Wypożyczyłam "Córkę pierworodną", sugerując się tylko i wyłącznie dobrymi wspomnieniami po lekturze "Dobre czasy" tej samej autorki. Nie zawiodłam się, pomimo niezbyt zachęcającej noty na okładce czy samego tytułu, który w żadnym wypadku nie oddaje istoty powieści i nijak ma się do oryginalnej nazwy "New Orlean legacy".
Nie określiłabym również tego dzieła jako romans historyczny. Jeżeli ktoś szuka lekkiej lektury o ukradkowych spojrzeniach, dylematach i kolejnych miłosnych eskapadach to nie powinien sięgać po tę propozycję. Motywem przewodnim są bowiem obyczaje dziewiętnastowiecznego Nowego Orleanu i historia dziedzictwa głównej bohaterki. Wątek miłosny podkreślony w nocie od wydawcy ma jedynie przyciągnąć czytelniczki romansów. Choć nie była to historia równie piękna jak losy Lorenza i Ginevry to uważam, że warta jest poznania chociażby ze względu na jej niebanalność. Mimo naiwności i głupoty głównej bohaterki cała powieść nie jest pod żadnym wzlędem naiwna jak to bywa z romansami historycznymi opartymi na schemacie: Kochają się, ale duma im nie pozwala. Mogłabym dać cztery gwiazdki, gdyby tylko autorka zadowoliła mnie jakimś mrocznym zakończeniem, a nie kolejnym happy endem i niepotrzebnym przepisem na czerwoną fasolę z ryżem.
Mimo, że książka nie jest ani odkrywcza ani ambitna uważam, że warto ją przeczytać, aby poznać realia, obyczaje i relacje pomiędzy kreolskimi, amerykańskimi, czarnymi i irlandzkimi mieszkańcami Nowego Orelanu.

Wypożyczyłam "Córkę pierworodną", sugerując się tylko i wyłącznie dobrymi wspomnieniami po lekturze "Dobre czasy" tej samej autorki. Nie zawiodłam się, pomimo niezbyt zachęcającej noty na okładce czy samego tytułu, który w żadnym wypadku nie oddaje istoty powieści i nijak ma się do oryginalnej nazwy "New Orlean legacy".
Nie określiłabym również tego dzieła jako romans...