Muszę szczerze przyznać, że dawno już nie natknęłam się na książkę, której szybkie przeczytanie zahacza wręcz o profanację. Segal w "Aktach wiary" porusza się bowiem po kilku płaszczyznach, podejmuje wiele wątków, stawia rozliczne pytania, a robi to używając prostego i bardzo trafnego języka. Ale do rzeczy...

Sama historia też nie jest specjalnie skomplikowana. Jest tu troje głównych bohaterów: żydowskie rodzeństwo Daniel i Debora Luria, dzieci wybitnego rabina i prawdziwego przywódcy duchowego silczańskiej społeczności, oraz Tim Hogan- irlandzki katolik. Cała trójka pochodzi z Brooklynu, tu się wychowują i wzrastają. Ich losy wciąż się krzyżują i splatają aż do pamiętnego dnia szabatu, kiedy to Tim (pełniący obowiązki szabesgoja, czyli gaszącego światła w domach pobożnych Żydów) spotyka Deborę w kuchni. Kilka rozmów, jeden niewinny pocałunek i wybucha skandal. Pobożna Żydówka, córka rabina i goj?

Po tym wydarzeniu Tim poświęca się bez reszty nauce i modlitwie, wstępuje do seminarium i zostaje wysłany do Rzymu, by tam ukończyć studia i otrzymać święcenia. Deborę zaś ojciec zsyła do Jerozolimy, do zaprzyjaźnionej rodziny ultra-ortodoksyjnych współwyznawców, gdzie pełni ona rolę niańki i służącej i skąd ucieka do kibucu. I tam właśnie na Ziemi Świętej, kolebce ich religii, Tim i Debora ponownie się spotykają i spędzają ze sobą, jakże brzemienne w skutki, trzy upojne tygodnie.

Czyli jest to historia o miłości. Wyjątkowo trudnej, bo potępionej i wyklętej przez dwa wielkie systemy religijne, ale również niezwykle pięknej i trwałej. I trudno przy okazji, choćby przez moment, nie zastanowić się nad sensem celibatu...

Ale to tylko jedna płaszczyzna. "Akty" są również opowieścią o poszukiwaniu siebie i swojej drogi życiowej. Najmniej kłopotów z wyborem ma Tim. Wychowywany przez wujostwo, naznaczony piętnem bękarta, odkrywa w sobie powołanie i poświęca się kapłaństwu. Chociaż nie ominą go chwile zwątpienia, dosłuży się godności arcybiskupa i nuncjusza papieskiego. Daniel i Debora mają przed sobą znacznie trudniejsze zadanie zmierzenia się z religijną i rodzinną tradycją. On, ukochany i wyczekany jedyny syn, kształcony od małego na następcę swego wielkiego ojca, wcale nie chce zostać rabinem i szuka dla siebie innej drogi. Ona, ze względu na płeć odsunięta od nauki, pilnie studiuje Biblię po nocach. Ponieważ oboje nie spełniają jego oczekiwań, wielki rebe pozbywa się córki i wyrzeka syna właśnie w imię poszanowania tradycji. Tylko czy ma do tego prawo? Czy rodzic ma prawo narzucić dziecku swoje ideały i oczekiwać, że będzie je sumiennie wypełniać?

Marzenie rabina Lurii jednak się spełni i znajdzie on następcę w gronie swoich dzieci. Kolejnym rebe zostanie jego córka Debora. Ta sama, która pod Ścianą Płaczu, wraz z innymi kobietami została obrzucona gazem łzawiącym i wyzwana od ladacznic, bo mężczyznom przeszkadzał jej zbyt głośny śpiew, bowiem według Talmudu "głos kobiety jest zmysłową pokusą".
Ta sama, której biblijna imienniczka poprowadziła armię Izraelitów, by stawiła czoło dziewięćciuset rydwanom potężnych Kananejczyków. Ta sama, która jest głosem kobiecości przebijającej się przez wiekowy pancerz arcy-patriarchalnej religii. I rodzi się kolejne pytanie: dlaczego kobiety odsuwa się od wszelkich posług duchowych?

Wiele innych pytań również może się zrodzić w Waszych głowach podczas lektury. W końcu co czytelnik, to inna interpretacja. A "Akty wiary" wpasowują się tu idealnie. Bo to książka refleksyjna, głęboka i wyjątkowo poruszająca. A na dodatek posiadająca bonus w postaci niewątpliwych walorów poznawczych. Jeśli ktoś chce wiedzieć jak wyglądają egzorcyzmy u przedstawicieli wyznania mojżeszowego, wystarczy tylko zacząć czytać.

Polecam gorąco!

Muszę szczerze przyznać, że dawno już nie natknęłam się na książkę, której szybkie przeczytanie zahacza wręcz o profanację. Segal w "Aktach wiary" porusza się bowiem po kilku płaszczyznach, podejmuje wiele wątków, stawia rozliczne pytania, a robi to używając prostego i bardzo trafnego języka. Ale do rzeczy...

Sama historia też nie jest specjalnie skomplikowana. Jest tu...