"Dziennik na nowy wiek" Józefa Hena czyta się jednym tchem, niczym najciekawszą powieść (podobnie jak trzy części "Nie boję się bezsennych nocy").
Jest to wspaniała lektura, nie tylko dla fanów twórczości pisarza. Dużo miejsca autor poświęca swoim najnowszym powieściom, ale wraca myślami również do dawnych utworów.
Skupia się nie tylko na własnym dorobku - mamy okazję poznać jego wrażenia po różnych lekturach (m.in. mało znanych u nas utworach Gorkiego).

Poza tym Józef Hen na bieżąco komentuje wydarzenia kulturalne, polityczne i społeczne (a nawet kryminalne), często zestawiając je z historią Polski i Europy. Wraca do czasów wojny i swojej tułaczki, do pierwszych powojennych lat.
Te historiozoficzne refleksje są pełne mądrości, wyważone, nieraz podszyte ironią i subtelnym humorem. Widać w nich bogactwo przemyśleń człowieka doświadczonego, oczytanego, inteligentnego...

Lektura tej książki było dla mnie wielką ucztą duchową i pozwoliła z różnych perspektyw spojrzeć na znane mi już utwory pisarza.

To książka, do której chce się wracać i którą można wciąż odkrywać.

"Dziennik na nowy wiek" Józefa Hena czyta się jednym tchem, niczym najciekawszą powieść (podobnie jak trzy części "Nie boję się bezsennych nocy").
Jest to wspaniała lektura, nie tylko dla fanów twórczości pisarza. Dużo miejsca autor poświęca swoim najnowszym powieściom, ale wraca myślami również do dawnych utworów.
Skupia się nie tylko na własnym dorobku - mamy okazję...