Genialny wynalazca - sir Claude Amory, który właśnie odkrył formułę na śmiercionośny materiał wybuchowy, odnosi wrażenie, że któraś z najbliższych mu osób czyha na jego życie. Wzywa więc na pomoc Herkulesa Poirota, który przybywa jednak za późno - naukowiec chwilę przed pojawieniem się Belga traci życie. Do akcji wkracza więc oczywiście detektyw, któremu przyjdzie rozwiązać zagadkę zbrodni. Podejrzany jest każdy, motywów wiele - oprócz wykradnięcia formuły w celach zarobkowych pojawia się wątek zadłużenia syna zmarłego oraz tego, że odkrywca nie należał do szczególnie sympatycznych osób. "Czarna kawa", choć generalnie jest dość typowa dla twórczości Agathy Christie, jest jednak trudniejsza w czytaniu. Wynika to z faktu, że jest to adaptacja sztuki, o czym zresztą wydawca informuje na stronie tytułowej. Powyższe wpływa na to, że książkę czyta się jak streszczenie przedstawienia, co niesie za sobą pewne negatywne konsekwencje, na czele z trudną w odbiorze narracją, będącą niemal reportażem z desek teatru. O ile sama historia jest całkiem przyzwoita, o tyle jej prezentacja niestety nie trzyma tego poziomu.

Genialny wynalazca - sir Claude Amory, który właśnie odkrył formułę na śmiercionośny materiał wybuchowy, odnosi wrażenie, że któraś z najbliższych mu osób czyha na jego życie. Wzywa więc na pomoc Herkulesa Poirota, który przybywa jednak za późno - naukowiec chwilę przed pojawieniem się Belga traci życie. Do akcji wkracza więc oczywiście detektyw, któremu przyjdzie rozwiązać...

Nie sądziłam, że to powiem przy tej serii, ale rozczarował mnie ten tom. Początek kompletnie mnie wynudził, nie mogłam zupełnie skoncentrować się na tym, co czytam, a mimo to rozwiązanie było dla mnie nazbyt przewidywalne. Znów powraca tu problem trzymania w niepewności bohaterów, a nie czytelnika, co gorsza autorka posuwa się tu o krok dalej i nie podsuwa nam subtelnie wskazówki, tylko ciska nią nam w twarz, że po prostu nie da się tego przeoczyć. Sam pomysł był oczywiście intrygujący, miał zadatki na skomplikowaną zagadkę, ale gdzieś tam po drodze coś nie pykło i wyszło coś wręcz niezgodnego małych, szarych komórek Herkulesa Poirota.

Nie sądziłam, że to powiem przy tej serii, ale rozczarował mnie ten tom. Początek kompletnie mnie wynudził, nie mogłam zupełnie skoncentrować się na tym, co czytam, a mimo to rozwiązanie było dla mnie nazbyt przewidywalne. Znów powraca tu problem trzymania w niepewności bohaterów, a nie czytelnika, co gorsza autorka posuwa się tu o krok dalej i nie podsuwa nam subtelnie...

Od dawna chciałam sięgnąć po twórczość autorki, ale nie mogłam się zdecydować po jaki tytuł sięgnąć na początku. Wybór był losowy, ale zdecydowanie udany. Książka ku mojemu zdziwieniu zachęciła mnie do chwycenia po inne historie z udziałem niesamowicie błyskotliwego detektywa Herkulesa Poirota. Wiem o tym, że książka jest adaptacją sztuki autorki, dlatego jeszcze chętniej sprawdzę inne pozycje, które wyszły spod jej pióra.

Kryminały z motywem otrucia są niewątpliwie czymś oryginalnym i wbrew pozorom ciekawym. Nie mam za sobą książek kryminalnych, bo nie miałam okazji po nie sięgać, ale ta bardzo mnie zachęca do tego gatunku. Zakończenie było dla mnie zaskakujące, a bohaterowie byli bardzo wyjątkowo napisani. Cała historia była naprawdę warta poświęcenia mojego czasu i wciągnęła mnie od samego początku.

Od dawna chciałam sięgnąć po twórczość autorki, ale nie mogłam się zdecydować po jaki tytuł sięgnąć na początku. Wybór był losowy, ale zdecydowanie udany. Książka ku mojemu zdziwieniu zachęciła mnie do chwycenia po inne historie z udziałem niesamowicie błyskotliwego detektywa Herkulesa Poirota. Wiem o tym, że książka jest adaptacją sztuki autorki, dlatego jeszcze chętniej...

W wiejskiej posiadłości znanego naukowca najpierw ginie wzór na nową , śmiercionośną broń , a później zostaje zamordowany sam naukowiec. W rozwiązanie sprawy angażuje się Poirot ze swym wiernym towarzyszem - Hastingsem. Pierwotnie była to sztuka teatralna , zaadaptowana na powieść przez Charlesa Osborne'a. Akcja i samo rozwiązanie są dość proste . Wydaje mi się , że łatwo się domyślić roli poszczególnych osób. Zwykle narzekam na zbyt wymyślne rozwiązania , ale tym razem zabrakło mi szalonych pomysłów Agathy Christie. Gdyby nie obecność Herkulesa Poirot nie domyśliłabym się kto jest autorem.
Ciekawostką , którą zapamiętałam jest wielokrotnie powtarzająca się w tej książce , mowa o ogromnej nieufności do cudzoziemców [ w innych powieściach pisarki też często się o tym napomyka]- stanowi to interesujący kontrast z tym jak podchodziliśmy do cudzoziemców w PRL-u - zwykle bezkrytycznie przypisywano im jak najlepsze cechy.
Myślę , że ten utwór sprawdziłby się lepiej w swojej pierwotnej formie - jako sztuka [ w 1931 r nakręcono na jego podstawie film " Cafe noir"]
Można przeczytać ,ale dla mnie to nie jest "rasowa" Christie.

W wiejskiej posiadłości znanego naukowca najpierw ginie wzór na nową , śmiercionośną broń , a później zostaje zamordowany sam naukowiec. W rozwiązanie sprawy angażuje się Poirot ze swym wiernym towarzyszem - Hastingsem. Pierwotnie była to sztuka teatralna , zaadaptowana na powieść przez Charlesa Osborne'a. Akcja i samo rozwiązanie są dość proste . Wydaje mi się , że łatwo...

Czarna Kawa - 4,75/5 ✨

Gdy genialny wynalazca zwraca się z prośbą do Herkulesa ten nie zastanawia się długo i jedzie z odsieczą. Nie spodziewał się tylko, że zamiast szukania złodzieja, przyjdzie mu szukać truciciela głowy rodziny.

Wartka akcja i wspaniali bohaterowie. Potrafili tak namieszać w głowie, że co kilka stron miałam inną teorię, a na sam koniec i tak wyszło, że byłam bardzo daleko od prawdy.

Były kilka scen tak zabawnych, że śmiałam się pod nosem, a nie często tak mam przy tej autorce.

Ta kreacja bohaterów była naprawdę genialna, byli tacy prawdziwi, że całkowicie rozumiałam nie tylko ich działania ale też motywację. Każdy z nich został bardzo dobrze wykreowany mimo tego, że nie była to długa książka.

Jestem zdania, że to idealna pozycja na początek z tą autorką, bo jak się wkręciłam to już poszło z górki.

Czarna Kawa - 4,75/5 ✨

Gdy genialny wynalazca zwraca się z prośbą do Herkulesa ten nie zastanawia się długo i jedzie z odsieczą. Nie spodziewał się tylko, że zamiast szukania złodzieja, przyjdzie mu szukać truciciela głowy rodziny.

Wartka akcja i wspaniali bohaterowie. Potrafili tak namieszać w głowie, że co kilka stron miałam inną teorię, a na sam koniec i tak wyszło,...

Hercules Poirot jest dobry na wszystko. A zwłaszcza na przesilenie wiosenne i właściwie każdy kryzys czytelniczy. Te kryminały to comfort read, który gwarantuje fantastyczną rozrywkę.

Hercules Poirot jest dobry na wszystko. A zwłaszcza na przesilenie wiosenne i właściwie każdy kryzys czytelniczy. Te kryminały to comfort read, który gwarantuje fantastyczną rozrywkę.

To kolejna książka z przesympatycznym belgijskim detektywem Herkulesem Poirot. Wezwany przez sir Clauda postanawia odkryć prawdę. Tymczasem na miejscu okazuje się, że ma do rozwiązania nie jedną, a dwie zagadki. Napój, który uwielbiam też tutaj odgrywa znaczącą rolę, a ja już wiem, że gorzkiej kawy lepiej nie pić. Polecam.

To kolejna książka z przesympatycznym belgijskim detektywem Herkulesem Poirot. Wezwany przez sir Clauda postanawia odkryć prawdę. Tymczasem na miejscu okazuje się, że ma do rozwiązania nie jedną, a dwie zagadki. Napój, który uwielbiam też tutaj odgrywa znaczącą rolę, a ja już wiem, że gorzkiej kawy lepiej nie pić. Polecam.

Bardzo ciekawe zawiązanie akcji, niestety samo zakończenie nieco mnie rozczarowało. Czytelnik szybko i bez zbytniego wysiłku domyśli się kim jest sprawca. Zakładam, że dzieje się tak, ze względu na fakt, że powieść pierwotnie napisana była jako sztuka. Przy adaptacji (zresztą wcale nie pióra królowej) wyszło trochę zbyt naiwnie i sentymentalnie.

Bardzo ciekawe zawiązanie akcji, niestety samo zakończenie nieco mnie rozczarowało. Czytelnik szybko i bez zbytniego wysiłku domyśli się kim jest sprawca. Zakładam, że dzieje się tak, ze względu na fakt, że powieść pierwotnie napisana była jako sztuka. Przy adaptacji (zresztą wcale nie pióra królowej) wyszło trochę zbyt naiwnie i sentymentalnie.

W ekspresowym tempie przeczytana. Przyjemnie się czytało. Sprawcy się nie domyśliłem ale to już u mnie norma w książkach Christie.

W ekspresowym tempie przeczytana. Przyjemnie się czytało. Sprawcy się nie domyśliłem ale to już u mnie norma w książkach Christie.

Jest to krótka przygoda Herkulesa Poirot i jego nieodzownego kompana Hastingsa. Mamy tutaj utarty schemat ale to nie przeszkadza, kto czytał poprzednie części będzie wiedział czego się spodziewać. Zakończenie jak zwykle zaskakujące. Książka do przeczytania na raz.

Jest to krótka przygoda Herkulesa Poirot i jego nieodzownego kompana Hastingsa. Mamy tutaj utarty schemat ale to nie przeszkadza, kto czytał poprzednie części będzie wiedział czego się spodziewać. Zakończenie jak zwykle zaskakujące. Książka do przeczytania na raz.