Kto nie pamięta już uczucia buntu i ogólnej beznadziei nastoletniego człowieka, może sobie przypomnieć ten stan dzięki książce Anne Lamott "Niesforna dusza". Luźno cytując jedną z bohaterek, nie są to bynajmniej złote lata, a raczej najtrudniejszy okres w życiu.
Lamott bardzo przekonująco opisuje proces przemiany nastoletniej Rosie z dziecka w młodą kobietę. Ale nie tylko Rosie musi sobie poradzić z dojrzewaniem. Elizabeth, jej nadopiekuńcza i lekko paranoiczna matka również musi zaakceptować fakt, że jej córka zaczyna kroczyć własnymi ścieżkami. Przecięcie pępowiny jest dla Elizabeth wyjątkowo trudne, bo jeszcze nie do końca doszła do siebie po śmierci pierwszego męża, a z obecnym partnerem, mimo wzajemnej miłości, też nie zawsze układa się idealnie. Relacje między matką a córką utrudnia też były alkoholizm Elizabeth.

Cała historia, z licznymi wątkami pobocznymi, napisana jest lekko i z wdziękiem, życie toczy się swoim rytmem, codzienność pokazana bardzo realistycznie przez szczegóły, a szczególną uwagę poświęca się wzajemnym relacjom między bohaterami i ich uczuciom.

Reasumując: rewelacyjna książka o trudach młodości i problemach z przystosowaniem się. Szkoda, że nie trafiłam na nią, gdy miałam kilkanaście lat. Inna sprawa, że było to niemożliwe, bo wówczas nie została jeszcze napisana.
Cóż, może w odpowiednim czasie uda mi się podsunąć ją córce.

Kto nie pamięta już uczucia buntu i ogólnej beznadziei nastoletniego człowieka, może sobie przypomnieć ten stan dzięki książce Anne Lamott "Niesforna dusza". Luźno cytując jedną z bohaterek, nie są to bynajmniej złote lata, a raczej najtrudniejszy okres w życiu.
Lamott bardzo przekonująco opisuje proces przemiany nastoletniej Rosie z dziecka w młodą kobietę. Ale nie tylko...