ciekawszych pozycji spod pióra autora F. Leibera, wolę nie zapoznawać się z resztą. Z książki wieje nudą i napisanym już setki razy pamfletem na religię w ogólności w przebraniu powieści s-f. To swoją drogą nie jest złe, gdyż uwielbiam przesiąkniętą fundamentalnym materializmem, np. twórczość Lema, ale forma "Ciemności" wręcz odpycha. W takim stopniu,...