W gruncie rzeczy ta historia nie jest zła. Wiele osób często krytykowało ją za zbytnie ugrzecznienie, ale to nie jest wada. Kiedy pierwszy raz czytałam tą książkę (prawie dziesięć lat temu) i byłam niewiele starsza od jej bohaterów, ta cecha w żadnym stopniu mi nie przeszkadzała. Przeciwnie, to była miła odmiana, od tego czym zasypuje nas ze wszystkich stron popkultura i media. Ten może lekko przesadzony model moralny był bardzo dobrą alternatywą, dla tych wszystkich amerykańskich filmów i seriali, w których nastoletni rozwięźli bohaterowie spotykają się po szkole bynajmniej nie po to żeby trzymać się za ręce. W końcu, nie wszyscy się tak zachowują, a zaryzykowałabym stwierdzenie, że większa część nie zalicza się do tej grupy.
Ta seria znalazła mnie gdy bardzo jej potrzebowałam. Potrzebowałam lekkiej, nawet nieprzesadnie mądrej książki, przy której mogłabym zapomnieć na chwile o trudach codzienności, które dopadły mnie wtedy u progu dorosłości.
Z tego względu, pomimo wszytko będę bronić tej serii, nawet jeśli nie jest to arcydzieło. Nie dziwi mnie niezwykły sukces medialny i ekonomiczny tej serii, ponieważ wiem kto i w jakich okolicznościach sięgał po nią by czytać ją z wypiekami na twarzy.

W gruncie rzeczy ta historia nie jest zła. Wiele osób często krytykowało ją za zbytnie ugrzecznienie, ale to nie jest wada. Kiedy pierwszy raz czytałam tą książkę (prawie dziesięć lat temu) i byłam niewiele starsza od jej bohaterów, ta cecha w żadnym stopniu mi nie przeszkadzała. Przeciwnie, to była miła odmiana, od tego czym zasypuje nas ze wszystkich stron popkultura i...