Niestety inkwizycja jest tak samo zakłamana jak dzieje rzekomego "oświecenia", a wiekszosc ludzi sie o niej wypowiadajacych to w wiekszosci ociezali imyslowo ignoranci. Niestety jest to w wiekszosci lewicowy motłoch dla ktorego liczy sie emocjonalny bełkot a nie rzetelne i rozlegle badania oparte na źródłach. To ci sami wariaci, ktorzy twierdza ze płec mozna sobie wybrac, bo tak mòwi nauka i dlatego polemika z nimi nie ma sensu. To w wiekszosci ludzie karmieni bełkotem majacym na celu ukryc to co oni robili w przeszłości i 5 hasłami na krzyż.

Niestety inkwizycja jest tak samo zakłamana jak dzieje rzekomego "oświecenia", a wiekszosc ludzi sie o niej wypowiadajacych to w wiekszosci ociezali imyslowo ignoranci. Niestety jest to w wiekszosci lewicowy motłoch dla ktorego liczy sie emocjonalny bełkot a nie rzetelne i rozlegle badania oparte na źródłach. To ci sami wariaci, ktorzy twierdza ze płec mozna sobie wybrac,...

To rzeczywiście nie jest o czarnej legędzie inkwizycji, to jest o jej przerażającym dniu codziennym. O terrorze jaki zasiała. Właściwie Stalin powtórzył jej dokonania z tą różnicą, że rządził strachem przez trzydzieści lat, inkwizycja przez trzysta. Mnóstwo rzetelnej i dobrze poukładanej pracy autora

To rzeczywiście nie jest o czarnej legędzie inkwizycji, to jest o jej przerażającym dniu codziennym. O terrorze jaki zasiała. Właściwie Stalin powtórzył jej dokonania z tą różnicą, że rządził strachem przez trzydzieści lat, inkwizycja przez trzysta. Mnóstwo rzetelnej i dobrze poukładanej pracy autora

"Należy rozróżniać między kłamstwem a kłamstwem, między podstępem a podstępem. Przebiegłość, której jedynym celem jest oszustwo, zawsze jest zakazana i nie ma na nią miejsca w praktyce sądowej; jednakże kłamstwo służące prawu, porządkowi i dobru powszechnemu jest w sądzie całkowicie godne pochwały".
Nicolau Eimeric, inkwizytor

Wokół inkwizycji przez lata nagromadziło się wiele legend, które nie zawsze są zgodne z prawdą. Instytucja ta owiana jest mroczną aurą tajemniczości, często można spotkać się z nieprawdziwymi przekonaniami o rzekomym okrucieństwie każdego z przedstawicieli Świętego Oficjum, o wymyślnych krwawych torturach i ogromnej ilości ofiar, jakie pochłonęła. Prawda dotycząca inkwizycji jest trochę mniej spektakularna i szokująca, niż mogłoby się wydawać słysząc te wszystkie makabryczne historie na jej temat. Inkwizytorami często byli zwykli, wykształceni ludzie, nie żadni fanatycy i sadyści:
"Wbrew rozpowszechnionej legendzie, inkwizytorzy hiszpańscy nie byli też szczególnymi fanatykami, a procent ewidentnych sadystów nie był wśród nich zapewne wyższy niż w jakimkolwiek innym środowisku zawodowym. Zdarzali się między nimi intelektualiści, ludzie o zamiłowaniach artystycznych, barwne osobowości, łączące w sobie typowe zalety i przywary tamtej epoki".

Nie można jednak bezrefleksyjnie wybielać tej sprawnie działającej przez lata machiny, która pod przykrywką walki z niewiernymi wyrządziła wiele zła i nie chodzi tylko o mordowanie rzekomych heretyków. Uwięziła i ograbiła setki niewinnych ludzi, których jedynym przewinieniem była wiara inna niż katolicka. Promowała ideę "czystej krwi", stwarzała i pogłębiała istniejące podziały społeczne, hamowała rozwój intelektualny, ograniczała wolność jednostki. Kontrola myśli spowodowała upadek czytelnictwa i strach przed samodzielnym myśleniem. Jedyne co się liczyło to pobożność na pokaz i gęba na kłódkę. Straszne to były czasy i oby nigdy już się nie powtórzyły.

Jest jeszcze jedna sprawa - odcinanie się Kościoła katolickiego od inkwizycji hiszpańskiej, instytucji rzekomo wyłącznie świeckiej. Nie zgadzam się z tym. To, że Inkwizycja hiszpańska była też, poza walką z heretykami, organem państwowym i podlegała władzy świeckiej nie sprawia, że Kościół katolicki może nazwać ją instytucją wyłącznie świecką i odciąć się od jej działalności:
"Z tym wszystkim nie należy jednak zapominać, że owa czysto teoretyczna zwierzchność Rzymu nad hiszpańską Inkwizycją mogła stać się znacznie bardziej realna, gdyby tylko któremuś z papieży naprawdę na tym zależało. W końcu jeśli Syskstus IV powołał tę instytucję do życia, każdy z jego następców mógł ją zlikwidować i najprawdopodobniej żadne protesty Korony hiszpańskiej nie mogłyby mu w tym przeszkodzić, jeśli tak się nie stało, to tylko dlatego, że również z punktu widzenia Rzymu [...], istnienie i działalność tej instytucji niosły ze sobą, w ostatecznym rachunku, więcej plusów niż minusów".

Historię inkwizycji należy po prostu znać, szczególnie żeby nie powielać nieprawdziwych informacji. Nie powinno się demonizować jej nadmiernie, ale również nie wolno próbować jej wybielać i na siłę starać o niej zapomnieć.

"Czarnej legendzie otaczającej Inkwizycję hołdowali po części także wybitni XIX-wieczni historycy i hispaniści, żeby wymienić tylko tak znanych jak Hefele, Ranke, Prescott czy Motley. Obrona Świętego Oficjum, przeprowadzana z pozycji katolickich i patriotycznych przez takich pisarzy i historyków jak de Maistre, Amador de los Rios czy Menendez Pelayo, wnosiła wprawdzie nieco cennych spostrzeżeń do toczącej się polemiki, zbyt często jednak nosiła cechy apologii za wszelką cenę i pobrzmiewały w niej nuty urażonej dumy narodowej".

Z historią trzeba się pogodzić, jej negowanie nic nie da.

"Należy rozróżniać między kłamstwem a kłamstwem, między podstępem a podstępem. Przebiegłość, której jedynym celem jest oszustwo, zawsze jest zakazana i nie ma na nią miejsca w praktyce sądowej; jednakże kłamstwo służące prawu, porządkowi i dobru powszechnemu jest w sądzie całkowicie godne pochwały".
Nicolau Eimeric, inkwizytor

Wokół inkwizycji przez lata nagromadziło się...

Autor podjął się niełatwej pracy przedstawienia faktów tyczących Inkwizycji, procedur jakie stosowała i motywów jakimi się kierowała. I ze względu na te fakty jest to pozycja wartościowa: czy mają one charakter usprawiedliwienia?..wydaje się, że autor zdołał tego uniknąć.

Autor podjął się niełatwej pracy przedstawienia faktów tyczących Inkwizycji, procedur jakie stosowała i motywów jakimi się kierowała. I ze względu na te fakty jest to pozycja wartościowa: czy mają one charakter usprawiedliwienia?..wydaje się, że autor zdołał tego uniknąć.