Hominidzi (Neandertalska paralaksa cz. 1) [2003]

Rozgrywająca się współcześnie historia kontaktu dwóch gatunków człowieka. Świetna książka. Sporo przemyśleń o nas, o problemach naszej współczesności, z masą wybiegów w przeszłość i przyszłość.

Pomysł jest karkołomny – ale dobrze zeń wybrnięto, można spekulować nt. tego czy nakreślona przez autora wizja świata neandertalczyków jest realna (niezaistnienie religii, rolnictwa i hodowli czy choćby odwołania kulturowo-architektoniczne nawiązujące do prymitywnych form, przywodzące na myśl obiekty rodem z filmowej „Planety Małp”), ale w gruncie rzeczy wszystko trzyma się kupy, a formy życia społecznego korespondują poniekąd z naszą własną przeszłością (w tym np. homoseksualne więzi rodem z Grecji).

Miejscami wydaje się, że autor sztucznie podkreśla multikulturowość Kanady, i stara się burzyć pewne schematy – przez co może jawić się jako nieco „lewacki” – ale nie sposób się spierać z tym co przekazuje, co najwyżej można mieć za złe pewną dosłowność, uważam jednak że książka ma pewne ambicje wychowawcze, i niektórym czytelnikom może to być potrzebne, właśnie podane wprost.

Cóż dodać? Dobrze napisana, ciekawa – wrzucająca nas od razu na głęboką wodę i dopiero po chwili pozwalająca zrozumieć o co chodzi, (czułem się trochę jak podczas lektury prozy Dukaja czy np. „Równych Bogom” Asimova); uwrażliwiająca, inspirująca rozmyślań kim tak naprawdę jesteśmy i dlaczego.

Hominidzi (Neandertalska paralaksa cz. 1) [2003]

Rozgrywająca się współcześnie historia kontaktu dwóch gatunków człowieka. Świetna książka. Sporo przemyśleń o nas, o problemach naszej współczesności, z masą wybiegów w przeszłość i przyszłość.

Pomysł jest karkołomny – ale dobrze zeń wybrnięto, można spekulować nt. tego czy nakreślona przez autora wizja świata...