Sama nie wiem, czy bardziej cieszę się z trafienia na literacką perełkę, czy też smucę, że jest to powieść w zasadzie nieznana. A przecież spodobałaby się zarówno tym, którym przypadł do gustu rozmach i tematyka choćby „Ksiąg Jakubowych” Tokarczuk, jak i miłośnikom pisania ze swadą i niesamowitym wyczuciem języka w wykonaniu przykładowo Sapkowskiego. Porównanie z „Rękopisem znalezionym w Saragossie” także nie jest przypadkowe; ogółem - to książka dla każdego, kto szuka świetnej powieści historycznej (szczególnie z czasu pierwszej wyprawy krzyżowej) i ceni naprawdę dobrą literaturę.

Nie ma tu chyba ani jednego zbędnego słowa, więc przez treść dosłownie się płynie - począwszy od muzułmańskiej Hiszpanii, przez całą Europę aż do Azji, razem z nieznanym z imienia głównym bohaterem-narratorem, chrześcijańskim rycerzem, i jego kompanem Yusufem, muzułmańskim intelektualistą. Pomimo nieraz gorących dysput religijnych, w wyniku licznych przygód pogłębiają swoją przyjaźń i ratują się z opresji, spotykając coraz to nowe, barwne indywidua, m.in. łowcę heretyków czy ofiarę chutliwej wiedźmy oraz wąpierza z terenów Węgier. Oczywiście nie tylko wysłuchują opowieści i sprzeczają się między sobą o wyższość którejś z religii, ale raz mieczem, raz sprytem walczą z przeszkodami na drodze do odnalezienia tytułowego Źródła Mamerkusa - zwracającego zdrowie i zapewniającego przynajmniej długowieczność. Wiele tu błyskotliwego humoru - by wspomnieć podsłuchaną przez pijanego Beduina rozmowę trzech… koni o pozycji rumaków i innych zwierząt w religiach pogańskich i monoteistycznych - ale i powagi, kiedy trzeba. Skoro krucjata, to nie zabraknie przecież i bitew, głodu, zarazy i rzezi, ukazania sporów pomiędzy przywódcami wyprawy oraz wielu znaków zapytania, czy tak to powinno było wyglądać. I na deser wgląd w sposób pisania kronik średniowiecznych pod patronatem. Niesamowita erudycja w nader przystępnej formie i plastycznym opisie. Zderzenie religii to przy tym temat uniwersalny, a dziś szczególnie aktualny.

Pierwsze, co zrobiłam po przeczytaniu, to postarałam się o zdobycie papierowego egzemplarza powieści, bo w takiej postaci przeczytam ją jeszcze nie jeden raz. Będę też polecać wszystkim, którzy chcieliby przeczytać świetną polską powieść (historyczną), i oczywiście zrzędzić, że przeszła bez wielkiego echa, a promuje się koszmarne gnioty…

Sama nie wiem, czy bardziej cieszę się z trafienia na literacką perełkę, czy też smucę, że jest to powieść w zasadzie nieznana. A przecież spodobałaby się zarówno tym, którym przypadł do gustu rozmach i tematyka choćby „Ksiąg Jakubowych” Tokarczuk, jak i miłośnikom pisania ze swadą i niesamowitym wyczuciem języka w wykonaniu przykładowo Sapkowskiego. Porównanie z „Rękopisem...