Lektura książki Agathy Christie wywołała we mnie falę nostalgii. Przypomniałam sobie jak będąc grzeczną i pilną uczennicą szkoły podstawowej zamiast z zapałem przy biurku odrabiać lekcje kładłam pod zeszyty kryminały Christie i pochłaniałam je z wypiekami na twarzy. Mama długo nie mogła pojąć mojej "pilności" i godzin spędzonych nad lekcjami aż w końcu odkryła powód i dostałam niezłą burę. Dziś to wspominam z uśmiechem ale tamten okres był chyba jedynym w moim życiu kiedy dostałam szlaban na czytanie czegokolwiek poza lekturami. Na szczęście trwało to krótką chwilę.

Odrobinę rozczarowana współczesnymi kryminałami które namiętnie podczytuję postanowiłam sięgnąć po klasykę. "Czarna kawa" to krótka książka która pierwotnie była sztuką teatralną. Łatwo to odgadnąć gdyż cała akcja rozgrywa się na zamkniętej przestrzeni: w kilku pomieszczeniach posiadłości Sir Clouda Amory. Ten wybitny naukowiec obawia się iż ktoś z jego najbliższych chce mu wykraść opracowany wzór na innowacyjny materiał wybuchowy. Prosi więc o pomoc Herculesa Poirota który ma bezpiecznie dostarczyć wzór do organów rządowych.
Jednak przed przybyciem detektywa Sir Cloud Amory zostaje otruty a wzór wykradziony.
Ponieważ nie ma możliwości aby zbrodni dokonał ktoś z zewnątrz jedynymi podejrzanymi jest rodzina i najbliżsi zamordowanego.

Agatha Christie bardzo chętnie budowała intrygi swoich książek według tego schematu: jest morderstwo, jest hermetyczna grupa podejrzanych i teraz trzeba zgadnąć kto i w jaki sposób dopuścił się tego czynu.
Hercules Poirot, mistrz dedukcji poprzez uważną obserwację i eliminacje kolejnych podejrzanych dochodzi do prawdy. Jedyne co mu w tym pomaga to szare komórki.
Nic nie poradzę na to że nadal jest do dla mnie creme d'la creme powieści kryminalnej a autorka była w tym mistrzynią.

"Czarna kawa" na pewno nie jest najlepszą książką Agathy Christie ale zawiera wszystkie elementy które cenię w pisarstwie autorki. Nic tylko czytać.

Lektura książki Agathy Christie wywołała we mnie falę nostalgii. Przypomniałam sobie jak będąc grzeczną i pilną uczennicą szkoły podstawowej zamiast z zapałem przy biurku odrabiać lekcje kładłam pod zeszyty kryminały Christie i pochłaniałam je z wypiekami na twarzy. Mama długo nie mogła pojąć mojej "pilności" i godzin spędzonych nad lekcjami aż w końcu odkryła powód i...